1) Het is een
feit dat niet met zekerheid bekend is welke vocalen bij de naam JHWH horen.
Krukje schreef:Dat heb ik ook nooit ontkend! (Wel vreemd dat je hieronder wel met "feiten" gooit over de vocalen die erbij horen...) Maar wel redenen gegeven waarom we zijn naam toch moeten gebruiken, omdat we de naam Jezus ook verkeerd uitspreken, wil dat niet zeggen dat we zijn naam niet moeten gebruiken!
Ik heb niet gezegd dat je dat ontkend zou hebben, maar het is in elk geval duidelijk dat je het met dit feit eens bent.
Op het tweede gedeelte van je antwoord ga ik aan het eind in.
2) Het is een
feit dat joden de Naam o.a. uitspreken als 'Adonay' (Heer).
Klopt, maar weet je ook waarom? Schijnbaar niet. Het is een feit dat Adonay heer betekend. De Joden vonden het in die tijd gebruikelijk om heer te zeggen omdat ze dachten dat de naam van God té heilig zou zijn. Daarom gebruikte ze Heer en niet zijn échte naam.
Ik begrijp niet waaruit je haalt dat ik dat niet zou weten. Natuurlijk weet ik dat. Joden zeggen 'Adonay' / 'Heer', 'Hasjem' / 'de Naam', 'De Eeuwige' etcetera.
Maar ook met dit tweede feit ben je het dus eens.
3) Het is een
feit dat in de Hebreeuwse Bijbel de klinkers YHWH gevocaliseerd zijn met de vocalen van 'Adonay'.
Dit is vreemd:
Cicero schreef: Feit 1)...
Je roept hier wel weer dat het een feit is, maar dat is helemaal niet zo. Geef dan links, onderbouwing en probeer me te overtuigen. Zeggen dat iets een feit is, heeft geen waarde in dit geval.
Ik zal even uitleggen hoe de Masoretische tekst van de Hebreeuwse Bijbel in elkaar zit. De medeklinkers zijn de 'echte' tekst, want in het Hebreeuws worden de klinkers niet geschreven. In de Masoretische tekst hebben de Masoreten klinkertekens aangebracht. Bij sommige woorden moet je opletten, want dan is er een verschil met dat wat staat geschreven en dat wat gelezen moet worden.
Wikipedia schreef:The most important of the
Masoreticnotes are those that detail the Kethiv-Qere that are located in the Masorah parva in the outside margins of BHS. Given that the Masoretes would not alter the sacred consonantal text, the Kethiv-Qere notes were a way of "correcting" or commenting on the text for any number of reasons (grammatical, theological, aesthetic, etc.) deemed important by the copyist. [Reference: Pratico and Van Pelt, Basics of Biblical Hebrew, Zondervan. 2001. p406ff]
Zo is er verschil tussen de Kethiv (wat geschreven is) en de Qere (wat te lezen is) van Jeruzalem. Het ene is Jerusjalajim en het andere is Jerusjalem.
In sommige gevallen dient er een ander woord gelezen te worden dan dat er staat. Dat is het geval bij de Godsnaam. Er staat JHWH, maar omdat volgens de traditie deze naam niet werd uitgesproken, maar 'adonay' werd gezegd, hebben de Masoreten de vocalen van het laatste woord onder de medeklinkers van JHWH gezet. Dit ter indicatie van de Qere (wat te lezen is).
Er is dus geen tegenstrijdigheid tussen feit 1 en feit 3. De oorspronkelijke uitspraak van JHWH is verloren gegaan (feit 1). De klinkers die we in de Masoretische tekst vinden, horen niet bij JHWH maar bij Adonay (feit 3).
4) Het is een
feit dat Joden dan Adonay lezen en niet iets anders.
Zie hierboven.
De vermeende tegenstrijdigheid is er niet. Ontken jij feit 4?
Ter ondersteuning van deze 4 feiten nog wat quotes uit
wikipedia(niet dat dit het eind van alle tegenspraak is, maar het is een mooi begin om te laten zien dat wat ik zeg algemeen aanvaarde kennis is).
Wikipedia schreef:Het Hebreeuws wordt vanouds alleen met medeklinkers geschreven. In latere tijd werden er klinkertekens toegevoegd als hulp bij de uitspraak. Deze klinkers horen dus niet bij de heilige, oorspronkelijke tekst. Omdat het verboden was de naam 'JHWH' uit te spreken, zei men bij het voorlezen van teksten meestal 'adonai' (Heer) als er 'JHWH' stond. De masoreten hebben daarom bij het overschrijven van teksten van de Tenach de naam 'JHWH' meestal voorzien van de klinkers van 'adonai'. (...)
Door de combinatie van de medeklinkers van 'JHWH' met de klinkers van 'adonai' is de naam Jahowah of Jehova(h) ontstaan.
Mijn conclusie blijft dus staan:
Conclusie: De uitspraak 'Jehova' berust op een verwarring van de medeklinkers van het ene woord (JHWH) met de vocalen van het andere woord (Adonay).
Een vraag die je hierna pas moet stellen, is of je dan niet mag kiezen voor de uitspraak 'Jehova'. Van mij mag het, hoewel het op mij niet heel erg professioneel overkomt.
De argumentie hiervoor, dat het mag, zou ik baseren op het feit dat het in het Westen al eeuwenlang in gebruik is geweest om Jehova te zeggen.
Jouw argumentatie vind ik niet overtuigend:
Het is een feit dat mijn naam (Justin) in Nederland anders wordt uitgesproken dan in Frankrijk. Dat maakt mij ook niets uit, als ze mijn naam maar uitspreken en weten.
Het is een feit dat we niet weten hoe zijn naam uitgesproken moet worden, maar dat betekend, opnieuw, niet dat we zijn naam niet moeten gebruiken! Jezus heeft het er zo vaak over.
Ik zeg dus met mijn 4 feiten plus conclusie niet dat je Jehovah niet mag gebruiken. Laat dat helder zijn.
Eerder wees ik al op het verschil tussen vertaling van namen (Jesjoea > Jesous > Jezus; Sjime'on > Simeôn etc.; Sjmu'el > Samuël) en wat in het geval van Jehova is gebeurd. Dat is geen geval van vertaling, maar van een samenvloeiing van twee oorspronkelijk gescheiden benamingen, die niet door de Joodse schrijvers werd beoogd. Op mijn eerdere notitie hierover ging je niet in, misschien kun je dat nu wel doen?