Bestaan van God.

[schoolvraag]

Hallo, wij zijn twee meisjes die in 3VWO zitten. We moeten voor school een onderzoek doen, dat te maken heeft met God. Wij zijn alle twee niet gelovig. Vandaar dat we het onderwerp Bestaan van God gekozen hebben. Waarschijnlijk is het antwoord op onze vraag: 'Wat is jullie kijk op het bestaan van God'? dat God bestaat.
Maar waarom geloof jij dat God bestaat, hoe ben jij in God gaan geloven, welke argumenten heb je ervoor om te geloven dat Hij bestaat? We zouden het fijn vinden als jullie ons kunnen/willen helpen. Alvast bedankt!
Groet.

[modbreak]Voor de duidelijkheid heb ik het bericht enigszins aangepast.

[Rolf]

Hallo, wij zijn twee meisjes die in 3VWO zitten. We moeten voor school een onderzoek doen, dat te maken heeft met God. Wij zijn alle twee niet gelovig. Vandaar dat we het onderwerp Bestaan van God gekozen hebben. Waarschijnlijk is het antwoord op onze vraag: 'Wat is jullie kijk op het bestaan van God'? dat God bestaat.
Maar waarom geloof jij dat God bestaat, hoe ben jij in God gaan geloven, welke argumenten heb je ervoor om te geloven dat Hij bestaat? We zouden het fijn vinden als jullie ons kunnen/willen helpen. Alvast bedankt!
Groet.

[modbreak]Voor de duidelijkheid heb ik het bericht enigszins aangepast.

Nog beter is: waardoor geloof jij dat God er is?
Het geloof is een gave van God. Hij werkt dat in het hart. Zie ook Rom. 10 : 17.
God is er iedere dag. Zijn Hand ligt op hen die in Hem geloven.
Hij waarschuwt als hij/zij verkeerde voornemens heeft.
Dat ziet Hij (Psalm 139 : 2).
Hij kan ook raad, moed en kracht geven (Psalm 32 : 8).
Daarvoor heeft Hij velen in dienst. Mensen die Zijn raad doorgeven.

Hij heeft de mens geschapen, en weet wat het beste voor hen is.
Zijn wil is dat alle mensen de waarheid leren kennen, en gelukkig worden (1 Tim. 2 : 4).

[Luck]

Ik geloof sowieso dat zelfbewustzijn gewoon is 'ontstaan', ik heb keuze uit verschillende geloven.

Eigenlijk vallen de polytheïstische godsdiensten al af, alleen het feit dat deze goden op mensen lijken maakt het onwaarschijnlijk. Een filosoof schreef eens: 'Als paarden konden schilderen hadden ze goden als mensen getekent.'

Voor mij zijn de enige vier opties: Deïsme, Judaïsme, Christendom en Islam. Deïsme zou voor mij een goede keuze zijn. Je gelooft in een soort Architect, zonder in 6th sence dingen te geloven in mannen in witte pakjes met vleugels. Het jodendom zou ik niet gek vinden, maar dan zou ik Jezus niet kunnen ontkennen imo. Christendom heb ik voor gekozen.

Islam is ook een optie. Zij geloven dat de Bijbel vervalst is (vandaar dat er volgens hun ook zo veel tegenstrijdigheden in zitten) en dat de Koran de 'perfecte' openbaring is. Ik ga erg veel met moslims om op het internet waardoor dit een steeds aanemelijkere optie is.

Ik ben boeken lezen die het christelijke geloof 'bewijzen'. Bijvoorbeeld Gefundeerd Geloof, het boek het een erg logische volgorde:

Bestaat er een Schepper? (Zo nee: Hindoeïsme, Boeddhisme en atheïsme vallen af)
Is de Bijbel waar? (Zo nee: Deïsme en Islam vallen af)
Is Jezus de zoon van God? (Zo nee: Jodendom valt af, zo ja: christendom is het ware geloof)

Hun site was dacht ik windmillministries.org Ik ben natuurlijk ook sites aan het bestuderen die juist atheïsme/islam enzo proberen te bewijzen.

[Gerdien B.]

ik vermoed dat je met 'zo nee:' zo ja bedoeld.

[Raphael]

Bij mij is het met de paplepel ingegoten. Toen ik ouder werd ben ik natuurlijk dingen zelf wat gaan onderzoeken en daar kwam net zoals wat Luck hierboven schrijft het christendom uit als de meest logische van allemaal. Ik kwam ook tot de conclusie dat polytheïsme, het aanbidden van beelden en offers daaraan brengen, gewoon voor mij niet logisch is. Verder heb ik geleerd dat de God van het christendom de enige God van liefde is, een God die iets voor ons heeft gedaan, wat geen enkele andere 'god' gedaan heeft, namelijk zijn machtige positie tijdelijk opgeven om voor óns aan het kruis te sterven. Dat zie ik in geen enkele andere religie, geen enkele andere god zou zichzelf zo 'vernederen'. Hieraan kun je zien dat deze God echt van ons houdt, anders dan het arrogante zooitje andere goden wat op ons neer kijkt en ons het leven moeilijk maakt. (sorry, ik bedoelde niet te beledigen, ik respecteer het geloof van anderen, maar dit is mijn standpunt).

Wat ik nog wou opmerken; laatst heb ik het boek 'De negende koning' van Willem J. Ouweneel gelezen, hij stelt dat polytheïstische goden e.d. wel degelijk bestaan maar in wezen eigenlijk engelenmachten zijn. Iets wat ik naar aanleiding van zijn argumenten geloof, terwijl ik eerst deze 'goden' ook simpel afdeed als 'niet bestaand'.

[Dagmar]

‘Waarom geloof jij dat God bestaat?’
Dat is een vraag die ik ook eens had. En ik zat ook ooit eens op 3VWO, en was ook toen niet gelovig (meer bezig met jongens, dan met God, ook op 4 en 5VWO).
Het was een protestants-christelijke scholengemeenschap, waar ik op zat, het heette ook "protestants christelijke scholengemeenschap". Het was het PC-SG Ulenhof Doetinchem, maar het was niet echt christelijk. Wat ik mij herinner van de lessen godsdienstonderwijs wat dat de leraar een lange baard had en een oude versleten leren tas (waar hij echter nooit wat uit haalde). Niet echt veel soeps, kwam er uit die tas, en die baard was gewoon not-done.
Maar dat atheisme/agnosticisme/pluk-de-dag heeft zijn manco’s. Dat moet gewoon gezegd worden! Ik hoop dat jullie je dat ook realiseren of ooit zullen realiseren.
Veel van de mensen, die het geloof hebben afgezworen of nooit hebben gekend, zien de werkelijkheid als een louter materiële entiteit.
Maar wat krijg je dan voor wereld?
Mogen wij zo’n werkelijkheid überhaupt als werkelijk beschouwen?
Je krijgt dan een werkelijkheid die geen enkele essentie bezit. Een TV zonder beeld.
Nee, er is iets bijzonders aanwezig. Het blijkt uit de wijze waarop de werkelijkheid zich aan ons toont.
De wijze waarop werkelijkheid zich aan ons toont roept een wezen daarin op, iemand die vorm heeft gegeven aan deze wereld (=een Schepper)

Een poging om het anders te zeggen:
Je kunt de werkelijkheid op verschillende niveau’s bekijken, en ook op die niveau’s tegenargumenten aanvoeren tegen het christelijk geloof:
- 1. op het niveau van de feiten, bijv.: klopt het wel dat Jezus aan het kruis is gestorven, gaat het hier niet om een stukje uiterst geraffineerde geschiedvervalsing? Kunnen wij de evangeliën als betrouwbare bronnen beschouwen? En Paulus, wat was zijn agenda?
- 2. op het niveau van de logica, bijv. waarom zou God de holocaust toelaten? Gaat het hier niet om een tegenstrijdigheid (ze noemen dit probleemstuk ook wel de theodicee, zie nl.wikipedia.org/wiki/Theodicee)
De feiten, niveau 1, dat zijn de puzzelstukjes informatie waar wij mensen het mee moeten doen.
De logica, niveau 2, is waar mensen de feiten/puzzelstukjes tot een logisch geheel proberen te maken/smeden. Tot een volledige puzzel/beeld.
Maar puzzelen is een heel gedoe, en daar beginnen de problemen.
Op niveau 1. zit je met het probleem dat er stukjes van de puzzel ontbreken. We hadden bijv. graag getuigen gehad van de herrijzenis van Jezus.
Een videoregistratie, dat was helemaal mooi geweest. CNN die live verslag zou hebben gedaan.
Dat is er niet.
‘Kunnen wij dit wel als een feit aannemen, de herrijzenis?’ vragen veel mensen zich af. Zijn onze bronnen wel betrouwbaar? Zijn die niet een beetje erg oud? En kunnen we Paulus wel vertrouwen?
Op niveau 2. zit je met het probleem dat het ene puzzelstukje ogenschijnlijk niet in het andere stukje past. God en de holocaust, hoe kan dat nou samengaan? ‘Dat past absoluut niet bij elkaar,’ zeggen veel mensen. Twee puzzelstukjes die niet bij elkaar passen. Dan moet je opnieuw de stukken gaan organiseren.

Houdt echter in gedachten dat er ook zoiets is als het plaatje op de doos (van de puzzel). Dat zou je niveau 3 kunnen noemen.
Het is de wijze waarop de werkelijkheid zich aan jou toont.
Je kunt het wellicht niet reproduceren, maar toch heb je het beeld voor je. De omstandigheid dat je het niet kunt reproduceren, doet geen afbreuk aan het beeld. Zolang je dat plaatje voor ogen hebt (=geloof) . . . is evident dat God bestaat. De omstandigheid dat je het niet kunt reprocuderen, kon wel eens een gebrek van onszelf zijn, van ons geloof, dan van iets anders.
Want wie zou zeggen dat de dingen, die wij ervaren, niet deel zijn van een en dezelfde realiteit?

Ik hoop dat jullie iets aan deze informatie hebben.
Bedenk ook dat het christendom tegenwoordig gebukt gaat onder vooroordelen. Bedenk, dat er meer in het christendom zit dan je wellicht op het eerste gezicht denkt (cq je van je medescholieren hoort).
Hier had ik nogal last van op de middelbare school. Christendom was gewoon "not done" onder de scholieren toen ik daar zat. Je was gewoon een loser als je christelijk was. Zelfs de leerlingen die van de orthodoxe basisscholen kwamen, vervielen op de PCSG Ulenhof van hun geloof. Ik vond het erg jammer.

[Boekenlezer]

Maar waarom geloof jij dat God bestaat?
De diepste gronden van mijn geloof ervaar ik nogal eens als een onbereikbaar mysterie voor het verstand. Niet voor niets zei de filosoof Blaise Pascal: het hart heeft zijn redenen die het verstand niet kent.
Dat komt overeen met het bijbelse gegeven, dat het geloof geen bouwsel is van onszelf, maar dat het van buitenaf in ons wordt gelegd als een gave van God. (Zie bijv. Ef. 2:8)

Hoe ben jij in God gaan geloven?
Ik ben er van jongs af aan mee opgegroeid, het idee dat God er is. Dus daar geloof ik al van jongs af aan in. Incidenteel heb ik zijn bestaan ook wel eens ontkend.
Toch is daar natuurlijk niet alles mee gezegd. Je komt op een gegeven moment op een punt in je leven dat je zelf gaat nadenken. Ik was 17 jaar toen ik daar bewust stil bij ging staan. Vanaf toen was het ook echt mijn keuze.

Welke argumenten heb je ervoor om te geloven dat Hij bestaat?
Het is wat al te absurd om te denken, dat alles wat er bestaat, vanzelf ontstaan is. Daar is onze werkelijkheid, met al die biologische organismen erin, veel te complex voor. Vanzelf ontstaat immers chaos.
Er moet een schepper zijn, die onze werkelijkheid geschapen heeft. Hij staat buiten tijd en ruimte, zodat je niet de vraag hoeft te stellen: en wie heeft Hem dan geschapen? Dat gaat niet op, want Hij is eeuwig (= niet onderhevig aan tijd). Hij heeft de tijd en ruimte zelf geschapen, en verder alle natuurwetten, en de werkelijkheid zoals wij die kennen.


In de loop van de geschiedenis is natuurlijk ook nogal nagedacht over hoe je kunt weten dat God bestaat. Twee voorbeelden:
Anselmus van Canterbury
Thomas van Aquino

Een hedendaagse man, van wie ik recentelijk wat opving, is Tim Keller. In zijn boek In alle redelijkheid gaat hij op vragen aangaande het godsbestaan in.

[wijnand]

De enige reden dat ik geloof is dat God mij gered heeft. Hij veranderde alles in mij: mijn motieven, mijn denkwijze, mijn verstand, mijn hartsteltheid. Hij draaide alles om. Ik was hard en haatvol maar werd steeds zachter en liefdevoller. Ik loog als ik weet niet wat en werd steeds waarheid-sprekender. Ik kan niet ontkennen wat er mij gebeurde, en dus kan ik Gods bestaan niet ontkennen.

[Pauline]

Maar waarom geloof jij dat God bestaat?
De diepste gronden van mijn geloof ervaar ik nogal eens als een onbereikbaar mysterie voor het verstand. Niet voor niets zei de filosoof Blaise Pascal: het hart heeft zijn redenen die het verstand niet kent.
Dat komt overeen met het bijbelse gegeven, dat het geloof geen bouwsel is van onszelf, maar dat het van buitenaf in ons wordt gelegd als een gave van God. (Zie bijv. Ef. 2:8)

Hoe ben jij in God gaan geloven?
Ik ben er van jongs af aan mee opgegroeid, het idee dat God er is. Dus daar geloof ik al van jongs af aan in. Incidenteel heb ik zijn bestaan ook wel eens ontkend.
Toch is daar natuurlijk niet alles mee gezegd. Je komt op een gegeven moment op een punt in je leven dat je zelf gaat nadenken. Ik was 17 jaar toen ik daar bewust stil bij ging staan. Vanaf toen was het ook echt mijn keuze.

Welke argumenten heb je ervoor om te geloven dat Hij bestaat?
Het is wat al te absurd om te denken, dat alles wat er bestaat, vanzelf ontstaan is. Daar is onze werkelijkheid, met al die biologische organismen erin, veel te complex voor. Vanzelf ontstaat immers chaos.
Er moet een schepper zijn, die onze werkelijkheid geschapen heeft. Hij staat buiten tijd en ruimte, zodat je niet de vraag hoeft te stellen: en wie heeft Hem dan geschapen? Dat gaat niet op, want Hij is eeuwig (= niet onderhevig aan tijd). Hij heeft de tijd en ruimte zelf geschapen, en verder alle natuurwetten, en de werkelijkheid zoals wij die kennen.


In de loop van de geschiedenis is natuurlijk ook nogal nagedacht over hoe je kunt weten dat God bestaat. Twee voorbeelden:
Anselmus van Canterbury
Thomas van Aquino

Een hedendaagse man, van wie ik recentelijk wat opving, is Tim Keller. In zijn boek In alle redelijkheid gaat hij op vragen aangaande het godsbestaan in.

rijst bij mij de vraag wie Hij voor jou persoonlijk is..?
of heb je geen intieme relatie met Jezus?

[Boekenlezer]

rijst bij mij de vraag wie Hij voor jou persoonlijk is..?
of heb je geen intieme relatie met Jezus?

Wat is er op tegen om rationeel in te gaan op de vraag naar het bestaan van God?
Jouw vragen komen binnen deze discussie wat geforceerd op mij over. Het hoeft toch niet altijd over de gevoelsmatige kant van het geloof te gaan?
Als de vraag rationeel van aard is, zal ik ook een rationeel antwoord geven. God vraagt niet van ons om Hem alleen met ons gevoel te dienen, maar het verstand - net als al onze andere aspecten - hoort daar eveneens bij. (Deuteronomium 6:5, Mattheüs 22:37)

De ervaringskant van het geloof speelt voor mij zeer zeker wel een rol. En een belangrijke ook! Alleen is dat bij mij dan meer (bevindelijk-)gereformeerd van aard dan evangelisch.

[Pauline]

t is gewoon een vraag hoor.
maar goed als je geen antwoord wilt geven moet je dat ook niet doen natuurlijk.
nou daaaaahg.

[Gusto]

Hallo, wij zijn twee meisjes die in 3VWO zitten. We moeten voor school een onderzoek doen, dat te maken heeft met God. Wij zijn alle twee niet gelovig. Vandaar dat we het onderwerp Bestaan van God gekozen hebben. Waarschijnlijk is het antwoord op onze vraag: 'Wat is jullie kijk op het bestaan van God'? dat God bestaat.
Maar waarom geloof jij dat God bestaat, hoe ben jij in God gaan geloven, welke argumenten heb je ervoor om te geloven dat Hij bestaat? We zouden het fijn vinden als jullie ons kunnen/willen helpen. Alvast bedankt!
Groet.

[modbreak]Voor de duidelijkheid heb ik het bericht enigszins aangepast.

Waarom ik geloof dat God bestaat:

1. In mijn leven met God tot nu toe heb ik redelijk wat dingen meegemaakt die alleen te verklaren zouden kunnen zijn door extreem toeval of het ingrijpen van een bovennatuurlijke macht.
2. Als ik kijk naar de aarde waarop wij leven, de complexiteit en de diversiteit daarvan is in mijn ogen te groot om het product te zijn van puur toeval en dood en chaos.
3. Ik ervaar God (of heel rationeel bekeken ik denk dat ik God ervaar) Net zoals ik de wind niet zie maar wel kan voelen.
4. Mijn eigen leven en het leven van mensen om mij heen heeft een compleet andere wending genomen nadat we hebben ontdekt dat God echt bestaat en persoonlijk om ons geeft. (als ik dat niet ontdekt had, had ik misschien niet meer geleefd.
5. Misschien een raar argument maar wel leuk om over na te denken. Misschien heb je het wel eens gehad je moet ontzettend nodig naar de wc. En als het moment eindelijk daar is en je kan het laten gaan voel je een ontzettend fijn gevoel..(endorfine word aangemaakt.) er is volgens mij geen wetenschappelijke verklaring waarom dat zo zou zijn, het heeft geen nut om zo'n functie te hebben. Maar ik zie hier in dat God goed is.
6. Mensen hebben de neiging om te geloven in iets bovennatuurlijks ieder mens heeft dit. Dit kan wijzen op dat God iets in de mens heeft gelegd dat automatisch opzoek gaat naar hem.

En zo kan ik nog wel doorgaan. Wil je meer weten kan je me natuurlijk even een berichtje sturen of iets dergelijks. Heb je vragen stel ze gerust.

[Lathron]

Maar waarom geloof jij dat God bestaat?
1. Het is de meest logische verklaring voor alles wat er is gemaakt.
2. Zonder God heeft een mensenleven dezelfde waarde als een hoopje modder.
3. In mijn leven heb ik al teveel bevestigingen op verschillende bijbelgedeeltes (beloftes uit de bijbel) gehad om geloof in God op te zeggen.

Hoe ben jij in God gaan geloven?
Ik ben er van jongs af aan mee opgegroeid. Later ben ik ook bewust gaan geloven. Tot op heden heb ik nog geen gegronde bewijzen gevonden dat mijn geloof in God als onwaar aanwijst. Sterker nog, ik vind steeds meer bevestigingen dat het geloof in God wel waar moet zijn.

Welke argumenten heb je ervoor om te geloven dat Hij bestaat?
Het enige wat waarde kan geven aan een mensenleven is God:
Zonder God: Je wordt geboren, je leeft, je gaat dood, ...klaar? what's the point?
Door God: Je wordt geboren, je leeft (tijdelijk), je gaat dood (hoogstwaarschijnlijk), je leeft (eeuwig).
Door Jezus: Lang verhaal, maar kort gezegd: Door Jezus' offer aan het kruis krijgen de mensen die echt geloven dezelfde waarde als Jezus, Gods Zoon zelf.

Kortom: Ik ben er inmiddels achter gekomen dat het leven zonder God knap waardeloos is... letterlijk zelfs.

[gravo]

In dit topic lees ik een aantal getuigenissen van mensen, die zeggen in God te geloven, omdat ze een aantal bevestigingen, verhoringen of aanwijzingen hebben ontvangen op grond waarvan het voor hen vrijwel vaststaat, dat God moet bestaan.
Verder lees ik ook vaak, dat God wel moet bestaan, omdat het leven anders zinloos en de mens anders doelloos is en van voorbijgaande aard.

Tegenover het eerste zou ik het volgende willen stellen: ik heb zelf (en dat is voor een bevindelijk gereformeerd opgevoed iemand als ik zelf ben, een hele verzuchting) nooit enig teken van God ontvangen en ook nooit enig spoor van aanwezig zijn gemerkt. Het staat me natuurlijk vrij om fijne zaken en mooie gelegenheden of zelfs geluk en voorspoed aan God toe te schrijven (en ik neem ook niemand kwalijk, die dat doet), maar in de grond van de zaak is dat dat een betekenis en overtuiging die ik zelf aan de werkelijkheiud om mij heen toeken. Het gaat mij meer om een niet door mijzelf bedachte interpretatie van gebeurtenissen, maar om werkelijke gebeurtenissen, die mij duidelijk van de kant van God overkwamen. Kijk, als je door een bus wordt aangereden, kun je zeggen: "dat is de hand van God...een waarschuwing!". Of als je in het ziekenehuis herstelt kun je zeggen: "God heeft mijn leven gespaard". Maar mijn buurman in het zoekenhuis, die ook gezond ontslagen wordt, zal dat misschien niet zeggen. Gewoon omdat hij dat zo niet ervaart. Hij is ook gelukkig om weer verder te kunnen leven, maar hij heeft goed beschouwd geen direkte aanleiding om zijn gezondheid aan God te danken. Ook dieren worden soms ziek en weer beter. Hij zal het als een gelukkig herstellend vermogen van zijn lichaam zien. Ik bedoel er mee te zeggen: heel vaak zijn onze overtuigingen over het "zekere ingrijpen van God" meer iets, dat we zelf zo willen laten zijn, dan dat het nu zo overtuigend aangetoond kan worden (voor anderen bijvoorbeeld).

Tegenover het tweede zou ik willen stellen, dat je op voorhand, wanneer je echt niet weet of God wel of niet bestaat, je niet kunt zeggen, dat het leven niet zinloos zou kunnen zijn. Of dat het menselijk leven inderdaad zo kort is als het zich aandient en dat er met het sterven van de mens inderdaad geen enkele weg terug of vooruit meer is en dat er noch hemel, noch hel en dus geen voortleven meer is.
Dat is weliswaar een huiveringwekkende gedachte, maar wie zonder vooraf ingenomen standpunt hierover na wil denken, zou die mogelijkheid onder ogen moeten zien. Puur omdat deze gedachte zo angstaanjagend is en zo bitter en verschrikkelijk, daarom hoeft het nog niet onwaar te zijn. Per slot van rekening worden wij mensen wel vaker geconfronteerd met gruwelijke zaken op het gebeid van geweld, rampen, kwellingen, ziekten en onmenselijk kwaad en lijden. En het feit, dat we daar een afkeer van hebben is ook geen argument om te zeggen, dat het niet gebeurt.

Toch, na dit gezegd te hebben, wil ik ook melden, dat ik als christen in God geloof. Een scherp en confronterend denken kan (en moet naar mijn gevoel) samen gaan met het geloof. Wat is dan voor mij doorslaggevend in mijn geloof? Waarom wel en waarom niet veeleer niet geloven?
Kort samengevat komt dat op het volgende neer:

1. Ik sluit mij met vertrouwen aan bij mensen van alle generaties voor mij, die steeds weer bij goede en kwade dagen naar God gezocht hebben en over Hem hebben geschreven, tot Hem gebeden en in Hem geloofden. Ik weet, dat zij net zo weinig bewijs hadden als ik zelf, maar toch deden ze het. Ze stelden het vertrouwen op God.

2. Het geloof in God leidt tot een zorgvuldig en nauwkeurig leven, dat tal van voordelen heeft voor de individuele mens, de gemeenschap en de maatschappij. Het geloof leveret leefregels, orde, samenhang, schoonheid (muziek bijv.) en troost.

3. De belangrijkste reden is de ethiek. Door het geloof worden wij dwingend gebonden aan het goede en kunnen wij keuzes maken. tegen geweld, tegen onrecht, tegen dwang. De grote leraars, waaronder Jezus de voornaamste plaats inneemt, heeft ons geleerd om een menselijke en in alleopzichten liefdevolle houding aan te nemen. Die weg wil ik ook gaan.

Bestaat God? Dat is het geheim van God zelf. Wat bestaat is een gemeenschap van God. Een biddende, hopende, gelovende en liefhebbende gemeenschap. Dat is voor een mens al zo ongelooflijk veel, dat alles wat wij nog meer ontvangen (bewijzen van God, de hemel, het eeuwige leven) bonussen zijn. Garanties? Zo zit het geloof niet in elkaar. Garanties vraag je aan een verkoper, wanneer je hem niet vertrouwt.

Tegenover God past en betaamt het ons bescheiden te zijn en uit Zijn vaderlijke hand genadig te ontvangen.
Wij kunnen Hem niet zien of (be)grijpen, maar Hem slechts met vertrouwen tegemoet treden.
Vertrouwend dat Hij ons ziet en ons hoort.
Wij (althans ik) zien en horen soms helemaal niets.
Hij is alleen door geloof tegemoety te treden, niet door aanschouwen.

De rechtvaardige zal door geloof leven.

gravo

[Vuurtje]

Hoi Gravo, ik denk wel dat jij enig spoor van Gods aanwezigheid gemerkt hebt hoor. Ik mag tenslotte aannemen dat je tot God bidt? Dat je dan vraagt om de dagelijkse voorzienigheid, dat hij je in leven laat en eten geeft. Is het niet erg irreëel om, als je gebeden verhoord worden, vervolgens te zeggen dat je nooit iets van Gods aanwezigheid gemerkt hebt? Ik denk dat je dan wat uit te leggen hebt aan Hem! Wat ik bedoel is dit: je bidt tot God voor je dagelijkse zaken omdat je weet dat je van hem afhankelijk bent in alles. Dan mag je ook reeel zijn en beseffen dat het God is die je gebed verhoort heeft wanneer je inderdaad weer wakker wordt/eten hebt enz. Je mag hem er dan dus voor danken dat hij je gebed verhoord heeft!

Alleen het punt is, en dat is wat jij waarschijnlijk bedoeld, als je nog niet in Hem gelooft kun je de verhoring van deze gebeden ook op andere manieren verklaren. Maar de vraag is dan, waarom bidt je zoiets (als ongelovige)? Je had immers van tevoren kunnen verzinnen dat je bij verhoring toch niet geloofde dat het van God af kwam. De enige rationele benadering die ik me van een ongelovige kan voorstellen (overigens uit eigen ervaring) is dat je bedenkt: indien God bestaat, wat kan ik hem vragen dat, als het gebeurd, ik niet meer om zijn bestaan heen kan. Dus: wat vraag ik God (die misschien wel bestaat) waarbij ik er niet meer onderuit kan dat Hij ervoor verantwoordelijk is geweest als het gebeurd. Rationalist als ik ben heb ik daar lang over moeten nadenken, maar ik heb tenslotte een besluit kunnen nemen. Nu kan en wil ik er niet meer omheen dat God bestaat. Achteraf concludeer ik overigens dat God al tijden met me aan de slag was gegaan.

Mijn conclusie was: pas als ik, ras scepticus, ga geloven dat God bestaat, dan kan ik er niet meer omheen dát God bestaat. Hoe is het immers mogelijk om zoiets te gaan geloven zonder bewijzen! Dus vroeg ik dat aan God (die op dat moment misschien wel bestond). De uitkomst is bekend