Het blijft maar bewegen en schoppen. Gister deed het gewoon pijn. De hele nacht door, stond ik even op voor het toilet, en ja hoor, kindje weer wakker.
Misschien helpt het echt, als haar/zijn papa voor het slapengaan even praat met zijn kindje, en zegt dat ze/hij rustig moet zijn
Hij was er namelijk vannacht niet. Wat een druktemaker.
De verloskundige die ik gister had is heeeeel nuchter. Niks is raar ofzo. Heerlijk! Dan zeg ik:' Ik had pas zo'n enorme dorst, maar ik vond het onzin om te gaan bellen hoor.'
Zij:' Oja, dat kan wel een keer gebeuren hoor. Volgende week moet je sowieso glucose prikken, dus dan zie je het vanzelf wel.'
Ik:' Al die kilo's, is dat normaal?'
Zij:' Oh, daar moet je je helemaal niet druk om maken, die zeggen helemaal niks.'
Heerlijk zo iemand
Daar hou ik van. Ik maak mezelf ook niet zo snel zorgen ofzo, en als zij het ook niet doet, heerlijk 
Ze werd dus wel een beetje gek van me.
Caroline was ook wel een stuk bewegelijker maar ik schonk daar toen geen aandacht aan.
