Gerdien B. schreef:Het ligt er denk ik heel erg aan hoe je er mee om gaat.
Voed je de gedachten over seks of niet. Als je bij elkaar kruipt en dan gaat nadenken over hoe het zou zijn om seks te hebben, maak je het lastiger dan als je die gedachten niet toe laat op dat moment.
Wanneer voed je die gedachten dan? Het is niet zo dat ik haast exploderende seksbom ben, maar het gebeurt toch zeer regelmatig dat ik zin in seks heb met mijn geliefde - ook als ik niet eens bij haar ben.
Gerdien B. schreef:tja... misschien is het absurd maar ik voel mij er prima bij. De ene persoon heeft nu eenmaal meer behoefte aan seks dan de ander. Zou het kunnen zijn, dat als je nog nooit seks hebt gehad het dan makkelijker is om het niet te doen, dan als je het al wel is (vaker) seks hebt gehad?
Voor de duidelijkheid: ik vind het niet zozeer absurd dat mensen geen seks willen voor het huwelijk; ik vind het absurd dat er mensen zijn die klaarblijkelijk totáál geen moeite hebben om geen seks te hebben met de persoon waar ze een relatie mee hebben.
Je hebt wel gelijk dat het lastiger is om jezelf te onthouden op het moment dat je weet wat je mist. Ik zou het niet erg waarderen als ik ooit nog een relatie zou krijgen met een meisje dat écht geen seks wil voor het huwelijk.
Ger(nl) schreef:Op welk punt je het in een relatie over sex hebt geld volgens mij deze regel: Je schikt je naar de persoon die het "minst" wil of iets niet ziet zitten.
Mwah, dat vind ik nogal een simplistische redenatie. Als het goed is, groei je op zowel geestelijk als lichamelijk vlak naar elkaar toe. Dat impliceert dus ook een ontwikkeling van de seksualiteit. Als een persoon ver achterblijft, wordt het lastig een relatie in stand te houden. Een ongelijke groei lijkt me ongewenst.