eerste dagen als getrouwd stel

[Vrouw Kareltje]

12 juni. Helaas hebben we allebei ook maar 1 dagje vrij. Maar in augustus hopen we heerlijk een weekje samen weg te gaan.

[LeChat]

(...)Het verbaast mij juist dat er nog zoveel schroom tussen mensen kan zijn die gaan trouwen. Dan is toch juist de persoon waar je mee gaat trouwen degene waar je je helemaal bij op je gemak moet voelen. Dat houdt voor mij ook ten aanzien van ontkleden/naaktheid in. Het lijkt mij juist heel eng om elkaar nog nooit in het ondergoed gezien te hebben en vervolgens de huwelijksnacht in te gaan. Ok, je hoeft niet gelijk gemeenschap te hebben, maar als het eindelijk 'mag' dan gaat geen enkel stel een half jaar wachten om daar lichamelijk stapje voor stapje naar toe te groeien.
Ik ben er juist een voorstander van om de weg voor het hebben van gemeenschap af te leggen voordat je getrouwd bent. (...)

Hier ben ik het helemaal mee eens.

En wat die toilet-/douchedeuren betreft is mijn ervaring dat ook als je thuis gewend bent dat men de deur op slot doet, dat niet persé wil zeggen dat jij die gewoonte ook overneemt c.q. je er ongemakkelijk bij voelt om de deur niet op slot te doen. Thuis liet ik al meestal de wc-deur zelfs op een kiertje staan, om zo beter te kunnen kletsen met mijn moeder . (Mijn ouders doen 'm wel altijd op slot.) Haha, soms had ik sowieso een malle bui en zei ik waarschuwend dat ze in de kamer moesten blijven want dat ik met de deur wagenwijd open ging plassen dan schudden ze hun wijze hoofden maar eens .
Toen ik met meerdere studenten woonde deed ik wel altijd de deur op slot, maar nu ik sinds 3 jaar alleen woon natuurlijk niet en dat ben ik nu zo gewend dat ik er ook helemaal niet bij nadenk als m'n vriend er is, dan blijft de deur dus ook gewoon van slot (is dat dialect?). Als je 't eenmaal gewend bent...

[Jannoek]

ik ben met open deuren opgevoed . Heb het een poosje erg irritant gevonden maar merk dat ik het nu zelf ook altijd doe. Behalve in m'n studentenhuis (tenzij er niemand is ).

Zou niet in m'n hoofd opkomen om de deur dicht te doen voor m'n (dan) man als we getrouwd zijn. Bespaart toch alleen maar tijd als je tegelijk in de badkamer kan?

[*Annet*]

In dit huis hebben we niet zo ruime badkamer dus sinds het laatste jaar ben ik er altijd alleen in. Wel net zo rustig eigenlijk. Hoef ik me niet te haasten als er iemand staat te wachten die onder de douche wil staan. En samen onder de douche staan vinden we allebei helemaal niets!

[elvira (gast)]

... samen douchen rules! (ook al hebben wij ook een kleine doucheruimte doordat de douche in het bad staat )

[ajl]

Wij douchten in ons vorige huis wel regelmatig samen, maar zijn erachter gekomen dat wij onder onze huidige douche te weinig ruimte hebben om lekker samen te douchen . Soms wel een beetje balen.

Over de deur op slot doen. Ik ben dat van huis uit niet gewend. Mijn ouders doen echt nooit de deur op slot. Op een bepaald moment/bepaalde leeftijd ben ik dat wel gaan doen. Nu doe ik echt nooit de deur op slot.

[tante-tortel]

Ik ben er dan nog eentje van de oudere garde zal ik maar zeggen.
Maar het is ook niet Bijbels om bang te zijn.
Je mag verlangen naar je man/vrouw.
Denk maar aan wat Hooglied in de Bijbel schrijft.
Er staat ook: het verlangen van de vrouw zal naar haar man uit gaan.

Maar om nu te zeggen dat je elkaar in je ondergoed gezien moet hebben voor je huwelijk vind ik weer te ver gaan. Het moet helemaal niet, het kan.
Toen wij 30 jaar geleden trouwden hadden wij elkaar nog nooit in ondergoed gezien, woonden we beide nog thuis en daar ging ieder om de beurt naar de douche met de deur op slot.
Ook van het toilet ging de deur gewoon op slot.
Na ons trouwen was dat gelijk anders bij ons. De deuren bleven open en we gingen gewoon in de douche als de ander er ook was. Alleen samen douchen heeft ons nooit kunnen bekoren, ik krijg er altijd zo een koude gat van

Ook onze kinderen zijn heel anders op gevoed wat betrefd de deuren op slot.
Als ik de deur op slot deed dan stond er altijd wel een kind voor te zeuren: mamma ik wil wat vragen! Soms zei ik: nu gaat mamma alleen douchen en dan wil ik even rust.
Maar dan stonden ze onder aan de trap te bakkeleien: nee, je mag niet naar boven want mamma wil even rustig douchen, ja maar ik heb een dubbeltje gevonden en dat wil ik even zeggen!
Ze zaten meestal op de wasmachine hele verhalen te houden als ik aan het douchen was
Toen ze verkering kregen waren ze ook gelijk heel vrij met hun vrienden. Die dus dat helemaal niet gewend waren. Maar nu ze getrouwd zijn, en we regelmatig met zijn allen op vakantie gaan zijn ze ook veel vrijer daarin geworden.
Kijk, ik zal niet naakt door het huis lopen als mijn schoonzoons er zijn, maar ook niet als mijn eigen kinderen er zijn.
Maar de deuren gaan nergens van op slot en iedereen kan gewoon binnen lopen.

Ik zou zeggen: doe het gewoon op jou manier en bedenk dat je door God aan elkaar gegeven bent er dat er tussen jou en je man geen schaamte hoeft te zijn. Maar het is nog net als na de zondeval: zij schaamden zich en maakte zich klederen van bladeren.
Dat is door de zonde in de wereld gekomen en zal er altijd blijven.

Hoe zou dat op de nieuwe aarde zijn

[Vrouw Kareltje]

Wat een evenwichtig antwoord! Dankjewel!

[tante-tortel]

Alsjeblieft, met liefde.

Maar ik moest even lachen want het volgende gebeurde hier nog geen 5 minuten geleden!
Mijn zoon heeft vandaag vrij en kwam net zijn bed uit rollen.
Ik pas vandaag op onze drie kleinzoons.
Mijn zoon komt even zeggen: nou ik ga lekker douchen.
Staat hij net onder de douche (met de deur niet op slot) staat ineens Joran van 3 jaar voor de deur te roepen: onsekapper! Ik moet plassen!
Zegt mijn zoon: kun je niet wachten dan? Nee: ik moet zonig! (zo nodig)
Zoonlief: schiet dan maar op met je gezeik!

Komt mijn kleinzoon naar me toe: oma, onsekapper was douchen en ik mocht wel plassen hoor

[MissF]

Dat is dus 1 van de redenen waarom ik in ons volgende huis, net als in dit huis, twee toiletten wil. Ik hoef geen geplas of gepoep als ik aan het douchen ben, bah. Daarom gaat er in ons volgende huis, welk huis dat ook is, sowieso verbouwd worden als er maar 1 toilet is

[tante-tortel]

Nou dat is hier niet aan de orde hoor. We hebben in ons appartement gewoon twee toiletten.
Maar ze willen hier altijd op het toilet in de badkamer.
Ik weet niet waarom dat is. Voor mij wel makkelijk want die kleine jongentjes willen nog wel eens over de rand plassen en ik kan het dan gewoon even met de douche straal lekker schoonmaken op de grond. Dat is in het aparte toilet toch wat lastiger.

[Dippie]

De eerste tijd van getrouwd zijn viel mij op bepaald gebied wel tegen. Ik kwam in een totaal vreemde omgeving terecht. Mijn man ging de maandag erna om 7 uur naar zijn werk tot 20.15 uur 's avonds. Ik had geen werk, geen hobby's, kende bijna niemand. Men, ik voelde me echt eenzaam. We hebben het er nu nog wel eens over, echt makkelijk was het niet voor me. Ik heb best wel es gejankt: ik wil hier weg, bij mijn familie in de buurt wonen (schoonfamilie had ik niets mee) enz. Gelukkig had ik na een maand of wat werk voor 2 dagen per week.

Pfoei.....die tijd zie ik ook nog wel komen voor mij, ben ik bang...!
Haha....We zijn er nog niet uit waar we willen gaan wonen. Mijn vriend wil blijven waar hij vandaan komt en ik wil blijven waar ik vandaan kom...en allebei geven we niet zo snel toe, dus dat is echt nog moeilijk.
Maar de gevolgen die jij benoemt, daar ben ik dan ook echt bang voor. En daarom durf ik de stap ook gewoon niet te maken om hier weg te gaan. Daarbij speelt de kerk voor mij ook nog wel een rol, maar toch....

[elvira (gast)]

@Dippie: Met de juiste voorbereiding is dat ECHT geen probleem! Ik ben met mijn (Duitse) man naar Duitsland verhuisd... ik wist van tevoren dat ik aanvankelijk thuis zou gaan zitten (want: vervolgopleiding, waarvan grootste deel thuis) en hij aan zijn eerste baan zou beginnen (lees: 8 uur weg, 18.00 thuis, waarna hij nauwelijks aanspreekbaar was omdat hij zo kapot was) ... als je het van te voren weet, kun je je er goed mentaal op voorbereiden. Bovendien wist ik dat ik ZELF nieuwe mensen moest gaan leren kennen: dus paar mensen van mijn opleiding (na een paar keer kletsen) uitgenodigd, zelfde met mensen van de talencursus... ik heb me ingeschreven bij een sportvereniging, enz, enz.
Het hoeft echt geen probleem te zijn, als je je er goed op voorbereidt en je zelf wat stappen durft te zetten (en geloof me, ik heb alleen maar heel positieve reacties gehad, als ik zei dat ik graag wat mensen wilde leren kennen!)
liefs, elvira

Oja, het hielp ook wel heel erg dat we een hond hebben: ik heb me nooit alleen gevoeld!

[Marnix]

[quote"Tante Tortel"]Maar om nu te zeggen dat je elkaar in je ondergoed gezien moet hebben voor je huwelijk vind ik weer te ver gaan. Het moet helemaal niet, het kan.[/quote]

Natuurlijk moet het niet, zo was dat denk ik niet bedoeld. Het gaat er om dat het wel goed is als je op dit punt naar elkaar toegroeit. Dat kan ook wel pas als je getrouwd bent maar zoals je in dit topic ziet moet er ook op dat vlak onderling vertrouwen zijn... en het is handig als dat er al wel is als je gaat trouwen.

Pfoei.....die tijd zie ik ook nog wel komen voor mij, ben ik bang...!
Haha....We zijn er nog niet uit waar we willen gaan wonen. Mijn vriend wil blijven waar hij vandaan komt en ik wil blijven waar ik vandaan kom...en allebei geven we niet zo snel toe, dus dat is echt nog moeilijk.
Maar de gevolgen die jij benoemt, daar ben ik dan ook echt bang voor. En daarom durf ik de stap ook gewoon niet te maken om hier weg te gaan. Daarbij speelt de kerk voor mij ook nog wel een rol, maar toch....

Tja. Wij gaan waarschijnlijk ergens heen waar we beiden niet vandaan komen. Je moet er ook niet een te groot drama van maken en te vast zitten aan de plaats waar je woont. Zie het als een uitdaging, een nieuwe start, nieuwe dingen ontdekken, nieuwe mensen leren lennen etc. Kom om, spring eens in het diepe, er is meer op de wereld dan alleen Capelle aan de IJssel. Grote kans dat je het nog eens leuk gaat vinden ook dat je verder bent gaan kijken dan je neus lang is

[Daphne]

Inderdaad.
Ik ben ook 75 km verderop gaan wonen. In het begin wel even heimwee gehad, maar sinds we katten hebben is dat helemaal over. Bovendien hebben we inmiddels al een behoorlijke vrienden- en kennissenkring. Ik vond het ook erg belangrijk om zelf initiatief te nemen tot contacten met nieuwe mensen. Daarom ben ik ook op koor gegaan hier. Geen moment spijt van gehad.
Je kunt zelf veel doen tegen (de angst voor) eenzaamheid vind ik (uit ervaring).