Hippieblijhoofd schreef:tante-tortel schreef:Over de dingen die nu genoemd worden kun je gewoon met elkaar praten om te kijken hoe het voor beide acceptabel is.
Ik vind het b.v. prima als mijn man naar voetballen wil kijken, als ik maar niet mee hoeft te kijken.
Voor zulk soort dingen kun je altijd samen wel een oplossing vinden.
Dat vind ik ook niet veranderen. Dat is meer rekening houden met de wensen van de ander. Met elkaar dus.
Veranderen is meer: (naar mijn idee) dat iemand een bepaalde karaktertrek heeft die niet te veranderen valt en wat je toch perse wilt.
Zoals mijn man die ontzettend vergeetachtig is. Net zoals een dochter van ons. Dat zijn ze gewoon. Daar kunnen ze niets aan doen.
Dan kan ik wel gaan eisen dat ze het niet zijn maar dat gaat niet lukken.
Dan kan ik ook elke keer gaan zeuren als ze weer iets vergeten zijn, maar dat gaat ook niet lukken. Dan heb je hier dus altijd ruzie over en verziekt het de sfeer en je relatie.
Ik heb hooguit wat handvaten verzonnen waardoor zij dingen beter kunnen onthouden. Of waardoor het makkelijker wordt.
B.v. altijd alles op dezelfde plek bewaren. Dingen opschrijven.
En wat verander je dan wel?
Allereerst dit: Ik verander niets aan de ander. De ander moet dat zelf willen en doen.
Maar ik heb wel bepaalde wensen zoals hij dat ook heeft.
Wat er dan b.v. veranderd is?
Toen wij net getrouwd waren liet hij overal achter zich op de grond vallen en liggen. Zijn kleren, de krant, noem maar op, hij legde het ergens neer en liet het daar vervolgens liggen. Wat ik ook zei en hoe ik ook vroeg om dat niet te doen, hij deed dat gewoon.
Dus ik kon dat niet veranderen dat moest hij zelf inzien en willen doen.
Toen heb ik niet meer zijn was opgeraapt maar gewoon aan de kant geschoven, zodat het niet midden in de kamer lag. Ik was niet van plan het voor hem in de wasmand te doen en hij blijkbaar ook niet.
Na een poosje had hij geen schoon overhemd en sokken meer.
Toen heb ik gezegd: ik weet niet waar jij die altijd laat, blijkbaar niet in de was mand. Toen kwam de boodschap wel over en vanaf toen deed hij zijn kleren in de wasmand.
En zo kan ik wel een heel boekwerk schrijven over wat wel en wat niet veranderd is. Maar eigenlijk heb ik geleerd om me niet meer zo druk te maken over het feit dat hij b.v. niet elke week zijn kussensloop verschoont of de dop op de tandpastatube terug doet. Of dat hij zijn glas waaruit hij gedronken heeft niet even in de keuken zet.
Dan blijf je altijd maar lopen kijken naar wat de ander in jouw ogen niet goed doet.
Ik kijk liever naar wat hij wel doet, wat ons dus bind. Niet wat ons uit elkaar kan drijven.
En inderdaad vind ik ook dat daarin het samen geloven, samen bidden en bijbel lezen, samen over God en onze band met Hem spreken het allerbelangrijkst.