Antidepressiva

[Bertine]

"Ik ben wel een ster om van buiten vrolijk te lachen en van binnen te huilen"

Toen ik bovenstaande regel (van @ Samanthi) las moest ik opeens aan dit gedichtje denken:

O nee, je zult aan mij niet merken
dat ik soms haast de spirit mis
om lachend, opgewekt te werken,
terwijl mijn hart verdrietig is.

Ach nee, je hoeft ook niet te weten
wat er vanbinnen in mij knaagt.
En als ik werk moet ik vergeten
wat 't eigen hart aan zorgen draagt.

Ik wil alleen wat vreugde geven,
wat moed misschien, aan hen die lijdt
en daarom zal mijn stem niet beven,
wanneer ik mijn verdriet verbijt.


@ Samanthi en *Annette*: heel veel sterkte met alles!!

[Samanthi]

"Ik ben wel een ster om van buiten vrolijk te lachen en van binnen te huilen"

Toen ik bovenstaande regel (van @ Samanthi) las moest ik opeens aan dit gedichtje denken:

O nee, je zult aan mij niet merken
dat ik soms haast de spirit mis
om lachend, opgewekt te werken,
terwijl mijn hart verdrietig is.

Ach nee, je hoeft ook niet te weten
wat er vanbinnen in mij knaagt.
En als ik werk moet ik vergeten
wat 't eigen hart aan zorgen draagt.

Ik wil alleen wat vreugde geven,
wat moed misschien, aan hen die lijdt
en daarom zal mijn stem niet beven,
wanneer ik mijn verdriet verbijt.


@ Samanthi en *Annette*: heel veel sterkte met alles!!

dank je wel

[*Annette*]

Thanks Bertine .

Mooi gedichtje!

[Samanthi]

*Annette* zegt Samanthi; inderdaad van buiten lachen en van binnen huilen. Maar als je dan foto's ziet van jezelf, waarbij je denkt een dikke lach op gezet te hebben, staat er nog maar een beschaamd lachje op... denk ik wel eens waarom zien mensen het dan niet? Geloven ze dan allemaal dat het 'goed' gaat, zo als ik dat zeg??

Ja annette, mijn oudste dochter zegt, dat mijn ogen niet meelachen, maar het gaat nu wel beter dan ooit ik heb twee soorten medicijnen paroxetine en concerta en heel hard gewerkt, toch is het nodig gebleken langdurige therapie te krijgen, dus ik ga nu ieder week naar de psychiater en krijg dan ieder week iets mee voor die week om iets mee te doen, deze week bijvoorbeeld, mezelf met mijn verstand een lief mens te vinden, maar mijn gevoel gaat op slot, dus ik denk het wel maar voel er niets bij.
heel veel sterkte *annette* gr Samanthi

[NdW]

Pfff.... hier gaat het niet goed. Ik voel me al een week flink depressief, ik zit elke dag te huilen en voel me heel rot. ik heb geen idee hoe het ineens zo komt. Wat een verschrikkelijk gevoel is dat. Ik probeer gewoon lekker bezig te blijven, mooi muziek te luisteren, te fietsen enzo, maar het helpt allemaal weinig
Misschien komt het wel door het feit dat ik voorlopig nog thuiszit, dat het me overvalt ofzo. Ik heb altijd geprobeerd -ondanks alles- positief te blijven en nu lijkt het gewoon niet meer te lukken. Straks moet ik nog aan de AD
Heeft iemand tips wat ik zou kunnen doen?

[Tuinfluiter]

NdW:
Wat naar voor je meid!
Misschien is het leuk om een dag naar iemand toe te gaan of gewoon een aantal dagen bij familie of vrienden logeren.
Dat laatste heb ik ook eens gedaan, gewoon 2 nachten naar vrienden, die hadden kinderen en dan ging ik mee die kinderen van school halen en lekker winkelen en iets leuks doen met de kinderen en de moeder helpen.
Kan me voorstellen dat je dit niet ziet zitten of gek vind maar het is echt goed voor je.
Of je kijkt of je in de buurt vrijwillergerswerk kan doen voor een paar uurtjes, ben je toch even weg en bezig.
Of je nodigd iemand uit om bij jou te komen, misschien logeren ofzo.
Sterkte meid ermee!

[NdW]

Bedankt voor je tips, Tuinfluiter! Heb ik al vaker gedaan, maar is een goed idee om weer eens te doen!

[Samanthi]

Pfff.... hier gaat het niet goed. Ik voel me al een week flink depressief, ik zit elke dag te huilen en voel me heel rot. ik heb geen idee hoe het ineens zo komt. Wat een verschrikkelijk gevoel is dat. Ik probeer gewoon lekker bezig te blijven, mooi muziek te luisteren, te fietsen enzo, maar het helpt allemaal weinig
Misschien komt het wel door het feit dat ik voorlopig nog thuiszit, dat het me overvalt ofzo. Ik heb altijd geprobeerd -ondanks alles- positief te blijven en nu lijkt het gewoon niet meer te lukken. Straks moet ik nog aan de AD
Heeft iemand tips wat ik zou kunnen doen?

Zelf ga ik veel naar buiten, maar als je er diep in zit wil je eigenlijk niets, de kunst is om het toch te doen, veel bewegen geeft extra serotinine en dat kom je nu net te kort, het is een hele kunst om naar buiten te gaan te lopen te fietsen, verschrikkelijk moeilijk en je voelt je nog niet blij,. maar toch helpt mhet om iig minder diep te zitten, de tips van tuinfluiter zijn ook heel effectief, afspraken maken, dan moet je wel de deur uit. nou meis ik hoop dat je er uit mag komen.
heeeel veel sterkte! Je doet er zelf al heel veel aan, echt goed van je!
groetjes van Samanthi

[Daphne]

Hele dikke knuffel voor NdW!
Heel veel sterkte! Knap, dat je zelf het initiatief neemt om leuke dingen te doen. Blijven doen, hoor, anders 'zak' je nog dieper in je dip.
M'n pb-box staat voor je open als je wilt 'spuien'.

[NdW]

Hoe gaat het met jullie?
Hier gelukkig weer redelijk goed!

[*Annette*]

Hoe gaat het hier nu?

Hier gaat het redelijk, na een minder prettige vakantie... zucht... hoe kom ik toch ooit van het gevoel anders te zijn als anderen, er niet bij te horen af . Toch met een groep mee gegaan, m'n angst te overwinnen, alleen helaas bleef het gevoel me maar achterna lopen, heb niet kunnen genieten van de vakantie. Ook zijn er wel momenten geweest dat ik het wel erg gezellig vond, maar het 'negatieve' overheerste erg. En wou niks anders dan naar huis! Waarschijnlijk is het ook wel een tegrote stap geweest... maja...

Heb een aantal gesprekken gehad om te kijken of het niet verstandig is om (tijdenlijk) aan de ad te gaan, eerst is besloten het nog niet te doen, of het depri zijn moet erger gaan worden. Hopelijk helpt het me, als ik straks weer naar school ga, een doel en structuur te krijgen in m'n leven er weer bovenop te komen, en natuurlijk therapie. Had net voor m'n vakantie een super week, het gevoel te hebben m'n doorslag te hebben, veel buiten geweest, maar helaas... al moet ik wel zeggen dat ik in m'n vakantie bijna geen depri gedachten heb gehad, kwam het wel boven dan lukte het mezelf te remmen of ik viel van vermoeidheid in slaap...

[*Annette*]

Hoe gaat met het met je NdW en de anderen?

Zag dat ik nooit gepost had hoe het gesprek, n.a.v. me brief is gegaan met m'n psych. Gelukkig ging dat het gesprek erg goed, en werden me nachtmerries geen werkelijkheid. Kwamen eigenlijks tot de conclusie dat het me ook wel erg moeilijk is gemaakt door van psych. te zijn verwisseld. De 1 zei dit, de ander dat. Het was een erg lang verhaal geworden, maar ze vond het goed dat ik alles zo had opgeschreven. Ben toen doorgestuurd naar de psychiater om te kijken of ad misschien toch niet een zetje in de rug zou geven. Ik me wat beterder zou voelen en kon genieten van dingen. Aantal gesprekken bij gehad, toch besloten het niet te doen.

Ik volg nu therapie en daarnaast heb ik 1x in de 2 a 3 maanden een gesprek met m'n psych. om te kijken hoe het gaat. En ik mag altijd bellen, als ik nog een extra gesprek wil.

Begin nu (eindelijk) vooruit gang te merken . Het is wel stapje voor stapje, maar ook niet alles kan tegelijk al zou je dat wel graag willen.

Slaap alleen erg veel, soms is dat best lastig. Slaap zo'n 9-10 uren op een nacht en word dan nog vaak wakker gemaakt. Als ik dan een nacht minder slaap heb, ben ik erg moe, vooral m'n lichaam, moet dat dan echt 'meeslepen'.

Ben alleen wel erg bang in het donker , het is nu 's avonds best wel weer vroeg donker als ik thuis ben dan is er niks aan de hand, ben dan ook niet alleen. Maar als ik aan het oppassen ben, ben ik ontzettend bang dat er iemand binnenkomt, verkracht worden ed . Dan de deur maar op slot, maar daarna moet ik terug naar huis rijden in het donker... vreselijk . Zodra een auto een tijdje achter mij rijd, denk ik achterna gezeten te worden, dit is overdag ook zo. Grrr .

[NdW]

Balen dat je zoveel slaap nodig hebt, lijkt me niet echt gezond.
Met mij gaat het redelijk goed. Ik ben weer lekker begonnen met werken: 2 ochtenden in de week, soms 3. En nu dus verder opbouwen. Ik voel me iig een stuk minder moe. Hoewel ik af en toe nog weleens een vervelende dag heb...

[em_ma]

Pfff.... hier gaat het niet goed. Ik voel me al een week flink depressief, ik zit elke dag te huilen en voel me heel rot. ik heb geen idee hoe het ineens zo komt. Wat een verschrikkelijk gevoel is dat. Ik probeer gewoon lekker bezig te blijven, mooi muziek te luisteren, te fietsen enzo, maar het helpt allemaal weinig
Misschien komt het wel door het feit dat ik voorlopig nog thuiszit, dat het me overvalt ofzo. Ik heb altijd geprobeerd -ondanks alles- positief te blijven en nu lijkt het gewoon niet meer te lukken. Straks moet ik nog aan de AD
Heeft iemand tips wat ik zou kunnen doen?

Kun je geen huisdier nemen? Dat werkt echt positief op je psyche!

[NdW]

@ Emma: Bedankt voor je reactie... maar mn posting was al van ong. 3 mnd geleden, inmiddels niet meer van toepassing, gelukkig!