Ik vraag me al een tijdje af hoe ik nou het beste met m’n 10 jaar jongere zusje om kan gaan…
Het klinkt heel dramatisch, maar m’n zusje en ik, we hoeven elkaar maar te zien of we hebben ‘bonje’.
Ik krijg alsmaar meer het gevoel dat ik totaal de grond in getrapt word door haar! Ze is een nakomertje, ik was altijd de jongste, maar na 10 jaar kwam zij nog! En ze is gewoon, ronduit, verwend! Of in ieder grondig ‘verpest’ door altijd haar gelijk te krijgen. Ook is ze voor haar leeftijd nog veel te kinderlijk, ze speelt het mooiste met kinderen van 5/6 jaar jonger.
Het probleem kort samengevat is: Ik krijg vaak op m’n kop, omdat zij een snerende opmerking maakt zodra er niemand in de buurt is, en als ik dan reageer, treft het nét dat er iemand binnen komt!
Of ik doe kei- en keihard m’n best om lief/vriendelijk voor d’r te zijn, maar dan jent ze vaak net zo lang tot ik wél boos word! En dan ben ík weer de grote sjaggerijn, want zíj is vrolijk omdat zij haar ‘doel’ weer bereikt heeft.. .Hoe kan ik hier nou mee omgaan?
Ik heb het al meerdere keren geprobeerd om aan m’n ouders uit te leggen, maar het wérkt niet, zolang ik alleen in beeld ben, geloven ze me wel, maar zodra m’n zusje dr bij komt, krijgt zíj weer gelijk…
Ik ben de laatste tijd gewoon dolblij dat ik een weekend níét thuis ben, of een dag weg kan, zodat ik m’n zusje niet onder ogen hoef te komen…Dat is niet gezond, neem ik aan…Het lijkt gewoon of zij m’n leven beheerst…
Wie o wie heeft er tips om híér mee om te gaan?
Ik ben bang dat het niet lang meer duurt, voor ik een keer zó boos word, dat het uit de hand loopt, en dat wil ik dus gráág voorkomen….
en idd wat bertine zegt! er ff lekker tussen uit! k hoop dat je snel een oplossing vindt!