Moderator: Moderafo's
@mic schreef:Als je joris post beter leest weet je dat hij ook over de schreef gaat. Wat hij bedoelt is (volgens mij) dat de mensen uitzichzelf slecht zonde kunnen overnemen, door vooral proberen het te laten. Wat beter werkt (althans dat is mijn ervaring) ipv die tijd die je kwijt zou zijn aan die zonde (als die veel tijd inneemt) je tijd aan God besteden. Omdat dat veel beter het verlangen naar die zonde (de bron) wegneemt.
bloempie19 schreef:hijwel schreef:Strijd niet tegen je oude mens, maar leef voor je nieuwe mens.
Hier ben ik het niet mee eens. In dit leven zul je altijd moeten strijden tegen je oude mens. Pas na dit leven is dat over. Natuurlijk moet je leven voor je nieuwe mens, maar dat gaat niet zonder strijd.
Het goede dat ik wil dat doe ik niet maar het kwade dat ik niet wil dat doe ik.
bloempie19 schreef:Ik heb mijn vraagstelling denk ik een beetje vaag gehouden, daardoor heb ik niet echt antwoord gekregen op de vraag die eigenlijk achter deze vraag zit.![]()
![]()
Ik zal het dus nu maar wel rechtstreeks vragen:
Ik ga heel goed om met een vriend van mij, maar hij steekt geen tijd in zijn geloof. De wereld trekt bij hem heel erg en hij gaat hier in mee.
Vaak zie ik dit door de vingers en doe gezellig met hem mee.
Ik weet dat dit niet goed is, maar ik kan zo goed met hem opschieten en we hebben het altijd zo gezellig, dat ik er eigenlijk niet tegen in kan en wil gaan.
Hebben jullie hier ook ervaring mee? Hou je je vriend? Of kies je radicaal voor God? Als je dit laatste doet, wat doe je dan met je vriend?
hijwel schreef:Je mag bidden voor hem, en je hoeft zeker niet je mondt te houden, er gewoon over praten. Je vriend mag toch best zien dat je veranderd bent?
Sommige dingen doe je dan waarschijnlijk niet meer, dat kun je dan gewoon zeggen. vrienden onderelkaar hebben meestal wel respect voor elkaarst opvattingen.
Dit hoef je niet persee in 1 keer te doen, maar begin gewoon rustig aan. Volgens mij komt het dan vanzelf goed.
bloempie19 schreef:Ik kan dit wel zeggen, maar ik schrijf in mijn vorige posting al, dat ik er niet meer tegen wil in gaan.
Wat bedoel je trouwens met, dat ik veranderd ben?
Bekeerd ben ik niet hoor...
Maar dat bidden is een goed punt! Ik bid ook wel voor hem hoor, maar ik moet het eigenlijk vaker doen.
bloempie19 schreef:Je hebt helemaal gelijk, dat als ik zelf de weg niet ken, ik mijn vrienden de weg ook niet kan wijzen! Maar dit moet niet de reden zijn, waarom ik me weer omkeer naar God. Dat moet voor mezelf zijn en niet om te proberen daarna m'n vrienden te bekeren.
Ik wil er niet tegen in gaan, omdat ik zelf liever kies voor de wereld. Me schamen voor God zal ik nooit doen. Maar ik zit er inderdaad mee, dat ik liever voor de wereld kies. Ik weet namelijk dat het de verkeerde keuze is. Toch denk ik dan: Het komt wel. Ik verander mezelf nog wel. Later....
Maar ik weet ook dat ik mezelf hiermee voor de gek houdt.
Het is dus eigenlijk zo, dat ik wil genieten van de wereld, maar dat aan de andere kant mijn geweten zegt, dat ik me afkeer van God.
Dit is op het moment ook echt te merken in mijn leven. Ik ervaar God niet meer. Ik doe er ook minder moeite voor om Hem te zien in mijn leven. En als ik dat wel doe, voel ik me een huigelaar. Het ene moment zondigen en het andere moment God zoeken...
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 22 gasten