Ik denk vaak wel eens dat het bij mannen uitgesproken is/wordt, terwijl het bij vrouwen onuitgesproken (maar daardoor geniepig op de achtergrond blijft dooretteren)... vaders hebben er moeite mee dat hun kleine meisje volwassen wordt en ze haar aan een nieuwe man moeten geven... vaak zie je daar de nodige strubbelingen. Vaak zie je echter ook dat de beide mannen eens goed met elkaar praten/goed gesprek hebben, waarna het opeens goed is. Vader heeft geaccepteerd dat zijn schoonzoon best goed voor zijn dochter kan zorgen.
Moeders daarentegen spreken hun bezwaren niet zo direct uit... ze blijven officieel aardig, maar toch voelt de schoondochter zich niet geaccepteerd en bekritiseerd. Vaak is daarmee de vicieuze cirkel al gestart, helemaal wanneer de schoondochter daarover tegen haar vriend/man gaat klagen, die daardoor tussen 2 vuren zit...
Mijn tip is altijd: probeer een open gesprek met je schoonmoeder te hebben, zonder anderen erbij! Ga niet meteen op je strepen staan (zo van: "of u het nou leuk vindt of niet, we gaan toch samen verder!"), maar geef aan dat haar plaats niet wilt inpikken: merk bijv. op dat er wat jou betreft altijd tijd en ruimte voor de speciale band tussen moeder en zoon blijft, dat je die band niet wilt storen, maar dat je ook hoopt dat ze inziet dat je ook wel eens iets alleen samen met je vriend/man wilt doen.
En, tweede tip: ga bij heftige ruzies geen partij eisen van je partner! Hij zit dan tussen 2 vuren en dat gaat vroeg of laat tot problemen leiden. (vaak komt het voor dat hij je de eerste keren gelijk geeft, maar op een bepaald moment zich toch schuldig voelt/aan de kant van zijn moeder wil gaan staan...)
Iedereen succes met zijn/haar schoonmoeder!
(gelukkig heb ik nooit problemen gehad met mijn schoonmoeder...
)
