belangrijkste in een relatie

[olivia]

[quote="Suus2302"]liefde en vertrouwen denk ik zo...
:!: :!:[/quote]

ben ik helemaal mee eens!!

vooral vertrouwen, maar openheid vind ik ook erg belangerijk

[elvira (gast)]

Belangrijkste in een relatie?
- openheid, veel praten
- vertrouwen
- tolerantie (mijn man en ik komen uit verschillende culturen en geloofskringen... dan is het bijzonder belangrijk dat je elkaars mening en opvattingen volledig accepteert)
- veel knuffelen enzo

elvira

[tante-tortel]

Voor mij blijft staan:
Samen kunnen bidden en danken, samen dezelfde basis wat geloof betrefd.
Vooral veel vertrouwen op God.
Ook op elkaar maar zeker als eerste op God.
Want als de Here het huis niet bouwt..........

[elvira (gast)]

@Tante-tortel: ik kan me wel iets bij jouw opvatting voorstellen, maar toch heb ik er ook veel moeite mee.
Alsof liefde/huwelijk alleen mogelijk is met iemand die precies hetzelfde gelooft/denkt/in dezelfde kerk zit... Mijn man en ik denken verschillend over geloofszaken, en respecteren elkaars mening. Wijzelf kunnen daar goed mee overweg, maar de buitenwereld zei/zegt nogal gauw dingen van het type "twee geloven op een kussen... " en daar heb ik moeite mee. (soms vind ik het zelfs kwetsend)
elvira

[Gerdien B.]

@Tante-tortel: ik kan me wel iets bij jouw opvatting voorstellen, maar toch heb ik er ook veel moeite mee.
Alsof liefde/huwelijk alleen mogelijk is met iemand die precies hetzelfde gelooft/denkt/in dezelfde kerk zit... Mijn man en ik denken verschillend over geloofszaken, en respecteren elkaars mening. Wijzelf kunnen daar goed mee overweg, maar de buitenwereld zei/zegt nogal gauw dingen van het type "twee geloven op een kussen... " en daar heb ik moeite mee. (soms vind ik het zelfs kwetsend)
elvira

Helemaal mee eens. Als je samen maar een balns hebt kunnen vinden om er zo goed mogelijk mee om te gaan. Bij ons zijn ook aardig wat verschillen in de loop van de tijd opgelost. Toch zullen er ook eeen aantal blijven, maar dat mag ook.

[tante-tortel]

Ik weet dat er mensen zijn die water bij de wijn willen doen.
Maar ik wil niet wijzer zijn dan God, die zelf in Zijn woord het heeft over geen ongelijk span vormen.
Als je basis niet dezelfde is dan kun je elkaars mening nog zo respecteren, maar het brengt geen stevig fundament onder je huwelijk.
Het wordt een wankel bouwwerk gebouwd op zand.
En niet op de rots Christus!

[elvira (gast)]

tja, om uitgebreide discussies te gaan voorkomen, zal ik maar zeggen: het ligt er aan wat de basis inhoudt.
In ons geval:

1. liefde voor elkaar
2. trouw aan elkaar
3. tolerantie/respect voor elkaars mening
4. altijd uit proberen te gaan van goede intenties van de ander
5. waarheid zeggen (zonder een ander moedwillig te beledigen)

[kwebbel]

[...]
Als je basis niet dezelfde is dan kun je elkaars mening nog zo respecteren, maar het brengt geen stevig fundament onder je huwelijk.
Het wordt een wankel bouwwerk gebouwd op zand.
En niet op de rots Christus!

Ik denk niet dat je kan oordelen over andermans huwelijk. Als elvira & man allebei elkaar respecteren over hun meningen over God, en de Bijbel en daarmee prima overweg kunnen, waarom niet?! Mijn man & ik hebben ook wel eens verschil in mening over wat dan ook (soms ook de Bijbel) maar dat wil niet zeggen dat wij een wankel bouwwerk (=huwelijk) hebben! En dat wil ook niet zeggen dat wij geen stevig fundament hebben. Dat bepalen wij wel! (sorry ik wil niet grof overkomen maar wilde het toch even kwijt)

[elvira (gast)]

dank je, kwebbel, voor je begrip!
liefs, elvira

[esli]

Ik ben het ook vooral met Elvira eens. Je kan toch niet met iedereen trouwen waar je toevallig het geloof mee deelt? In een huwelijk draait het om liefde, trouw, openheid, respect. Dan kan je nog zo mooi het geloof delen, de andere dingen zorgen voor een goed huwelijk.
Maar Elvira, heeft je man een heel ander geloof of geen geloof; of beleven jullie het christelijk geloof gewoon anders. Het eerste lijkt me nl. wel heel lastig het tweede lijkt me een minder probleem.

[elvira (gast)]

lastige kwestie, ben bang dat het dan heel off-topic wordt...
Mijn (Duitse) man is rooms-katholiek, ik ben van huis uit Ger. Gem.... nu had ik sowieso al twijfels aan de gemeente waar ik in zat (discussie was hier niet mogelijk, ruimte voor twijfel en zoektocht was er helemaal niet), maar de kwestie met een vriend van 'het andere geloof' maakte het er niet makkelijker op.
Om kort te gaan: Ik heb keihard voor onze relatie moeten vechten... de meeste mensen in onze omgeving hebben dat (gelukkig!) geaccepteerd. Inmiddels woon ik in Duitsland... we hebben allebei onze eigen methode gevonden, met geloofskwesties om te gaan... ik ben (nog) geen lid van een kerk (is hier allemaal een beetje anders), maar discussieer 1-2 keer per week met andere mensen van mijn leeftijd, uit verschillende geloofskringen... ik vind dat zelf een hele prettige manier, om toch met het geloof bezig te zijn, net zoals dat ik hier op Refoweb regelmatig stukken lees.
Mijn man is niet belijdend katholiek, gaat alleen met kerstmis ed naar de mis, maar dat wil niet zeggen dat hij 'ongelovig' is of daar niet mee bezig is. Hij leest veel literatuur die daarover gaat.
Bij huwelijken ed bij zijn kant van de familie ga ik gewoon mee. Ik volg de dienst, maar ga niet ter communie... gelukkig weten ze dat inmiddels (de eerste keer werden de hosties gewoon uitgedeeld, ik kon dus niet weigeren, maar kon het natuurlijk ook niet doorslikken/weggooien, dat vond ik respectloos... heb het na enige tijd aan mijn man doorgegeven, die het grijnzend aannam... en het de hele familie later bij de koffie vertelde... ze konden er goed om lachen, maar gelukkig begrepen ze mijn probleem ook heel goed)
Ik hoop dat het niet te veel off-topic is... maar, met veel praten en respect voor elkaars mening/geloof komt men een heel eind!
groetjes, elvira

[ajl]

Mijn man is van huis uit ook niet kerkelijk opgevoed en wilde er in het begin van onze relatie ook niets van weten.Op alle andere vlakken vulden wij elkaar helemaal aan en hadden wij het heel fijn samen.
Wat mij in het begin heel erg veel pijn deed was dag mensen om ons heen onze relatie veroordeelden. Zijn omgeving omdat hij met een gereformeerd meisje samen was en mijn omgeving ook.( mijn ouders niet hoor!. Zij zullen best hun zorgen gehad hebben,maar hij was altijd welkom)

Wij hebben altijd heel open over het geloof kunnen praten en wij hebben onze balans erin gevonden. Op dit moment is mn man zoekende en ik vertrouw erop dat God hem bij zijn zoektocht zal helpen.

Om weer ontopic te gaan.Ik vind het eigenlijk iets kort door de bocht om te veronderstellen dat als je het samen eens bent over het geloof de rest er ook wel zal komen. Ik denk dat de punten van elvira'slijst essentieel zijn voor een relatie.

[elvira (gast)]

ja, bij mij was het precies andersom: ik was bij zijn ouders vanaf het eerste moment 100 % welkom ... ze hebben mij ook heel erg gesteund in de tijd dat ik zo veel moeite had met alle oordelende reacties uit mijn omgeving en uit de kerk (mensen van de kerk die op bezoek kwamen en mij op deze kwesties wezen ... dat heeft me heel veel pijn gedaan)
Bij mijn ouders ging in het begin een beetje stroef, maar mijn vader en moeder hebben hem na een paar bezoeken 'om zijn karakter' in hun hart gesloten en accepteren inmiddels onze leefwijze: geloof laat zich niet dwingen, maar liefde ook niet!
elvira

[petra85]

Moet je nagaan !! Bij ons was het alleen maar het verschil tussen PKN en Hersteld Hervormd
Door de beide ouders

[Acire]

Ik moet zeggen dat ik het niet zou kunnen, een relatie met iemand die heel anders in het geloof staat. Ik vind het daar te belangrijk voor.
Maar als andere mensen dat wel aandurven en het gaat goed, na, gaaf dan