Galateia schreef:Maar nu de titel: 'lifestyle'. Ik heb al eens iets van het dragen van de boodschappentas voorbij zien komen. Je vindt het fijn, als zij jou dat vraagt/opdraagt/beveelt. Maar gaan jullie dan ook wel gewoon uit eten, naar de film, noem maar op... dingen samen doen, om gewoon samen te zijn. Om misschien gewoon te praten, te lachen, te huilen? Of zitten jullie in de bioscoop en wacht jij zelfs daar gedwee op haar bevel? Of als jullie uit eten zijn, gaat dat dan ook 'anders'? Kruipt zij weleens op jouw schouder om haar hart te luchten, troost jij haar wel eens, terwijl je haar beschermend over haar hoofd streelt... (en dan ben JIJ dus de 'dominante' partner... of zie ik dat verkeerd?)
Ik heb het al eerder gezegd: ik vind het allemaal prachtig dat je iemand gevonden hebt, waarmee je jouw gevoelens kunt delen. Alleen ik vraag me zo af, wat in de praktijk die 'lifestyle' precies inhoudt. Maar net dacht ik: ik kan het me elke dag weer afvragen, maar ik kan het natuurlijk ook gewoon vragen! Bij deze dus!
Ik moet erkennen dat ik zelf ook niet heel erg blij ben met het labeltje "lifestyle" maar ik zou niet zo gauw weten wat ik anders zou moeten gebruiken om aan te geven dat het verder reikt dan het seksuele.
Ik wil de dingen die jij noemt, bioscoop,film, museum, praten, lachen ook gewoon doen, en nee, dan wacht ik niet bibberend op een bevel. Mocht het in de loop van de situatie die kant op gaan, en dat gaat meestal heel natuurlijk, dan gebeurt het, en anders niet.
Ook al streef ik naar een D/s, we blijven ook gewoon mensen, met eigenaardigheden, en sterke en zwakke punten. Het beeld van de dominante Vrouw die geen moment uit haar "rol" valt is een illusie die door onder andere Internet diepgeworteld is geraakt.
Op dit moment heeft ze het moeilijk, terwijl we net dachten dat de moeilijkheden voorbij waren. Ik zou niets liever willen dan bij haar zijn om haar beschermend vast te houden en haar de kans geven haar hart bij me te luchten. Dat zou mij trouwens niet meteen de dominante partner maken. Dominantie en onderdanigheid heeft niets te maken met kracht of zwakte. Soms vraagt onderdanigheid enorm veel kracht, zoals in de situatie die jij beschrijft.
Helaas zijn we nog niet zo ver dat we op dat punt zijn aanbeland, maar van een afstandje leef ik dus heel erg met haar mee. Wat de lifestyle in de praktijk precies zal gaan inhouden, ik weet het ook nog niet. Maar hoop het wel snel uit te vinden. Maar geduld is een schone zaak.