Wat een dankbaar onderwerp. De antichrist!
Ik zeg maar ronduit wat ik bij dit soort discussies altijd direct voel:
Blijkbaar is al dat praten over een antichrist inclusief verschrikkelijke catastrofale zaken als vervolgingen en het einde der tijden (met een onverwachte, maar verrukkelijke ontknoping: wij worden gered, wij staan aan de goede kant, al onze vijanden verschrompelen) een heel lekker thema om eens voluit te gaan bespreken.
Wat fijn om zo'n eind-goed-al-goed verhaal te horen! En wat hherlijk weining verantwoordelijkheid hoeven we verder te dragen. We hoeven alleen maar aan de goede kant te gaan staan en zie: hoewel er een grote massa tegen ons is, ja hoewel er zelfsd een gepersonificeerde antimacht (de antichrist) ons dreigt te vernietigen... nee hoor, net op tijd zullen we worden weggesleept van de dreigende ondergang. Heerlijk te zien hoe anderen het niet redden. De wereld brandt, prima toch. Eindelijk gerechtigheid. Voor ons, welteverstaan.
Ik gun iedereen zijn dromen en verlangens. Ik gun ioedereen de huiver emn de fascinatie voor een komende antichrist. Voor veel christenen is de komst van de antichrist bijna nog belangrijker en veelbelovender dan de komst van Chrtistus! Vooruit maar met die apocapytische verwachtigen, die ons reikhalzend doet verlangen naar rampen, geweld, bloed, dood en vernietiging (helemaal niet erg: het is immers het teken dat alles weer goed komt). Ik gun het iedereen.
Maar of hiermee nu adequaat de bijbelse boodschap van liefde, verzoening, heil en toekomst het beste mee in beeld wordt gebracht betwijfel ik.
Enige kritische noten bij die overspannen en likkebaardende eindtijd-"christenen" lijkt me op z'n plaats.
try