Smurffie schreef:Hier hoef je nog niet eens homo voor te zijn. Afgelopen weekend hadden Arjen en ik ook nog een discussie met mijn moeder over het feit dat wij naar de PKN waren geweest i.p.v. de ger.gem. Vond ze niet fijn. Toen Arjen vroeg of ze dan minstens wilde respecteren dat wij ons beter thuisvoelen in de Chr. Gereformeerde (waar we naar ons trouwen naartoe gaan, zij ze dat ze het niet fijn vond, dus dat ze het ook niet kon respecteren. Dan wordt de bodem ook wel even onder je voeten weggeslagen. Waarom het zó overtuigd zijn van eigen gelijk? Waarom denken dat zij de waarheid in pacht hebben? Wie heeft dat nu uiteindelijk? Soms krijg ik het gevoel dat ze denkt dat ze gefaald heeft in onze opvoeding omdat mijn broer en ik naar een andere kerk gaan. ''Ik begrijp niet dat je zoiets kunt doen, zo ben je helemaal niet opgevoed''
Daar kom je echt niet tussen, discusseren is geen perspectief meer.
Hetzelfde geldt in deze discussie, maar Meboy heeft wel gelijk dat er soms oplevingen zijn. Regelmatig heb ik met tranen in mn ogen dit onderwerp gelezen. Momenten dat er inderdaad verbondenheid was tussen homo's en hetero's, refo's en niet-refo's. Die momenten zijn er 1 op de 10, maar ze zijn het waard om op te wachten.
Jezus genas 10 melaatsen, waarvan er één terug kwam. Op dat moment heeft Jezus gewacht..denken jullie niet?
Wat mij betreft, heb jij volkomen gelijk Smurffie Iemand hoeft geen homo te zijn om tegen kortzichtigheid, liefdeloosheid, onachtzaamheid afwijzing etc. aan te lopen. Soms komt men het nog vaker binnen de kerkmuren tegen dan daar buiten. Het is juist binnen die kerkmuren waar het veel al gewenst lijkt te zijn dat alle neuzen één en de zelfde richting op (moeten) wijzen.
Het lijkt er soms meer op dat men zo gericht is op één bijbelse uitleg of wat de kerkvaders hebben geschreven, dat men daardoor het grootte gebod door God zelf in gesteld van: "
Gij zult de Here, uw God, liefhebben met geheel uw hart en met geheel uw ziel en met geheel uw verstand. Dit is het grote en eerste gebod. Het tweede, daaraan gelijk, is: Gij zult uw naaste liefhebben als uzelf". niet meer lijken te zien.
Soms vraag ik mij wel eens af, wanneer zien mensen nu eens in, het God is die uiteindelijk zal oordelen en niet de mensen... Er zit zo'n wereld van verschil tussen iemand ergens op wijzen, en iemand veroordelen of afwijzen. Soms is het ook maar een ragdun verschil.
Op het moment dat ik dit schrijf, galmen gelijk de woorden, die vaak door Meboy worden gebruikt mij in de oren, goedentierenheid, lankmoedigheid, liefde. Prachtige woorden, maar soms ook zulke moeilijke woorden om naar te leven.
Het zelfde geldt voor het onderwerp homoseksualiteit. 4 topic's zijn er al aan gewijd, toch kom je (helaas) nog steeds teksten tegen als geschreven door (in dit geval) Tante Tortel.
tante-tortel schreef:Wij noemen het: verboden liefde. En daar valt niet alleen de homoseksuele liefde onder. Zoals Eva van de verboden vruchten at zo willen wij nog steeds kiezen voor de verboden liefde. En dat proberen we goed te praten met veel omhaal van woorden en vooral Bijbelteksten.
En nee, dan is er voor jou als homo geen mogelijkheid tot een relatie.
Zulk soort teksten lijken in mijn ogen te getuigen van: 'Ik weet wat God vind, elke andere afwijkende mening is onwaar'. Ruimte voor een andere mening lijkt er niet meer te zijn, en ook niet meer te worden geboden. Is het zo moeilijk om iets bij je zelf te houden? Zou het niet zoveel mooier zijn als men denkt dat homoseksualiteit niet goed is, zou spreken van: ''Ik denk dat een homoseksuele relatie niet goed is in God's ogen, maar ik ben ook maar een mens. Misschien dat God het wel heel anders bedoelt, ik ben tenslotte ook maar een mens, die genoeg heeft aan zijn eigen zonden en tekortkomingen. Beste zoon, dochter, broeder, zuster, ik hoop dat jij/julie er samen met God uit mogen komen, wat goed voor jou/jullie is en wat Zijn weg is die Hij met jou/jullie wil gaan".
Dan lees ik toch liever de woorden van Gerdien:
Zo is dat met de Bijbel ook. Gesprek er over: hoe kom jij en ik aan onze standpunten, is goed. Maar het opeisen van de absolute waarheid kan uiteindelijk niemand omdat God niet op 1 en dezelfde manier werk naar alle mensen in deze wereld.
Met deze Tekst van Gerdien krijgt Hij de eer die hem toe komt! Wat een tekst!!

Het is ons maar geleend, de vele mooie dingen.
Ons onbetwistbaar eigendom, zijn de herinneringen.