Heej!
Pas was ik bij een multiculturele kerkdienst, er waren mensen van vele nationaliteiten. WAt opzich heel mooi is. Een vriend van mij komt daar zeer vaak en hij voelt zich er helemaal thuis.
Het begon redelijk rustig met een prediking maar toen de muziek erbij kwam werd het heel opzwepend. Ik trok me echt terug op een stoel in de hoek, omdat ik voor het eerst zoiets meemaakte en me ongemakkelijk voelde. Mensen gingen volledig uit hun dak, nouja, dat is wat je zelf wilt. Maar wat mij obserdeerde waren de mensen 'die in de Geest vielen' zoals die vriend het later uitlegde. Ze begonnen in tongen te praten en wilde gebaren met hun armen te maken en op en neer te springen. Links en rechts van me plofte mensen languit op de grond.
Toen begonnen twee sprekers teksten continue te herhalen, zoiets als:
Jesus loves you, He send you out to the world, nations to nations. Achterelkaar het zelfde, en steeds harder, waardoor mensen helemaal in trance raakte.
En toen was het opeens over, en iedereen was weer heel normaal.
Ik zou zelf nooit een oordeel geven, omdat ik te bang ben dat ik het mis heb en daarmee christenen en God diep kwets. Maar ik had een heel onplezierig gevoel, is dit echt? Is dit wat God wil dat wij Hem aanbidden? (Met de hand op eigen boezem, want de passieviteit in onze kerk is ook niet alles)
Ik ben ook bang dat het verkeerde krachten zijn die werken, en dat die vriend daar nu door meegesleurd wordt. Hij is ook heel erg veranderd sinds hij daar komt, heel charismatisch en ik kan niet meer ff lekker met hem ruzieen ofzo. Hij is zo zacht en lief geworden dat ik het gewoon onwaarschijnlijk vind. Hij is zichzelf niet meer.
Is dit bijbels? En dan bedoel ik dus echt dat het gevolg van Gods Geest in je is dat je rare bewegingen gaat maken en buiten zinnen raakt......
(dus liever geen discussie over wel of geen drum in de dienst, tongentaal ect)