Zelfmoord.

[Vin]

Een heel verhaal maar ik hoop gewoon dat de mensen die eenzaam zijn en wiens vertrouwen in anderen geschaadt is toch mensen in hun omgeving mogen vinden die er voor ze zijn en waardoor ze weer vertrouwen in anderen en zichzelf krijgen.

En probeer niet opstandig te worden want dat maakt het alleen maar moeilijker.

Ja dat is het probleem dus. De zogenaamde 'helpers' willen veel te graag helpen. Dat ze zich speciaal voelen omdat ze 'zo goed' zijn in het helpen van mensen. Ze hoeven niet te helpen. Als ik eenzaam ben wil ik een vriend, geen psychiater. Waarom wil iedereen psychiater spelen. Het bevestigd het onbegrip. En als je dan open bent en dat aangeeft, dan ben je opeens 'opstandig'. Wat wederom het onbegrip bevestigd. Zo weinigen verplaatsen zich in de persoon die in de put zit. Zoveel sympathie, zo weinig empathie.

Wat je dan dus nodig hebt van je omgeving zijn mensen die jouw waarde -zien-, die met je praten omdat -zij- dat ook fijn vinden. Niet omdat ik dat nodig heb. Je moet me niet -vertellen- dat ik het waard bent, je moet het laten zien.

Zo heb ik het ervaren. Als er juist geen emotionele muur is, maar 'gewoon' veel pijn, dan doet het alleen maar meer schade als mensen er vanuit gaan dat je iets verdringt, niet wil, of niet ziet.

[essieee]

Een heel verhaal maar ik hoop gewoon dat de mensen die eenzaam zijn en wiens vertrouwen in anderen geschaadt is toch mensen in hun omgeving mogen vinden die er voor ze zijn en waardoor ze weer vertrouwen in anderen en zichzelf krijgen.

En probeer niet opstandig te worden want dat maakt het alleen maar moeilijker.

Ja dat is het probleem dus. De zogenaamde 'helpers' willen veel te graag helpen. Dat ze zich speciaal voelen omdat ze 'zo goed' zijn in het helpen van mensen. Ze hoeven niet te helpen. Als ik eenzaam ben wil ik een vriend, geen psychiater. Waarom wil iedereen psychiater spelen. Het bevestigd het onbegrip. En als je dan open bent en dat aangeeft, dan ben je opeens 'opstandig'. Wat wederom het onbegrip bevestigd. Zo weinigen verplaatsen zich in de persoon die in de put zit. Zoveel sympathie, zo weinig empathie.


Wat je dan dus nodig hebt van je omgeving zijn mensen die jouw waarde -zien-, die met je praten omdat -zij- dat ook fijn vinden. Niet omdat ik dat nodig heb. Je moet me niet -vertellen- dat ik het waard bent, je moet het laten zien.

Zo heb ik het ervaren. Als er juist geen emotionele muur is, maar 'gewoon' veel pijn, dan doet het alleen maar meer schade als mensen er vanuit gaan dat je iets verdringt, niet wil, of niet ziet.

Goed verwoord!
Wees eerlijk naar dit soort mensen toe, stel je eigen grens en wijs ze op de Enige Helper! En wees niet hard in oordelen over suicidaliteit want er kan zoveel leed achter zitten!

[Vin]

Goed verwoord!

Dank je

En wees niet hard in oordelen over suicidaliteit want er kan zoveel leed achter zitten!

Ik zou willen toevoegen, 'oordeel niet'. Het probleem is niet de suicidaliteit, de depressie, de zelfverminking, of welke uiting dan ook die mensen doet zien dat er 'iets is'. Dat zijn de problemen helemaal niet. Er zit leed achter, wat je al aangaf. Als je dan focussed op de uiting van het leed bevestig je weer dat je het niet begrijpt.

Moeilijk hoor, problemen. Jammer dat zo veel mensen zich zo rot voelen

[Evelien]

Het ergste vind ik altijd dit: mensen denken je te kunnen helpen met allerlei adviesen te geven. Soms erg makkelijk gezegd dan gedaan.... Maar aan zulke mensen heb je niet echt veel lijkt mij.

Je vertouwt voelen ---> iemand in vertrouwen nemen. (kunnen nemen en durven nemen).

[cire]

Het valt mij op in dit topic dat 'de ander' (vrienden,hulpverleners,...) het bijna altijd fout doet. Dat mensen dit zo ervaren, geloof ik wel. Maar is het eigenlijk wel juist?

[Vin]

Het valt mij op in dit topic dat 'de ander' (vrienden,hulpverleners,...) het bijna altijd fout doet. Dat mensen dit zo ervaren, geloof ik wel. Maar is het eigenlijk wel juist?

Als je het zo ervaart is het zo. Als ik ervaar dat ik niks aan iemand heb, dan heb ik toch niks aan die persoon?

Maar ja, dit vingertje is ook erg populair ja. Dat het dan de schuld van de 'patient' plots is, want je ben weel heeeeel erg stom dat het rot met je gaat maar dan zegt dat mensen je niet goed helpen! Wat ondankbaar! En dan ben je nog verder van huis. Want het bewijst weer, dat niemand het snapt. En het bewijst weer, dat 'de ander' (vrienden, hulpverleners,...) meer bezig is met of hij zelf wel begrepen word(!), in plaats van of hij jou goed begrijpt.

[essieee]

Het valt mij op in dit topic dat 'de ander' (vrienden,hulpverleners,...) het bijna altijd fout doet. Dat mensen dit zo ervaren, geloof ik wel. Maar is het eigenlijk wel juist?

Dan kan ik je blij maken. Ik ervaar zoveel steun aan bepaalde vrienden, hulpverleners, en andere meelevende, tuurlijk er gaat veel fout maar laten we ook de goede dingen benoemen!

[tanteoranje]

Essieee, ik vind het bijzonder dat jij zo openhartig durft te zijn, het is voor jou geen taboe.

[Vin]

*geeft essieee een bonus knuffel omdat t maandag is*

[Evelien]

Essieee, ik vind het bijzonder dat jij zo openhartig durft te zijn, het is voor jou geen taboe.

de een heeft het.
de ander krijgt het.
de ander moet er veel moeite voor doen.

Het gaat niet vanzelf..... soms duurt het voordat je zoeits kunt doen.

[essieee]

Omdat het hier toch anoniem is durf ik het wel. Verder ben ik er niet echt open over. Maar ik loop vast, ben kapot zeg maar en ja ze noemen me suicidaal. Ik zeg dit niet om af te schrikken, stoer te doen of medelijden te krijgen maar het leven is een gevecht op leven en dood! Waar kunnen we dan nog hulp verwachten dan alleen van God, De enige Hulp!

[Vin]

ze noemen me suicidaal

Noemen ze je suicidaal of is dat (ook) je eigen visie?

Suicidale gedachtes zie ik persoonlijk eigenlijk altijd in verschillende gradaties. Voor iemand van 97 jaar oud, zonder partner, die het wel zo'n beetje gezien heeft en graag naar God toe wil lijkt me de 'vrede met sterven' niet suicidaal te noemen. En ik denk dat een hoop mensen dit gedurende hun leven wel een aantal keer hebben; ik iniedergeval wel. Dan gaat het zo rot en lijkt de morgen niet te stralen en dan denk je wel es 'nou als ik nu niet wakker word, boeie.. zijn we tenminste bij God'.

Gelukkig zijn we nooit helemaal alleen. God ziet mijn lijden. Het sterkt mij dat God weet dat ik dit aankan. Net als Job. Dat daardoor iemand die zwakker is het gespaard blijft. Zo heb ik zelfs in mijn zwaarmoedigheid nut, en God op naar op te zien.

[surfer]

ik denk wel eens dat veel hulpverleners zelf hulp nodig hebben

[Evelien]

Maar dat God jou ziet lijden moet je zelf ook wel zien dat God er voor je is. Anders heeft het denk ik ook absoluut geen effect.

God is voor mij eigenlijk niks. Ik weet wel dat hij voor iedereen Vader is. Maar toch ervaar ik zoeits absoluut (nog) niet. En ik kan wel heel mooi theoretisch dingen gaan zeggen uit de Bijbel, wat er ook wel staat. Maar persoonlijk vindt ik er (nog) geen rust in.

[Evelien]

ik denk wel eens dat veel hulpverleners zelf hulp nodig hebben

dan moet jij maar niet eens zoveel denken.


Weet je wat de beste hulpverleners zijn?: degene die vroeger zelf met bepaalde problemen hebben gehad.