vanwege ziekte stond ik alleen op een groep van 10 mensen, iedereen wassen/aankleden, ontbijt zelf doen, medicatie 8.00 en 12.00, warme maaltijd om 12.00, toileteren e.d. pff heftig!
Maar ook goed nieuws: ik had vanmiddag mijn eerste officiele familiegesprek

:D was ook meteen een opdracht voor school. De fam. woont ver weg en is niet in staat om vaak te komen (zoon is arts)
ik kwam ze per toeval de lift tegen en ik zei dat ik ze graag wilde spreken. Ik had m'n begeleider gebeld: "Kom snel ze zijn er nu!!!"

ik wilde een afspraak maken want ze waren tenslotte bij "oma" op bezoek en ik wilde hun kostbare tijd niet afpakken.
Maar hij zei: "Het kan nu!" Ik werd dus een beetje voor het blok gezet en ik zei eerlijk dat ik verrast was en dat ik mijzelf even moest herpakken. Ze hadden alle begrip ervoor, en ze waren heel lief en meegaand. Ze keken mij aan tijdens het gesprek, en ze hadden contact met mij en niet mijn begeleider. (ik heb t ook wel eens meegemaakt dat als IK in gesprek was met een verzorgende naast mij, dat ik nauwelijks werd aangekeken

) ik zei eerlijk dat het een toets is voor school en dat ik dit dus ook moet oefenen.
Ze hadden er alle begrip voor gelukkig! Ik heb alles wat ik weten moet, nu nog een MDO en een verslag en Annemieke is klaar voor 3 februari
