Miskraam...

[elvira (gast)]

... dan weet ik het ook niet meer!

[Tuinfluiter]

Pol:
Dat is idd niet leuk als ze zoals bij de kerk alleen maar aandacht hebben voor jou en niet voor je man.
Dat herken ik heel goed.
De mensen denken toch dat het verhaal kinderen grotendeels alleen de vrouw aangaat en niet de man, grote onzin natuurlijk maar zo wordt er wel gedacht.
Misschien kun je op een bepaalde manier duidelijk maken dat het iets van jullie allebei is en niet alleen van jou?

Pol en Liefie veel sterkte verder met alles verwerken.

[liefje]

... dan weet ik het ook niet meer!

Het mag jou mening wel zijn hoor

[jeepeecee]

juist omdat ze het zelf meegemaakt hebben kan het ze ook gehard hebben. mijn schoondouders hebben dat ook meer gemaakt, en die reageerden in eerste instantie ook zo van, je weet nu dat je zwanger kunt worden en het komt nog wel weer een keer, en de eerste 3 maanden zijn nu een maal kritiek!

dat wil je dan helemaal niet horen. gelukkig hebben we er later wel goed er over kunnen praten, maar die eerste reactie was niet leuk.

[Funlover]

Ha Pol en man.

Vreselijke situatie joh.
En je dochters vewerken het inderdaad in hun spel.
Moeilijk al die vragen, maar het schept wel band.

Mensen reageren toch altijd erg hard naar elkaar toe. Moeilijk is dat.

Vaak hebben ze er zelf nog weinig gevoelens bij. Het kindje is uit liefde gegroeid en iets van jou en je man. Jij voelde dat je zwanger was, jij keek ernaar uit. Mensen konden het nog niet aan je zien dat je zwanger was en hadden er nog 'niets mee'. Helaas weet inderdaad het gros van de mensen hoe ze in moeilijke situaties niet hoe ze moeten reageren. Ondanks dat, blijft het vreselijk onsympathiek. Juist van je familie moet je wel een beetje 'steun' kunnen verwachten.
Maar voor hen waren hele andere dingen belangrijk en ze leven gewoon door. Terwijl jou wereld even stil staat.

Sterkte in dit verlies en zorg goed voor je zelf...!!!!

[Bumba]

Hoi Pol en man!

Ook vanaf mijn kant, wil ik je alle sterkte en kracht toewensen die jullie nodig hebben om hier mee om te gaan.

Juist in het begin van de zwangerschap voel jij je al op en top zwanger, o.a. veroorzaakt door hormonen, zonder dat iemand dat vaak kan zien.
De reacties die je krijgt wanneer je vertelt dat het is misgegaan, zijn dan ook zo raar!! Het is en blijft jullie kindje, of je nu 7, 8 of (net als ik) 23 weken zwanger was! Nogmaals sterkte, blijf er met elkaar over praten en zorg goed voor jezelf.

En zoals je ook al aangaf, zijn de reacties op Refoweb hartverwarmend!

[LauraC]

Hey Bumba, hoe gaat het nu met jullie?

[kwebbel]

Weet je wat ook zo stom is. Gisteren gingen we naar de kerk en dan gaan ze bij mij staan "weeklagen"terwijl ze mijn man niet aankijken, Die mist ook zijn 3e kind! Zelfs de schoonfamilie laat ons barsten en reageert niet eens. Daarom zijn we extra blij met onze refoweb-family. Jullie kennen ons niet eens, als we jullie tegenkomen, lopen we jullie straal voorbij, maar we krijgen erge hartverwarmende reaktie
Bedankt Allemaal!!!!!!

dat lijkt mij helemaal moeilijk als je eigen schoonfamilie niet eens reageert! Weet je ook al waarom? Het is geen excuus maar.....

Graag gedaan hoor, zo zie je maar weer je wordt niet vergeten

[Bumba]

Hey Bumba, hoe gaat het nu met jullie?

Met ons gaat het goed hoor LauraC, lief dat je het vraagt.

De berichten die ik lees in dit forum roepen vaak nog veel herkenbaarheid op, dat ik met betraande ogen aan het lezen ben.

Lichamelijk gezien ben ik weer helemaal "de oude". Psychisch eigenlijk nog niet helemaal. Dat heeft alles te maken dat we dolgraag weer een kindje zouden willen, maar het gewoon (vooral ik) erg eng vinden. Stel dat het weer gebeurt, is het niet te snel etc. en aan de andere kant, word ik niet te oud, wordt het leeftijdsverschil niet te groot? Misschien voor anderen herkenbaar?

[Rienuku]

Sterkte allemaal...
Ik bid voor jullie!!!

[Lalage]

@pol: Weten ze zich geen houding te geven of denk je dat het ze echt niet boeit?

[Optimatus]

Alle sterkte toegwenst.

[pol]

Hey Bumba, hoe gaat het nu met jullie?

Met ons gaat het goed hoor LauraC, lief dat je het vraagt.

De berichten die ik lees in dit forum roepen vaak nog veel herkenbaarheid op, dat ik met betraande ogen aan het lezen ben.

Lichamelijk gezien ben ik weer helemaal "de oude". Psychisch eigenlijk nog niet helemaal. Dat heeft alles te maken dat we dolgraag weer een kindje zouden willen, maar het gewoon (vooral ik) erg eng vinden. Stel dat het weer gebeurt, is het niet te snel etc. en aan de andere kant, word ik niet te oud, wordt het leeftijdsverschil niet te groot? Misschien voor anderen herkenbaar?

Dat laatste is vooral voor mij heel erg herkenbaar. Ik zei vandaag nog tegen iemand. Baby 3 heel leuk, maar kan het niet met de post bezorgd worden, want zwanger zijn...... pffffff ik durf effe niet! En ook mijn leeftijd en leeftijdsverschil kinderen speelt ook mee.

Verder gaat het met mij nu heel goed. Ben bang van te goed, want ik gooi me compleet op de schoonmaak van het huis, en van werken word je moe en dan slaap je weer prima!

[ajl]

Hey Bumba, hoe gaat het nu met jullie?

Met ons gaat het goed hoor LauraC, lief dat je het vraagt.

De berichten die ik lees in dit forum roepen vaak nog veel herkenbaarheid op, dat ik met betraande ogen aan het lezen ben.

Lichamelijk gezien ben ik weer helemaal "de oude". Psychisch eigenlijk nog niet helemaal. Dat heeft alles te maken dat we dolgraag weer een kindje zouden willen, maar het gewoon (vooral ik) erg eng vinden. Stel dat het weer gebeurt, is het niet te snel etc. en aan de andere kant, word ik niet te oud, wordt het leeftijdsverschil niet te groot? Misschien voor anderen herkenbaar?

Dat laatste is vooral voor mij heel erg herkenbaar. Ik zei vandaag nog tegen iemand. Baby 3 heel leuk, maar kan het niet met de post bezorgd worden, want zwanger zijn...... pffffff ik durf effe niet! En ook mijn leeftijd en leeftijdsverschil kinderen speelt ook mee.

Verder gaat het met mij nu heel goed. Ben bang van te goed, want ik gooi me compleet op de schoonmaak van het huis, en van werken word je moe en dan slaap je weer prima!

Een collega van mij heeft haar eerste zoontje in de 41e week van haar zwangerschap verloren. Nadien heeft zij nog 2 kinderen gekregen, maar zij is wel de hele zwangerschap bang geweest. Bij de laatste zwangerschap wat minder, omdat ze had ervaren dat het ook goed kan gaan. Uit voorzorg hebben ze haar beide keren wel met 39 weken ingeleid, omdat zij echt niet over tijd durfde te lopen. Het is een verdriet wat kan slijten, maar nooit echt over gaat.

Veel sterkte pol en bumba!

[Acire]

Sjonge wat een verdriet allemaal. Sterkte iedereen.