Tja, we weten niet beter. Ik heb het later, toen ik tegen de twintig liep, wel eens tegen hem gezegd, dat ik het anders zou willen, omdat je toch samen voor kinderen 'kiest'. Mijn vader ging toen we klein waren op zaterdag altijd met ons met de pont over, als mijn moeder vroeg moest werken, maar dat was het meeste wel.
Maar toch was het anders, omdat we door hadden dat hij zo enorm veel van ons hield.
Toch zou ik het anders doen, en sinds hij dat weet, is hij wel omgedraaid. Ook omdat hij nu tegen de vijftig loopt, en wat meer nadenkt over zijn toekomst zeg maar, omdat hij nu rechten heeft of minder uren werken enzo.
Nu gaat hij wel veel vaker met mijn broertje en zusje iets ondernemen, of gewoon samen pizza eten, wat mijn moeder niet lust.
Toch heb ik nooit een jaloers gevoel ofzo, omdat het ook goed was toen. Ik heb het niet persé gemist, al was het nooit zo superleuk.
En toen ik jonger was werkte mijn moeder alleen de avonden, en dan was mijn vader er altijd.
En tja, ik heb gewoon zo'n schat van een moeder, dat was ook wel genoeg, die deed ook alles. Banden plakken dan niet, dat leerde mijn vader ons zelf voor 1 keer, en dan moesten we het zelf doen.
Mijn moeder hing wel zelf altijd de schilderijen enzo op. Dat moest dan wel. En ze gaf ons zo enorm gruwelijk veel liefde, dat was gewoon oké, en prima. Zij is echt zo''n moeder die op haar werk continu over ons praat, zo trots is ze op ons (bah bah bah, dat vind ik zo erg he! Als andere mensen dat steeds doen irriteer ik me eraan, maar oke).
En mijn vader was er altijd voor geloofsgesprekken. Dat is zijn vakgebied, en daar maakte hij altijd ruimte voor
maar als wij ooit kinderen krijgen, wil ik dat niet. Dan wil ik gelijkheid, of tenminste zoveel mogelijk. Mijn man moet niet oppassen, maar voedt ook gewoon onze eventuele kids op, niet ik alleen, dat was wel bij onze opvoeding een beetje zo (al zegt mijn moeder altijd dat ze alles samen bespraken, dus het altijd eens waren, mijn vader was soms iets harder, wat soms nodig was).
Uw Woord is een Lamp voor mijn voet, en een Licht op mijn pad...