Emotie Regulatie Stoornis (ERS)

De Archiefkast van het Forum. Oude discussies zijn hier nog eens na te lezen.

Moderator: Moderafo's

matteke
Verkenner
Verkenner
Berichten: 7
Lid geworden op: 08 dec 2008 18:22

Emotie Regulatie Stoornis (ERS)

Berichtdoor matteke » 09 dec 2008 19:41

Hallo,

Bij mij is ongeveer 2maand geleden ERS geconstateerd, ik moet nog aan het hele circus beginnen, zie er wel heel erg tegenop, maar ik wil mijn triggers graag onder controle houden, dus ik sta (hoe raar dat ook klinkt) eigenlijks te springen om te beginnen met de behandeling!!

Mij is al wel verteld dat ik het nog heel zwaar zal gaan krijgen, maar na 9jaar van onzekerheid, vechten en overleven, zie ik dit (hopelijk) als eindstadium. Of beter gezegt, als een begin van mijn 'nieuwe' leven!!

Als dit niet helpt, weet ik dat ik echt ALLES heb geprobeerd om beter te worden en als dit niet lukt, mag ik van mezelf terecht uit mijn eigen zinkende boot stappen (wat ik al vaak geprobeerd heb)..!!

Dat wil niet zeggen dat ik nu al bij de pakken neer ga zitten, al mijn energie die ik nu nog in mij heb, geef ik voor de volle 100% voor deze behandeling!!

Ik ben een vrouw van 26, en 9jaar geleden heb ik een trauma opgelopen. Ben van de ene maatschappelijk werker, psycholoog, psychiater, traumabehandeling, opname's naar de ander gegaan, ben jaren lang een soort van proefkonijn geweest qwa medicijnen, en het ergste vind ik dat de deskundigen die over mij gingen al meer dan een half jaar wisten wat er met mij aan de hand was, voordat ze hem aan mij bekent maakten, maar 'ze wilden het nog even aanzien...' nou en bedankt!!!
Ik ben zeker van mening dat als ze me dit eerder hadden verteld het allemaal niet zover had hoeven lopen, ben mijn baan verloren (omdat ik meer dan 2 jaar in de ziektenwet zat), mijn huwelijk is zo goed als over, vrienden kwijt geraakt, omdat ze (net als ikzelf) mij niet meer begrepen, enz enz.

Als een oude vrouw van 90 jaar zegt, ik heb er genoeg van, ik heb genoeg gezien en meegemaakt, ik wil graag dood, dan zal iedereen dat begrijpen, ze is immers toch al 90??
Een crisisverpleegkundige die mij niet kende, maar in korte lijnen mijn verhaal heeft aangehoord, zei: 'de dingen die jij in je (nog korte) leven hebt meegemaakt, maakt menig mens niet eens mee in zijn hele leven!!! En zo voel ik het ook, ik voel me als die vrouw van 90, maar NIEMAND begrijpt mij, want ik ben immers nog maar 26.....

Als ik iets in mijn leven terug kon en mocht draaien, dan was het mijn geboorte wel... Maar omdat je helaas niks kan terug draaien, vecht ik door, totdat ik er letterlijk bij neer moet vallen!!!

NdW
Luitenant
Luitenant
Berichten: 680
Lid geworden op: 19 jul 2008 09:48
Contacteer:

Berichtdoor NdW » 09 dec 2008 19:47

Pfff... sterkte nu je -hopelijk goede- behandeling gaat beginnen!

Wat houdt ERS precies in?

matteke
Verkenner
Verkenner
Berichten: 7
Lid geworden op: 08 dec 2008 18:22

Berichtdoor matteke » 09 dec 2008 19:53

Bedankt voor je lieve reactie!!
ERS: Het niet kunnen omgaan met de heftige emoties die binnenkomen. In het kort is dit de omschrijving van Borderline. Tegenwoordig wordt liever niet meer over een BPS (Borderline-Persoonlijkheid-Stoornis) maar over een Emotie-Regulatie-Stoornis gesproken (ERS).

Wat het eerst opvalt aan iemand met ERS zijn de snelle stemmingswisselingen.

ERS’s hebben over het algemeen een eenzaam en leeg gevoel, zijn ontzettend bang om in de steek gelaten te worden en nemen het zekere voor het onzekere door zelf maar vast terug te trekken, of door agressief te reageren, boosheid omdat verdriet zoveel meer pijn geeft.

ERS’s zijn emotioneel te vergelijken met een kind en ontzettend snel gekwetst, een woord, blik of zelfs een beeld op tv kan hen plotseling doen omslaan van vrolijk naar vreselijk stil en depressief.

Als een ERS-er sterk gekwetst is en zich terugtrekt in zichzelf ontstaat het angstige en lege gevoel, de ERS heft dit vaak op door zichzelf te krassen of te branden, zodat hij tenminste weer iets voelt of om zichzelf te straffen voor dit gevoel.

Over het algemeen worden beschadigingen verborgen gehouden voor naasten, omdat erna de schaamte en het schuldgevoel er zijn. Niet alle patiënten verwonden zichzelf, maar er moet wel een manier zijn om heftige emoties te kunnen ontladen.

Bij ERS-patiënten is er een grote kloof tussen gevoel en verstand, aan de buitenkant is niet te zien hoe de persoon zich van binnen voelt. Toneelspelen kunnen patiënten als de beste.

ERS’s zijn vaak wanhopig, depressief en zien de toekomst als uitzichtloos, daarom is er vaak een intense doodswens. Echter door nieuwe therapieën, betere begeleiding, meer openheid over de stoornis en lotgenotencontact kan er uitzicht zijn op een betere toekomst.

De diagnose ERS wordt over het algemeen pas gegeven rond het achttiende levensjaar, voor die tijd kan er wel ERS in ontwikkeling zijn, maar de persoonlijkheid kan zich nog vormen in deze jaren en bovendien worden ERS-symptomen snel verward met heftige pubertijdsverschijnselen.

Rond dit levensjaar zijn ERS’s over het algemeen zeer agressief door het idee niet gezien en niet begrepen te worden. Echter door praten over de klachten kan de ERS-er zichzelf beter leren kennen, waardoor de toekomst wat minder uitzichtloos kan worden. Hiervoor wordt steeds meer aandacht aan ERS besteed binnen de psychiatrie, hulpverlening en ook via Lotgenotencontact.

matteke
Verkenner
Verkenner
Berichten: 7
Lid geworden op: 08 dec 2008 18:22

Berichtdoor matteke » 09 dec 2008 19:56

Vorige week kreeg ik (tot mijn grote schrik) te horen dat door deze 'ziekte', mij zeer wordt afgeraden om aan kinderen te beginnen....

Er zijn wel mensen met deze 'ziekte' die kinderen hebben, maar als deze diagnose gesteld word als je ze nog niet hebt, dit hun advies is...!!

Aangezien ik het hier erg moeilijk mee heb, heb ik mijn gevoelens in een persoonlijk gedicht proberen te verwoorden:



Menselijk gezien NIET mogelijk...


Niet samen DE test doen,
Niet in spanning afwachten,
Niet samen vol verwachting uitkijken,
Niet de kwaaltjes hebben,
Niet de schopjes voelen,
Niet het hikje vernemen,
Niet genieten van die tijd.

Niet het eerste gehuil horen,
Niet hun buik op mijn buik,
Niet de navelstreng doorknippen,
Niet een naam kunnen geven,
Niet een wieg in huis,
Niet bij het doopfond staan,
Niet het ECHTE moedergevoel mogen voelen.

Niet genieten van het eerste lachje,
Niet troosten bij het eerste tandje,
Niet lachen om de eerste stapjes,
Niet luisteren naar de eerste woordjes,
Niet leren hapjes eten,
Niet uren naar hun kunnen kijken,
Niet naar opa/oma of oom's/tante's gaan.

Niet voor het eerst naar school brengen,
Niet de eerste werkjes bewonderen,
Niet hun vriendjes over de vloer,
Niet de schoolboeken kopen,
Niet helpen met het huiswerk,
Niet ze aanmoedigen in hun favoriete sport,
Niet de vieze speelkleren uitwassen.

Niet hun troosten,
Niet van ze genieten,
Niet met ze lachen,
Niet hun verhalen aanhoren,
Niet luisteren naar hun muziek,
Niet hun partner ontmoeten,
Niet een gezin vormen,

Nooit mama worden..

Gebruikersavatar
kwebbel
Generaal
Generaal
Berichten: 5152
Lid geworden op: 17 feb 2007 12:47
Contacteer:

Berichtdoor kwebbel » 10 dec 2008 10:54

Heftig zeg!!! Ik wens je heel veel sterkte en ik weet niet of je gelovig bent maar God's zegen toegewenst.
¯`v´¯)
`•.¸.•´
¸.•´¸.•´*)
(¸.•´ (¸.•´*..¸¸.•´¯`• Groetjes...

Gebruikersavatar
Bumba
Kapitein
Kapitein
Berichten: 1113
Lid geworden op: 04 feb 2007 19:31

Re: Emotie Regulatie Stoornis (ERS)

Berichtdoor Bumba » 10 dec 2008 12:58

matteke schreef:Of beter gezegt, als een begin van mijn 'nieuwe' leven!!


Maar geldt na deze behandeling ook nog dat je geen kinderen mag krijgen? Gelukkig weet je nu wat er met je aan de hand is. De weg naar genezing zal zwaar zijn en een met hobbels. Maar er is altijd Iemand die met je meeloopt......
Ik hoop dat je het in Gods handen kunt leggen.......

Sterkte!

elvira (gast)
Kapitein
Kapitein
Berichten: 948
Lid geworden op: 13 sep 2008 15:47
Locatie: DL

Berichtdoor elvira (gast) » 10 dec 2008 13:24

Veel sterkte, Matteke! Overigens denk ik dat die 'waarschuwing' niet voor je hele leven geldt, hoor! Ik kan me goed voorstellen, dat dat na succesvolle behandeling helemaal niet meer geldt!
Nogmaals veel sterkte de komende tijd!
Elvira

Gebruikersavatar
LeChat
Generaal
Generaal
Berichten: 4857
Lid geworden op: 27 jun 2005 22:18
Locatie: Zeeland
Contacteer:

Berichtdoor LeChat » 10 dec 2008 14:25

elvira (gast) schreef:Overigens denk ik dat die 'waarschuwing' niet voor je hele leven geldt, hoor! Ik kan me goed voorstellen, dat dat na succesvolle behandeling helemaal niet meer geldt!
Dat lijkt mij ook...
Gelijk hebben is wat anders dan gelijk krijgen

Gebruikersavatar
Marnix
Maarschalk
Maarschalk
Berichten: 24374
Lid geworden op: 03 dec 2002 23:50

Berichtdoor Marnix » 10 dec 2008 14:51

Sterkte, ik zal voor je bidden.

En blijf inderdaad vechten, geef die strijd niet op, ook al roept vanalles in je soms om dat wel te doen.
“We need leaders not in love with money but in love with justice. Not in love with publicity but in love with humanity.
― Dr. Martin Luther King, Jr.”

Evelien
Maarschalk
Maarschalk
Berichten: 11376
Lid geworden op: 29 mei 2003 18:36

Berichtdoor Evelien » 10 dec 2008 15:36

*geeft een enorme dikke KNUFFEL*

omhelzing-smile

Gebruikersavatar
parkiet
Kapitein
Kapitein
Berichten: 841
Lid geworden op: 30 jan 2003 20:44
Contacteer:

Berichtdoor parkiet » 10 dec 2008 16:07

Heel veel sterkte! Ik hoop dat je door de behandeling beter met de ERS kan leren omgaan. Wat moeilijk voor je dat je arts je afraadt om kinderen te krijgen, heel veel sterkte daarmee.

Vind het trouwens erg mooi om te lezen dat de uitzichten nu beter zijn dan ze waren. Ik hoop dat jij daar ook in mag delen. Matteke, ik wens je veel sterkte en Gods zegen bij het pad dat je gaat en alles wat daarop komt!
You're my Prince of peace, and I will live my life for You

matteke
Verkenner
Verkenner
Berichten: 7
Lid geworden op: 08 dec 2008 18:22

jullie lieve reacties

Berichtdoor matteke » 10 dec 2008 16:23

heb nog nooit mijn verhaal zo durven vertellen, maar jullie ontzetten lieve LIEVE reacties maken nu echt veel bij mij los.. echt dit bijzondere gevoel kan niemand omschrijven!!!

als klein kind ben ik gedoopt, 5jaar geleden heb ik beleidenis gedaan van mijn geloof, maar toch moet ik eerlijk zeggen, dat op sommige momenten het 'blijven geloven' in God, wel HEEL erg zwaar is, maar toch wil ik hem vasthouden, ook al lukt me dat niet alleen, MAAR voordat IK God vastpakte, had Hij mijn naam al in Zijn hand gegrift..
Laatst gewijzigd door matteke op 17 dec 2008 12:05, 1 keer totaal gewijzigd.

Gebruikersavatar
Ri@nne
Mineur
Mineur
Berichten: 115
Lid geworden op: 12 apr 2006 16:05
Locatie: Woerden

Berichtdoor Ri@nne » 16 dec 2008 20:58

Heel veel sterkte matteke! Het klinkt heel heftig allemaal.
Ik vind het heel knap van je dat je alles onder ogen durft te zien en ook durft te delen met mensen. Alleen dat is al zo ontzettend moeilijk.
Ik zal voor je bidden!!
Musica laetitiae comes, medicina dolorum.


Terug naar “Archief”

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 12 gasten