hoogbegaafdheid

[CGK<3]

Ik geloof echt absoluut niet in hoogbegaafheid, heb zelf in zo'n speciale klas gezeten op het voortgezet onderwijs, met anderen die zogenaamd hoogbegaafd waren. Het is gewoon synoniem voor slim, niets meer, niets minder.

[gempa]

Ik geloof echt absoluut niet in hoogbegaafheid, heb zelf in zo'n speciale klas gezeten op het voortgezet onderwijs, met anderen die zogenaamd hoogbegaafd waren. Het is gewoon synoniem voor slim, niets meer, niets minder.

dat is dan pech voor jouw, maar ze bestaan, ik ben er mee getrouwd, ik ben zelf slim, maar hoogbegaafd is de combinatie van slim en een andere structuur van denken en ook een bep persoonlijk.en nee het gaat niet om het labeltje maar het is wel fijn om te weten hoe je werkt en in elkaar zit


over onderpresteerders, ik vermoed dat mijn dochter er 1 is dat vermoeden hebben we al heel lang, maar we houden niet echt van stempeltjes, maar nu ze steeds slechter in haar vel gaat zitten, gaan we de strijd toch maar aan.

[MissF]

En echt hoogbegaafd is niet leuk om te zijn/hebben.
Mijn zwager is absoluut zeer intelligent, maar echt hoogbegaafd is vaak nog net een stapje verder. Dan ben en voel je je vaak ook anders dan de andere mensen.
Veel hoogbegaafde mensen hebben daarom ook problemen met sociale contacten, en dat lijkt me echt vreselijk voor zo iemand maar het is niet te vergelijken met iemand die gewoon een hoge intelligentie heeft.
En dan nog, een hoge intelligentie zegt nog weinig. Ik heb een hogere intelligentie dan mijn zus, maar ik zou never nooit niet een wo studie kunnen doen, mijn zus heeft het met keiveel doorzettingsvermogen gewoon prima gehaald en heeft nu een topbaan.

[Daphne]

Tussen hoogbegaafd en slim zijn zit een heel verschil inderdaad. Ik zie het wel bij mijn neef: altijd in de boeken, elke keer weer een andere studie erbij en weinig sociale contacten.

[DesertRose]

En echt hoogbegaafd is niet leuk om te zijn/hebben.
Mijn zwager is absoluut zeer intelligent, maar echt hoogbegaafd is vaak nog net een stapje verder. Dan ben en voel je je vaak ook anders dan de andere mensen.

Ik betwijfel het of dit klopt. heb je daar een bron van?
volgens mijn informatie is het simpel, met een IQ van meer dan 130 ben je hoogbegaafd. en dán is het nog de vraag, welke soort je bent. Er zijn verschillende soorten hoogbegaafdheid, waarbij verschillende problemen optreden. bijvoorbeeld sociale problemen. Maar de verzamelnaam blijft gewoon "hoogbegaafd", anders voelen of niet.

@CGK<3
klopt gedeeltelijk wat je zegt, CGK. wat zou er anders nog meer bedoelt mee kunnen worden? het punt is wel, zoals hierboven ook gezegt, dat er heel veel onder deze verzamelnaam valt.

[Funlover]

En echt hoogbegaafd is niet leuk om te zijn/hebben.
Mijn zwager is absoluut zeer intelligent, maar echt hoogbegaafd is vaak nog net een stapje verder. Dan ben en voel je je vaak ook anders dan de andere mensen.

Ik betwijfel het of dit klopt. heb je daar een bron van?
volgens mijn informatie is het simpel, met een IQ van meer dan 130 ben je hoogbegaafd. en dán is het nog de vraag, welke soort je bent. Er zijn verschillende soorten hoogbegaafdheid, waarbij verschillende problemen optreden. bijvoorbeeld sociale problemen. Maar de verzamelnaam blijft gewoon "hoogbegaafd", anders voelen of niet.

Ik snap heel goed wat MissF zegt en deel haar gedachte.
Je hebt ook meerbegaafde kinderen, en dat zit heel dicht tegen hoogbegaafd aan. Maar juist de hoogbegaafde kinderen voelen zich idd vaak anders dan anderen.....
Terwijl dat bij meerbegaafde kinderen niet het geval zijn


(O ja, overal blijven uitzonderingen)

[Daatje123]

Hoogbegaafdheid bestaat wel degelijk wel. Alleen het is niet zo als je HB'er bent dat je dan zus en zo bent. Ook daar zitten verschillen in. Je hebt HB'ers met sociale problemen, er zijn er ook die dat totaal niet hebben.

Echt hoogbegaafd is niet leuk. Nee, je bent en voelt je inderdaad anders. Maar je kunt er wel mee leren omgaan en accepteren. Probleem is vaak dat de omgeving je niet begrijpt en er daarom niet mee om kan gaan. Er wordt vaak door buitenstaanders gedacht: o, ja je bent heel slim. Maar het is meer dan alleen maar slim zjin. De manier van denken is anders, de manier van handelen is anders. Aan de emotionele gevoelens kunnen ze moeilijk toegeven, dat kennen ze niet. Feiten tellen.

En bron? Kijk eens op Mensa.nl of google es op werk en hoogbegaafdheid. Verder kan ik alleen maar praktijkvoorbeelden geven over hoe en waarom HB'ers anders zijn, voelen, denken en handelen.

[gempa]

even een stukje
Het gemiddelde IQ is vastgesteld op 100. Kinderen die een IQ van 80 hebben, noemen we zwakbegaafd. Hun IQ wijkt 20 punten af van het gemiddelde.
Vanaf IQ 130 noemen we kinderen hoogbegaafd. Hoogbegaafde kinderen met een IQ tussen de 130 en 152 (hoger is niet goed te testen) wijken dus meer punten af van het gemiddelde kind dan een zwakbegaafd kind. Niemand verwacht dat een persoon met een gemiddeld IQ een gelijkwaardige vriendschap (met de nadruk op gelijkwaardig) kan aangaan met een zwakbegaafd kind. En dat geldt ook omgekeerd. De hoogbegaafde leerling zit als het ware in hetzelfde schuitje, maar dan aan de andere kant van de meetlat.
Het stoot constant zijn neus in zijn pogingen contact te leggen, want ook hij is op zoek naar die gelijkwaardig vriendschap. Maar doordat er geen wederzijdse herkenning (en erkenning) is, is er ook geen basis voor een gelijkwaardige ontmoeting, laat staan vriendschap. De kinderen om hem heen tekenen, vertellen, 'lezen' op een totaal andere manier, de leerkracht prijst vaak de andere kinderen en niet het hoogbegaafde kind die het toch al goed doet of 'eigenwijze' opmerkingen en vragen heeft.



kinderen en volwassen zijn niet anders maar het probleem is wel dat niemand ze begrijpt, Je moet altijd terugschakelen op het nivo van een ander, heel frusterend, als volwassene. daardoor lijk je mischien niet sociaal.

[DesertRose]

@funlover,
Het is een handige vuistregel (voor leerkrachten), om te zeggen dat hoogbegaafde kinderen problemen hebben, en meerbegaafde kinderen niet.
Maar het is wel een héél simpele benadering van het probleem, dat veel genuanceerder gezien moet worden. hoogbegaafde kinderen hoeven geen problemen te hebben, en meerbegaafde kinderen kunnen ook last hebben van hun inteligentie.

[DesertRose]

@gempa en daatje.

Hier geldt hetzelfde. Jullie hebben allebei gelijk, maar jullie stellingen gaan lang niet op voor alle hoogbegaafden. je kan het indelen in zo'n 5 soorten, elke soort met zn eigen problemen-kenmerken.

[Daatje123]

Alleen het is niet zo als je HB'er bent dat je dan zus en zo bent. Ook daar zitten verschillen in.

Volgens mij zei ik dat juist ook. Je kunt niet zeggen je bent HB dus ben je zo en zo.

[CGK<3]

En echt hoogbegaafd is niet leuk om te zijn/hebben.
Mijn zwager is absoluut zeer intelligent, maar echt hoogbegaafd is vaak nog net een stapje verder. Dan ben en voel je je vaak ook anders dan de andere mensen.

Ik betwijfel het of dit klopt. heb je daar een bron van?
volgens mijn informatie is het simpel, met een IQ van meer dan 130 ben je hoogbegaafd. en dán is het nog de vraag, welke soort je bent. Er zijn verschillende soorten hoogbegaafdheid, waarbij verschillende problemen optreden. bijvoorbeeld sociale problemen. Maar de verzamelnaam blijft gewoon "hoogbegaafd", anders voelen of niet.

@CGK<3
klopt gedeeltelijk wat je zegt, CGK. wat zou er anders nog meer bedoelt mee kunnen worden? het punt is wel, zoals hierboven ook gezegt, dat er heel veel onder deze verzamelnaam valt.

Volgens mij is "hoogbegaafheid" gewoon een verzamelnaam inderdaad, voor iemand die slim is en andere problemen heeft. Terwijl het op zich vrij weinig met elkaar te maken heeft. Dan moet je dus een onderscheid maken, want ik heb in een klas gezeten waarbij iedereen een IQ boven de 120 of meer had.

Het is gewoon weer een stempeltje dat tegenwoordig op iemand gedrukt moet worden. Waarbij ik niet wil ontkennen dat er inderdaad mensen zijn die problemen hebben, maar hebben we niet allemaal wel iets?

[Daatje123]

Ik begrijp dat je op deze manier tegen hoogbegaafdheid aankijkt. Maar het gaat veel en veel verder dan alleen maar extreem slim zijn. Het hoeft ook helemaal geen probleem te zijn, als je maar weet hoe je er mee om moet gaan.

Het is geen stempeltje wat op iemand gedrukt moet worden. Je kunt het zo zien. Als iemand een gebroken been heeft moet daar gips omheen en moet je met krukken lopen. Je beweegt je dus anders dan dat de rest van de mensen om je heen doet. Mensen die hoogbegaafd zijn denken, voelen en reageren op een andere manier. Zolang dit niet bekend is, onderkend word of niet geaccepteerd word zullen die mensen zich proberen aan te passen aan de rest. Hierdoor krijg je een sociaal probleem, want mensen volgen je niet, je gaat te snel, dus zonder je maar af. Op je werk ben je niet gemotiveerd, want werk je gewoon zoals je altijd doet worden je collega's negatief, denk en weet je soms sneller een oplossing dan je manager zodat hij zich bedreigd voelt.

Het is niet zomaar iemand die slim is een probleem heeft!

[DesertRose]

Mensen die hoogbegaafd zijn denken, voelen en reageren op een andere manier.

nogmaals, dit geld niet voor allen.

Er wordt vaak negatief gedaan over stempeltjes en hokjes. "ze zetten een stempel", "je wordt in een hokje geplaatst". dit klinkt vervelend, maar dat is onterecht. een stempel is functioneel. het deelt jou in bij een groep mensen, waarmee jij overeenkomsten hebt. Wat is daar mis mee? door dezelfde schapen in één hok te zetten, krijgen ze de meest geschikte voeding. Anders moet je voor elk individu opnieuw het wiel uitvinden wat behandeling betreft.

Daarnaast is het voor sommige mensen fijn om een stempel te krijgen. voorbeeld: Stel, je hebt een afwijking, waardoor je erge dingen hebt gedaan. Je voelt je daar schuldig over. totdat op een dag de conclusie komt dat je het syndroom van X hebt. de schuld valt dan van je af, en je hoeft jezelf geen verwijten meer te maken. Dan ben je blij met je stempel, en ren je het juiste hokje in.

Dus: doe alsjeblieft niet meer zo zielig over hokjes en stempels
Maar, zet ze natuurlijk ook niet zómaar, als onprofessionele.

[Mortlach]

Ik was een enorme onderpresteerder op de lagere school omdat al heel gauw duidelijk werd dat goed scoren nog meer gepest en gesar van klasgenootjes betekende. Ook op de middelbare school, toen was het al zo'n gewoonte dat ik haast nooit hoge punten haalde. Aan huiswerk heb ik geloof ik nooit meer dan een kwartier per dag besteed, tot groot onbegrip van mijn ouders. Ik lette op tijdens de les en dan was huiswerk maken niet meer nodig.

Pas op de universiteit kreeg ik eindelijk het idee tussen mensen te vertoeven die op hetzelfde niveau zaten en waar slim zijn geen nadeel meer was. Dat was een enorme verademing, maar van mijn tijd op het lager en middelbaar onderwijs heb ik nog elke dag last.