Problemen met zusje...

[sunshine88]

Waarschijnlijk zie je niets leuks meer in je zusje op dit moment, ook je zusje is slachtoffer van de situatie, ik ken een gezin waar de kinderen altijd goed gepraat werden en andere kinderen hadden het gedaan, de kinderen zijn erg schijnheilig geworden en bij niemand geliefd, jij lijdt er enorm onder, maar zij krijgt het ws later, ik hoop dat je gaat chatten met eleos oid, zodat de situatie voor jou te behappen wordt! Heel veel sterkte
gr Samanthi

1 ding is zeker: nu dringt het nog niet tot d'r door wat 't met me doet...Gisteren had ik een 'rot-dag', en m'n moeder&zus gingen even weg, en telkens weer kwam ze langs met dr opmerkingen, en toen m'n moeder thuis kwam maakte zij een verkeerde opmerking en ik werd zo kwaad, nog geprobeerd uit te leggen, maar ik kón het gewoon niet op dat moment, ik wilde op dat moment niks andesr meer dan wég...Het liefst naar m'n vriend toe, en heb toen ook m'n weekendtas ingepakt en ben gegáán, maar toen ik halverwege was kon ik het niet over m'n hart verkrijgen om verder te gaan, dus ik heb ff wat gegeten en gedronken en ben weer terug gegaan(voelde me toen een enorme zwakkeling)...eenmaal thuis werd er geen woord meer over gezegd, dus ik denk dat het wel duidelijk is...Maar m'n zusje deed alsof er niks gebeurd is, terwijl ik wél heel duidelijk gezegd had dat ik haar 'gejen' meer dan zat was! *zucht*

[jans1]

Hoe gaat het nu sunshine?

[sunshine88]

Ik merk totaal nog geen verandering, ik ben dit weekend weg geweest, en het was heerlijk! Maar als ik dan weer naar huis moet, begint het al te knagen onderweg moest ik er ook telkens aan denken: morgen lekker vrij...máár m'n zusje heeft óók vakantie, dus zien we elkaar eigenlijk de hele dag! En dan ga ik al lopen plannen van 'ooh, dat kan ik doen, en dat, en dat..' om maar even van d'r 'af te zijn'
Ik begin nu zelf ook in te zien dat het eigenlijk niet langer gaat zo...Het eist veel energie van me, die ik op dit moment hard nodig ben...en om nou om hulp te 'vragen' bij Eleos, vluchtheuvel, of schuilplaats o.i.d., vind ik érrrg moeilijk...

[Daphne]

Moeilijk, zeg!

Je geeft zelf aan, dat de situatie je op dit moment veel energie kost. Zou je niet een paar weekjes even bij een ander in huis kunnen? Je kan dan even helemaal afstand nemen van het gebeuren met je zusje, nieuwe energie opdoen en nadenken over meerdere oplossingen.
Ik kan me voorstellen dat het inschakelen van professionele hulp eng is. Toch lijkt het mij ook wel fijn om in zo'n situatie met iemand te praten, die jou ook advies kan geven.

Succes en heel veel sterkte!

[*Annette*]

Erg moeilijke situatie, toch herken ik er wel wat van...

Jij bent 21, zij 12. Lukt het echt niet om met haar hierover te praten, waarom zij dingen doet ed? Er zit waarschijnlijk toch een oorzaak achter waarom zij dit gedrag naar jou vertoond! Wonen er nog meer thuis, hoe doet je zusje tegen hun?

Ik kan heel goed opschieten met m'n 10 jaar jongere broertje, alleen soms zijn we ook heel boos op elkaar, en gooit hij mij allemaal scheldwoorden ed. naar m'n hoofd. Vorig jaar zijn we samen een keer een weekendje wezen logeren, en we hebben het gewoon super gehad. Ik sliep op n tweepersoonsbed, maar hij kwam gewoon heerlijk bij mij slapen, en kwam helemaal tegen mij aanliggen, samen wezen uiteten ed. We hebben samen gepraat, hem geprobeerd dingen uitteleggen. Het was gewoon leuk!

Nu gebeurd het nog wel eens dat wanneer ik heel boos o.i.d. op hem ben geweest, dat ik later tegen hem m'n excuus aanbied dat ik zo boos o.i.d. op hem ben geweest.

Een oplossing als, misschien lost het pas op als jij het huis verlaat, daarbij denk ik dan niet voor iedereen is dat haalbaar. Vorig jaar zat ik in een situatie dat ik het liefst ook het huis uit ging, kon niet meer tegen het vreselijke pubberende gedrag van me broertje. Heb zelfs wel eens gezegd of hij of ik ga het huis uit. Soms heb ik nog wel eens zo'n moment, maar het gaat al stukken beter. En ik weet dat de stap om hulp ontzettend moeilijk is, maar misschien kun je eens een mail sturen, die stap is toch een heel stuk kleiner... zo heb ik ook ooit eens in een vreselijk moeilijke situatie een mail gestuurd naar SGJ, binnen korte tijd had ik een reactie terug met adviezen ed.

Heb je het er al n's over gehad met je ouders? Niet nadat er weer iets is gebeurd, maar gewoon een keer op een heel rustig moment terwijl je zusje bijvoorbeeld op bed ligt? Je schrijft dat je het heel moeilijk vind om te praten, misschien kun je alles eens op papier zetten en dat aan je ouders geven!

Succes meid! Probeer dit op te lossen voordat het helemaal uit de hand gaat lopen! Sterkte ermee!

[esli]

Je schreef dat je volgend jaar pas uit huis kan, waarom dan pas? Als je denkt dat uit huis gaan de enige manier is om de situatie in de hand te houden, waarom dan een jaar wachten? Zeker omdat je al 21 bent lijkt me dat best een goede oplossing.
Ik wens je in ieder geval veel succes in deze lastige situatie.

[sunshine88]

Je schreef dat je volgend jaar pas uit huis kan, waarom dan pas? Als je denkt dat uit huis gaan de enige manier is om de situatie in de hand te houden, waarom dan een jaar wachten? Zeker omdat je al 21 bent lijkt me dat best een goede oplossing.
Ik wens je in ieder geval veel succes in deze lastige situatie.

Dat 'uit huis gaan' gaat niet zomaar...er komt méér bij kijken dan 'van huis zijn', en aangezien m'n vriend en ik toch al trouwplannen hebben, en over ong. een jaar hopen te trouwen, heb ik zoiets van: ik worstel me er wel doorheen, en zie wel hoe het komt! Met de nodige weekenden/dagen weg, moet het wel te overleven zijn, denk ik...
Ik kreeg vandaag ook van m'n schoonzusje te horen dat zij ook al vaak verbaasd had gestaan hoe makkelijk ik overal de schuld van kreeg, en m'n zusje telkens weer 'vrij' kwam, dat het haar ook niet lekker zat, en zij er ook al met m'n moeder over had gepraat, zij weet niet hoe dwars het me zit, en dat ik wel in tranen uit kon barsten toen ze dat zei, en helemaal open zijn dúrf ik gewoon niet, daarvoor is mijn vertrouwen te vaak geschaad, en ben ik te vaak bedrogen uitgekomen! Een enkeling die ik in 'real-life' ken weet er van, eigenlijk weet 1 hele goeie vriendin er van, die weet dan ook vrijwel alles, en een collega weet het in grote lijnen ook...
Ben al blij dat ik hier m'n verhaal kwijt kan, en dan ook nog van die fijne reacties krijg ,waar ik ook echt wat aan heb Thanks allemaal...

[*Annette*]

Maar door uit het huis te gaan, lost deze situatie niet op maar 'vlucht' sunshine88 er voor. Ik denk dat het heel belangrijk is dat deze situatie opgelost word. Ik merk nu zelf heel erg, dat ik nu nog veel dingen moet verwerken (komt tijdens m'n therapie allemaal boven) die ik eerder ontvlucht of weggestopt heb.

[MissF]

Ik denk niet dat je er dan voor vlucht hoor Annette. Als je 21 bent en je hebt een zusje dat net in de pubertijd gaat komen, is het gewoon een logische stap.
Ik was ook dolblij dat ik ging trouwen en het huis uit ging. Ik zat met een puberzusje en puberbroertje opgescheept, en het was voor mij gewoon tijd om eruit te gaan. Dat is niet vluchten, dat is gewoon beter. want nu heb ik een ontzettend goede band met hen.

Wat denk ik wel belangrijk is om te onthouden Sunshine, is dat ze het waarschijnlijk echt niet doet om jou alleen maar dwars te zitten. In mijn werk kom ik veel ouders tegen die dat ook denken, maar achteraf bedoeld hun kind het totaal niet zo.

Verder zou ik niet veel advies hebben, alleen idd dat uit huis gaan soms de beste oplossing is. Hou vol dat laatste jaar!

[esli]

Ik vind ook niet dat je door uit huis te gaan de situatie ontvlucht, het is alleen maar een logische stap. Zelf zou ik een jaar heel lang vinden in zo'n situatie.
Je geeft aan dat er maar een vriendin is die alles weet, is je vriend wel op de hoogte van deze situatie? Dat lijkt me wel belangrijk. Zeker als je binnenkort gaat trouwen. Ook belangrijk om niet onbewust te snel te gaan trouwen om uit deze situatie met je zusje te zijn.

[Daphne]

Ook ik zie het niet als vlucht. In zo'n situatie zou ik er ook niet aan moeten denken om nog een jaar thuis te wonen...

[sunshine88]

Ik vind ook niet dat je door uit huis te gaan de situatie ontvlucht, het is alleen maar een logische stap. Zelf zou ik een jaar heel lang vinden in zo'n situatie.
Je geeft aan dat er maar een vriendin is die alles weet, is je vriend wel op de hoogte van deze situatie? Dat lijkt me wel belangrijk. Zeker als je binnenkort gaat trouwen. Ook belangrijk om niet onbewust te snel te gaan trouwen om uit deze situatie met je zusje te zijn.

Mijn vriend weet er ook wel van, hij weet ook dat 't heel veel met me doet, en dat ik onder 'lijd', maar hij pakt het veel nuchterder op, daar is het gewoon een man voor, die vriendin begrijpt me veel beter.
Nu moet je niet gelijk gaan denken dat m'n vriend me afvalt o.i.d. of dat hij mij niet begrjpt, hij helpt me er ook zeker wel mee, hij probeert er ook wel met m'n zusje over te praten e.d., maar voor sommige zaken val je gewoon meer terug op je vriendinnen

[Evelien]

Ik wil je absoluut niet ontmoedigen hoor. Maar ik heb ik ook zo'n situatie mee gemaakt (niet bij mezelf), maar wel heel dichtbij.

Gezien je zegt dat je over een jaar gaat trouwen (?), zal ik toch echt stappen ondernemen. Want thuis wonen en je bruiloft voorbereiden waarbij je zusje zo te keer gaat..... dat gaat tenkoste van je huwelijksfeest/dag.

pb-en mag je me altijd.

[Daphne]

Gezien je zegt dat je over een jaar gaat trouwen (?), zal ik toch echt stappen ondernemen. Want thuis wonen en je bruiloft voorbereiden waarbij je zusje zo te keer gaat..... dat gaat tenkoste van je huwelijksfeest/dag.

Ja, dat denk ik ook.

[sunshine88]

Het speelt eigenlijk al zo lang...Dus nou heb ik zoiets van: 'dit jaartje hou ik het ook nog wel vol', klinkt misschien heel dwars, maar ik heb er met mensen uit m'n omgeving over gepraat, en o.a. m'n schoonzus zei: 'Iedereen kan zien dat JIJ overal de schuld van krijgt, wat er gebeurt: pats boem! Jij krijgt de schuld, er word niet gekeken hoe of wat, en (naam) krijgt nooit de schuld! En zíj lacht wel, terwijl wij heus wel zien dat het huilen je nader staat dan het lachen..'
Ze zij ook blij te zijn dat ik het zelf nou in zag, en me zelf niet langer bleef wegcijferen voor m'n zusje, want ik blijf wel leuke dingen met d'r doen, vanmiddag gewinkeld, best gezellig, maar eenmaal thuis is het weer mis! Het lijkt alsof zij tegenover anderen de baas over me wil spelen!