Geen seks voor het huwelijk, wat kan wel en wat niet?

[Mortlach]

Amen....
Al weet ik dat deze 'regel' in de praktijk moeilijk is. Het is ook niet verkeerd om niet aan al je verlangens toe te geven. Dat kan in een huwelijk ook niet. Een vrouw is soms ongesteld en dan zou ik niet aan sex moeten denken. Je kan een moeilijke periode in je huwelijk doormaken, waardoor je niet sex kan hebben wanneer jij het wilt. En je hebt niet altijd allebei zin lijkt mij.

Nee, ok, en een beetje zelfbeheersing is in het algemeen wel goed, maar het gaat niet helemaal op voor deze situatie, toch? Hier wil je allebei als het goed is.

Maar hoe verder je gaat, hoe lastiger je het maakt voor jezelf en je ook meer op moet letten dat je relatie niet alleen om een lichamelijke relatie draait! Want dat is echt een groot gevaar...

Nou ja, het ene moet met het andere mee ontwikkelen natuurlijk. Een relatie die helemaal niet lichamelijk is, wordt ook eerder een broer-zus relatie dan een gelukkig huwelijk.

Het is goed om er samen open over te praten. En op 1 lijn liggen is zo belangrijk. Zo kun je elkaar steunen en heeft de een niet de neiging om de ander over te halen om verder te gaan.

Dat is sowieso waar, en een houding die je hele relatie, op alle gebieden ten goede komt.

[em_ma]

@ Mortlach: ik bedoel dat het niet verkeerd is om in je verkeringstijd helemaal los te gaan op lichamelijk gebied. Mijns inziens is het juist goed om niet aan al je verlangens toe te geven, omdat als je eenmaal getrouwd bent en dus wel altijd sex 'mag' hebben, dit ook niet altijd kan. En als je in je verkeringstijd geleerd hebt om niet constant toe te geven aan al je lusten, zal dit dan wat makkelijker gaan.

Nee, geen lichamelijk contact is niet gezond. Maar als je je aan kan houden aan wat Memmem aangaf, blijft er nog wel wat over hoor en dat wat overblijft is ook heel fijn

[Daphne]

Mijns inziens is het juist goed om niet aan al je verlangens toe te geven, omdat als je eenmaal getrouwd bent en dus wel altijd sex 'mag' hebben, dit ook niet altijd kan. En als je in je verkeringstijd geleerd hebt om niet constant toe te geven aan al je lusten, zal dit dan wat makkelijker gaan.

Dit komt op mij over, of je dagelijks zin in seks hebt als je een relatie hebt... Ik vind dat 'constant toegeven aan je lusten' wel erg overdreven. En dat je in je verkeringstijd moet leren om daar niet altijd aan toe te geven omdat dat in een huwelijk ook niet altijd kan, vind ik eerlijk gezegd onzin. In een huwelijk heb je echt niet elke keer dat je elkaar ziet zin in seks. Gelukkig niet, anders was er geen tijd meer voor andere leuke dingen...

[em_ma]

Mijns inziens is het juist goed om niet aan al je verlangens toe te geven, omdat als je eenmaal getrouwd bent en dus wel altijd sex 'mag' hebben, dit ook niet altijd kan. En als je in je verkeringstijd geleerd hebt om niet constant toe te geven aan al je lusten, zal dit dan wat makkelijker gaan.

Dit komt op mij over, of je dagelijks zin in seks hebt als je een relatie hebt... Ik vind dat 'constant toegeven aan je lusten' wel erg overdreven. En dat je in je verkeringstijd moet leren om daar niet altijd aan toe te geven omdat dat in een huwelijk ook niet altijd kan, vind ik eerlijk gezegd onzin. In een huwelijk heb je echt niet elke keer dat je elkaar ziet zin in seks. Gelukkig niet, anders was er geen tijd meer voor andere leuke dingen...

Nee, ik snap dat je niet altijd zin hebt. Maar ik hoop dat je mijn moraal wel begrijpt, ook al vind je het zwart-wit neergezet.

[ajl]

Alsof iedereen die sex heeft voor het huwelijk alleen maar met het lichamelijke bezig is en altijd toe zal geven aan lusten. Dat is echt onzin! Als je een tijdje een relatie hebt, groei je geestelijk en lichamelijk naar elkaar toe ( althans dat is de bedoeling). Voor veel mensen betekent dat dat zij ook binnen een relatie geslachtsgemeenschap hebben.Maar dat betekent niet dat je altijd toegeeft aan je lusten! In een verkeringstijd kan je ook niet altijd sex hebben, je woont nu eenmaal niet bij elkaar in huis.

Om weer on topic te gaan
Ik denk dat het moeilijker is om geen geslachtsgemeenschap te hebben als beiden al geen maagd meer zijn. Je weet immers wat je mist en hoe fijn het kan zijn. Hoe ver je kunt gaan, zal je toch samen moeten afspreken. Vaak zie je wel dat vrouwen sneller vinden dat ze te ver zijn gegaan dan mannen. Als je daar eerlijk over kunt praten en bereid bent een stapje terug te doen ( als iemand ergens moeite mee heeft) dan moet je er zeker samen uitkomen. Ik kan geen pasklaar antwoord geven hoe ver je mag/kunt gaan. Dat is erg individueel.

Het antwoord dat je in de vragenrubriek vindt dat je elkaar niet mag ontkleden, vind ik erg puriteins. Ik ben van meing dat je ook lichamelijk naar elkaar toe moet groeien. De stap van elkaar zoenen naar gelijk geslachtsgemeenschap na het huwelijk lijkt mij een te grote stap. Nu kan je wel zeggen dat je niet gelijk sex hoeft te hebben na het huwelijk, maar er is niemand die het dan nog een half jaar uit zal stellen om de rest van de stappen te doorlopen voordat je geslachtsgemeenschap "kunt" hebben.

[Gerdien B.]

Ik ben het volledig met je eens, ajl.

Iedereen moet zijn eigen grenzen zelf bepalen en ze niet door derden laten bepalen.
Het lijkt mij goed, dat je ook in verkeringstijd hierin naar elkaar toegroeit.

[ajl]

Als 1 van de partners (of beiden) meerdere relaties heeft/hebben gehad, zal je ook sneller aan geslachtsgemeenschap toezijn dan als het je eerste relatie is. Die eerste stappen zal je sneller doorlopen. Daarbij speelt de leeftijd ook vaak een rol. Iemand van 30 zal niet meer avonden hand in hand willen zitten. Gezellig allemaal, maar je wilt nu eenmaal ook wel wat meer!

[Angeleyes]

Fijn dat iedereen zo veel te vertellen heeft.

Het komt er dus echt op neer dat we zelf kunnen bepalen tot hoe ver we willen gaan .... Ik had gehoopt dat mensen hun ervaringen zouden vertellen. Van hoe ver hun gingen enzo.

Wij zijn trouwens beiden niet zo jong meer ... ik wordt binnenkort 30 en mijn vriend is 37.

[ajl]

ehm....ik ga liever niet al te uitgebreid erop in wat mijn man en ik wel/niet voor het huwelijk hebben gedaan. Ik ken geen mensen persoonlijk op refoweb, maar iemand is zo getraceerd door de dingen die ik weleens hier heb laten vallen. Ik ben trouwens 30 en mijn man is 36.

Hoe lang zijn jullie bij elkaar en waarom willen jullie geen gemeenschap? ik begreep uit eerdere postings dat jullie beiden geen maagd meer zijn. De eerste keer lijkt het mij toch de meest grote stap.

[Daphne]

Dan zitten we ongeveer in dezelfde leeftijdscategorie. Ik ben 27, mijn man 37. Om mijn eigen ervaringen op te schrijven vind ik te persoonlijk, dus vandaar dat ik het wat algemeen heb gehouden.
En al zou iedereen wel vertellen hoever hij/zij gaat in zijn/haar verkeringstijd, dan moet je alsnog zelf beslissen wat jullie grens is. Je kunt niet aan de hand van andermans ervaringen zeggen: 'Dit doen we wel en dit doen we niet.' Daar moet je toch echt zelf een mening over vormen.

[Mortlach]

Wij zijn trouwens beiden niet zo jong meer ... ik wordt binnenkort 30 en mijn vriend is 37.

Hmm, grappig. Dat had ik nooit gedacht... Meestal spelen dit soort vragen 10 tot 15 jaar eerder zeg maar.

[Filosoof]

Zoals eerder gezegd is het in een relatie van vitaal belang is dat je elkaar leert kennen, zowel op geestelijk als op lichamelijk vlak.
Lichamelijke intimiteit is een aspect binnen je relatie die je niet mag onderschatten, en de verkeringstijd is de ideale periode om ook op dat gebied nader tot elkaar te komen. Het brengt je geestelijk bij elkaar, versterkt de band, het vertrouwen; zorgt dat je elkaars thuis bent, in zekere zin.

Dat je niet gelijk met elkaar onder de lakens kruipt, kan ik goed begrijpen. Het is van belang om een weloverwogen beslissing te nemen en eerst emotioneel naar elkaar toe te leven, maar persoonlijk vraag ik me af of het je relatie ten goede komt wanneer je pas écht intiem met elkaar bent als je al getrouwd bent. Je mist dan namelijk een groot deel van het lichamelijke ontwikkelingsproces en dat is een onmisbare hoeksteen voor een goed huwelijk.

Ik denk dat de nadruk van het christelijke perspectief hierin ligt dat je niet louter voor het genot met elkaar naar bed moet gaan, maar dat het je relatie ten goede komt wanneer je elkaar oprecht bemint. Tussen neuken - vergeef me mijn platte woordkeus - en de liefde bedrijven ligt een enorme kloof. Vergeet dat niet.
Vergelijk het met het verschil tussen een HappyMeal bij de McDonalds en een driegangenmenu in een vijfsterrenrestaurant.

Maar het belangrijkste is dat je alleen datgene doet waar je aan toe bent; datgene waarmee je in het reine kunt komen. De keuzes die je maakt, zeker op relatiegebied, moeten hoe dan ook in het verlengde liggen van je eigen geweten en overtuiging. Doe je dat niet, dan loopt het onherroepelijk op de klippen.

[Mortlach]

Er komt ook nog eens bij dat je ook bij elkaar moet passen op seksueel gebied. Je wilt er toch niet achter komen na de huwelijksinzegening dat je in de slaapkamer totaal niet bij elkaar past.

[henkie]

Er komt ook nog eens bij dat je ook bij elkaar moet passen op seksueel gebied. Je wilt er toch niet achter komen na de huwelijksinzegening dat je in de slaapkamer totaal niet bij elkaar past.

Ik dacht dat dit fabeltje onderhand wel uit de wereld was. Het gaat om absolute uitzonderingen.

[ajl]

Dat vind ik echt een dooddoener. Waarom zou je seksueel niet bij elkaar passen? Ik denk dat als je geestelijk naar elkaar toegroeit en tegelijkertijd lichamelijk ook, dat het met de geslachtsgemeenschap ook wel goed komt. Al doende leert men toch? Natuurlijk is het de eerste keer niet optimaal ( voor veel vrouwen in ieder geval niet), maar ook op dat gebied kan je van elkaar leren. Al moet je er wel over blijven praten.