MissF schreef:Als kind heb ik ook lange tijd slapeloze nachten gehad.
Tegenwoordig weet ik altijd precies hoe het komt als ik een keer niet binnen een half uurtje slaap. Dan ga ik denken aan wat me bezig houdt,. En dan kom ik er altijd achter.
Mijn manier van ermee omgaan is dan altijd alles wat me bezig houdt op een rijtje zetten. Soms dingen die ik nog moet doen op papier zetten voor de volgende dag. En gewoon toelaten dat ik er even over mag denken.
Maar das denk ik voor iedereen anders.
Nee hoor, daar sla je de spijker op de kop. Als je al jezelf kan toestaan dat je je rot, bang of naar mág voelen, dan ben je al een heel eind.