Toetsenbord schreef:
Vandaar ook mijn afkeer van alles wat van die gedwongen homo-emanicipatie moet bevorderen. Natuurlijk snap ik ook wel dat er nu situaties zijn die echt niet kunnen (bijvoorbeeld mishandeling) maar vaak denk ik ook in mezelf: gedraag je dan ook wat normaler, dan vestig je ook niet zo de aandacht op je.
Sorry hoor, maar er is voor mij geen enkele reden om iemand te mishandelen, wat voor gedrag diegene ook wenst te vertonen. Het komt bij mij hetzelfde over als het meisje de schuld geven dat ze verkracht is - had ze dat korte rokje maar niet aan moeten trekken.
Natuurlijk is het altijd onacceptabel als er mensen mishandeld worden!! Maar (ja, daar kom tie weer

) ik denk ook niet dat het los te zien is van elkaar. Ik kan door mijn gedrag wel bepaalde reacties/tegengedrag 'uilokken'. Misschien niet helemaal het goede woord, maar daar moet iedereen zich denk ik wel van bewust zijn. Ook bij andere zaken in dit leven.
Quote:
En in die open sfeer waarin we elkaar in elkaars persoonlijke waarden laten en niet het onmogelijke van elkaar vragen, kan volgens mij dan ook ruimte genoeg zijn voor vragen, opmerkingen, maar ook een heel gewoon leven als homo.
Hopelijk heb ik de juiste toon weten te vinden.
Toetsenbord
Ik versta je toon wel, en bewonder je ervoor. Ik ga er maar vanuit dat je openingsalinea anders bedoeld was dan ik denk.
Ga maar van het positiefste uit, ik heb het oprecht geprobeerd...

Bedoelde niets vervelends (ben juist wel blij dat we nu eindelijk een keer op deze toer gaan.)
Toetsenbord schreef:
(...) Als je dat vind best, maar verwacht dan niet dat mensen in de kerk ook net doen of dat allemaal heel normaal is.
er zijn denk ik geen specifieke verwachtingen van mensen in de kerk ten aanzien van wat ze vinden van het bestaan van de Gaypride. er is denk ik wél meer variatie in wat mensen in de kerk denken... het kan niet op ieder punt matchen maar er zijn vast ook overeenkomsten die een gesprekje mogelijk maken zonder die associatie met de Gaypride.
Sorry, maar dit is me niet helemaal duidelijk. Natuurlijk zou een gesprek in ieder geval mogelijk moeten zijn! Ik bedoelde ermee te zeggen dat je met bepaald gedrag bij een bepaalde groep mensen de deur een beetje dicht kunt doen, omdat jou gedrag niet strookt met wat voor die mensen onacceptabel is. En dan weet ik wel dat er veel mensen zijn die zullen zeggen dat je elkaar daarin vrij moet laten. maar voor sommige mensen in de kerk (om even bij het voorbeeld te blijven) is een bezoek aan de Gay Parade zo regelerecht tegen de Bijbel in, dat ze vinden dat dat over de grens van de vrijheid heen gaat. Dat is voor hen hetzelfde als je in andere openbare zonden leeft.
Quote:
Hoe dat te verklaren is weet ik ook niet helemaal goed, maar meestal (in mijn omgeving) kunnen homo's er natuurlijk ook niet nonchalant mee omgaan. Ik snap heel goed dat die mensen enorm onzeker zijn over alles en iedereen om zich heen. Maar vaak slaan ze na hun coming-out helemaal door (is mijn ervaring.) Provocerend gedrag (gelukkig niet allemaal) je bent verplicht om net te doen of het allemaal heel normaal is en opeens moet iedereen dan ook persé weten (te pas en te onpas) dat diegene homo is. Wat ik dan bij betreffende mensen een beetje mis is dat ze zicht ook inleven naar de ander toe. Uiteraard wil ik niet gelijk met een opgeheven vingertje klaar staan, maar het is toch logisch dat ik even de tijd nodig heb om te wennen aan een boodschap die ik niet verwacht had of aan een situatie die nu eenmaal (en val me nu aub niet allemaal over me nek) afwijkt van wat gangbaar is? Dàt mis ik dan weer. Ik weet bijvoorbeeld dat ik refo ben, maar moet me in behoorlijk wat situaties aanpassen, omdat ik weet dat het in Nederland (helaas) niet meer gangbaar is dat je refo bent. Die houding zou ik dan van homo's ook graag zien. Want het gevolg daarvan is dan vaak net als bij refo's: mensen accepteren het makkelijker omdat je het zelf ook niet op de spits drijft en geven je de ruimte om te doen wat je wilt doen. En vooral ook om te zijn zoals je bent! En dat kunnen veel homo's vervelend vinden als het hardop gezegd wordt maar ze moeten zich ook wel een beetje realiseren dat hetero zijn gangbaarder is als homo zijn. Al hoeft dat aan de andere kant natuurlijk ook weer niet onnodig vaak gezegd te worden.
Hoewel ik het niet helemaal eens ben met je post (maar dat kan ook aan mijn manier van lezen c.q. jouw manier van typen liggen; no offence) geldt dat natuurlijk voor legio zaken in het leven.
Verder ben ik van mening dat je eerst mens bent, ook nog eens christenmens, en daarna pas homo (of hetero, of bi).
Dat is ook zo dat dit voor legio zaken in dit leven geldt. Daarom schreef ik hierboven dat iedereen ten alle tijden bij zijn gedrag (en zeker als dat discutabel gedrag is in de groep waar je bij wilt horen (bijvoorbeeeld een kerk)) moet bedenken wat de tegenreactie kan zijn. Uiteraard gaat dat niet altijd zo bewust (dan zouden we allemaal heel moe zijn

) maar dat vind ik het kader waarin vrijheid mogelijk is. Dat is voor mijn gevoel een beetje hetzlefde als dat je een heleboel gewoon mag zeggen, maar dat niet persé alles wat je mag zeggen ook gezegd
moet worden. Ook vanuit die gedachte schreef ik dat er niet onnodig vaak gezegd hoeft te worden dat homo zijn afwijkt van wat gangbaar is in Nederland. Daar tegenover staat dat homo's zich dat ook wel moeten realiseren.
Natuurlijk zijn we allemaal mensen, daarom vind ik in een discussie als deze een harde toon ook niet goed. We hebben het wel over mensen. Die het met deze problematiek ook nog eens erg moeilijk kunnen hebben. Dus die verdienen in de eerste plaats onze zorg en ons begrip (ik hoop dat ik er in slaag om te laten merken dat ik dat ook echt probeer.)
Er is een groot verschil tussen gelijk hebben en gelijk krijgen.
Het is de toon die de muziek maakt.