Principes

[Gerdien B.]

Je ziet in onze kringen nogal dat er veel ruimte geeist wordt aangaande principes.
bijvoorbeeld: als iemand tegen cremeren is, dan gaan ze ook gelijk niet naar de crematie van iemand die daar niet tegen is.

Nu is mijn vraag: in hoeverre moet/ mag jij je principes laten gelden naar anderen toe? Wij willen ruimte voor onze principes, maar moeten wij die ruimte van onze kant dan ook niet geven naar anderen toe? of zijn de persoonlijke principes altijd belangrijker dan die van de ander?

[Hippieblijhoofd]

Ha, pas nog een gesprek over gehad. Iemand zei dat hij natuurlijk wel naar een dienst zou gaan waarin iemand (een vriend ofzo) zich zou laten overdopen, maar toen ik hem vroeg of hij ook naar een homo-huwelijksdienst zou gaan, twijfelde hij. Terwijl ik dat meer andersom heb

Blijkbaar zijn in ons geval die principes nogal subjectief. Ik zou het met sommige dingen wel moeilijk vinden maar ik denk wel dat ik, als die ander mijn mening over het onderwerp zou weten, toch zou gaan simpelweg omdat ik bij zo'n belangrijk moment in zijn/haar leven zou willen zijn. En dan maakt het niet uit wat voor soort moment dat dan is, alhoewel er waarschijnlijk wel grenzen zijn. Ik weet alleen niet waar die liggen bij mij.. misschien kom ik daar halverwege dit topic nog achter.

[Lalage]

Als je naar zoiets toe gaat, dan keur je het nog niet automatisch goed. Je toont wel belangstelling voor hele belangrijke momenten in het leven van een ander en dat lijkt mij heel belangrijk.

[Toetsenbord]

Ik denk dat (voor zover dat mogelijk is uiteraard) als je uitgaat van de principes van degene die met iets moeit heeft, je een ander niet hoeft te kwetsen. Het kan zijn dat je zelf ergens niets in ziet, maar dat je het toch gewoon kunt doen of laten voor de ander.

[Gerdien B.]

maar waar ligt de grens?

Ik kom door dit topic door eerdere opmerkingen op dit forum over bepaalde diensten (overdopen, huwelijk tussen 2 mensen van het zelfde geslacht). Wij willen wel dat anders of niet gelovigen naar onze diensten komen, maar als het andersom willen wij dat niet doen voor de ander.
is dat niet super krom?

[Wullimpie]

Nee.

Als iets zondig is kun je daar toch niet aan meedoen.

[Gerdien B.]

als ik in een dienst zit waar 2 mensen van het gelijke geslacht trouwen werk ik er neit aan mee.

Is het dan niet belangrijker dat wij onze naasten bijstaan. Juist letterlijk. Ook al maken ze in jou ogen een fout, daarom hoef je ze toch niet te laten vallen?
Het is denk ik wel goed om eerlijk aan te geven hoe je er over denkt.

[TheKeimpe]

als ik in een dienst zit waar 2 mensen van het gelijke geslacht trouwen werk ik er neit aan mee.

Hmm, dat vraag ik me af. Als er een gezamenlijk gebed gedaan wordt, dan bid jij daarin mee. Als je meezingt doe je mee, of houd je je mond dicht?

Naar zo'n dienst zou ik nooit gaan, zelfs niet al zou het mijn kind zijn. Evenmin zou ik iemand willen feliciteren die deze stap zet, je feliciteert iemand toch niet met een stap naar de ondergang?

Is het dan niet belangrijker dat wij onze naasten bijstaan. Juist letterlijk. Ook al maken ze in jou ogen een fout, daarom hoef je ze toch niet te laten vallen?

Je hebt gelijk, je moet ze niet laten vallen. Dus waarschuw ze voordat ze in het eeuwig verderf vallen.

Wij willen wel dat anders of niet gelovigen naar onze diensten komen, maar als het andersom willen wij dat niet doen voor de ander.
is dat niet super krom?

Dat is maar net hoe je het bekijkt. Als zij moeite hebben met een kerkdienst, dan blijven ze toch ook weg? En daarbij: wij hebben de Waarheid*, en je moet God meer gehoorzamen dan de mens, toch?

*Misschien klinkt dit heel arrogant, maar ik zou niet graag aan een vaag pluralisme gaan doen. Mijns inziens hoort iedere Christen pal te staan voor de Bijbelse waarheid (of de Goddelijke Waarheid=Christus). En van daaruit moet je handelen. Niet vanuit een geven en nemen principe.

[Gerdien B.]

Maar Jezus ging ook tegen de regels van die tijd in door gewoon naast de mensen te gaan staan.

Ik vind het te kort door de bocht om te zeggen: onze principes berusten op de waarheid dus alles en iedereen moet er voor wijken.
Juist door soms iets te doen voor de ander, kan je ook je geloof uitdragen en ik denk zelfs dat het dan eerder positiever over komt, dan als je ruimte gaat eisen.

Als je zegt: zoon ik respecteer jou maar dat je homo bent niet, dan respecteer jij je zoon dus niet. Dat hij homo is en de keuzes die hij maakt, dat maakt je zoon tot wie hij is.
Waarom zal hij wel jou keus moeten respecteteren, dat je niet naar zijn feest komt en hoef jij niet hem te respecteren?

[TheKeimpe]

Maar Jezus ging ook tegen de regels van die tijd in door gewoon naast de mensen te gaan staan.

Ik vind het te kort door de bocht om te zeggen: onze principes berusten op de waarheid dus alles en iedereen moet er voor wijken.
Juist door soms iets te doen voor de ander, kan je ook je geloof uitdragen en ik denk zelfs dat het dan eerder positiever over komt, dan als je ruimte gaat eisen.

Als je zegt: zoon ik respecteer jou maar dat je homo bent niet, dan respecteer jij je zoon dus niet. Dat hij homo is en de keuzes die hij maakt, dat maakt je zoon tot wie hij is.
Waarom zal hij wel jou keus moeten respecteteren, dat je niet naar zijn feest komt en hoef jij niet hem te respecteren?

Heel eenvoudig: Gods Woord leert ons dan het huwelijk iets is tussen man en vrouw. Daar wil ik naar leven. En als iemand dat niet wil, dan scheiden op dat punt daar onze wegen.

Maar Jezus ging ook tegen de regels van die tijd in door gewoon naast de mensen te gaan staan.

1. Regels van die tijd heb ik ook niets mee te maken, het gaat mij om Gods geboden, en die brak Jezus nooit!
2. Zeker was Hij een vriend van tollenaren en zondaren, maar nimmer zondigde hij met hen mee. Hij wees de hoer die zijn voeten waste niet af, maar Hij bedreef ook geen overspel met haar. Hij toonde bewogenheid naar de Samaritaanse vrouw, maar Hij veroordeelde haar levensstijl.

[Gerdien B.]

Zijn al jou principes puur op Gods geboden gefundeerd?
Zijn de principes nu niet aan tijd gebonden?

Ik blijf er mee zitten dat jij wel ruimte dus wilt om je principes na te leven, maar jij wil anderen dus niet diezelfde ruimte geven.
In jou huis zal ik jou principes respecteren, maar zodra jij bij mij komt verwacht ik dat jij de mijne respecteerd en jij mij niet in mijn eigen huis, jou principes oplegd.

Iemand vertellen hoe je het ziet vind ik heel wat anders dan de anderen laten staan. Jij oordeeld dan over de persoon, terwijl dat aan God is en niet aan ons.

Daarbij...
..wie had in de tijd van de Bijbel verwacht dat er een tollenaar in de hemel zou kunnen komen? Ik denk zo goed als niemand.
Waarom zou een homo die getrouwd is dan niet bij God kunnen komen in de hemel?

[Riska]

Het gaat er om wat voor jou persoonlijk echt principiële zaken zijn en waar je iets wel of niet doet om geen aanstoot te geven of de ander juist bij te staan.

Om te voorkomen dat ook dit topic weer uitgebreid over homohuwelijken gaat (en daarmee denk ik de bedoeling van de topic-startster wordt ondergesneeuwd)zal ik wat andere dingen noemen.

Om iemand bij te staan zou ik altijd naar een dienst gaan rond een crematie, ook al zou ik zelf tegen zijn. Daar gaat het niet om; het gaat erom de naaste familie bij te staan, al is het maar door jouw aanwezigheid.
Als ik om welke reden dan ook een keer naar een dienst zou gaan van een Gereformeerde Gemeente, of de wat meer orthodoxere kerken, zou ik zonder meer een rok aantrekken en als het daar gewoonte is, een hoed opzetten, ook al zou ik die ergens vandaan moeten halen.

De vraag is dus eigenlijk dat je eerst moet omschrijven wat 'principieel' is. En ook daarin kunnen dingen verschillen. Want wat de een uit de Bijbel meent te kunnen, te moeten of te mogen halen, zal voor de ander niet altijd zo zijn. Ik denk aan de vrouw in het ambt. In sommige kerken is dat een principekwestie, elders is dat de normaalste zaak ter wereld.

Kortom: wat is een principe - is dat universeel of individueel?
Geldt een principe dat jij huldigt te allen tijde voor iedereen, of niet?

[Gerdien B.]

Dat klopt en het is niet de bedoeling om op 1 principe te blijven hangen.

Ik ben er van uit gegaan dat mensen van zichzelf wel weten wat een principe kwestie is.

Persoonlijk twijfel ik enorm aan principes. Puur omdat ik bij veel dingen denk ik meer moeite heb, omdat mij ingeprent is van baby af dat iets fout is. Terwijl ik nu betwijfel of iets echt fout is. De moeite om het toch te doen komt dan door het inprenten van vroeger en niet omdat het werkelijk mijn principe is. Misschien sommige dingen ook wel, maar hoe kom je daar dan achter?

Daarbij wil ik anderen de ruimte geven die ik zelf ook wil aangaande mijn leven. Dat vraagt soms geven en nemen hierin.

[TheKeimpe]

Zijn al jou principes puur op Gods geboden gefundeerd? (1)
Zijn de principes nu niet aan tijd gebonden?

Ik blijf er mee zitten dat jij wel ruimte dus wilt om je principes na te leven, maar jij wil anderen dus niet diezelfde ruimte geven. (2)
In jou huis zal ik jou principes respecteren, maar zodra jij bij mij komt verwacht ik dat jij de mijne respecteerd en jij mij niet in mijn eigen huis, jou principes oplegd. (3)

Iemand vertellen hoe je het ziet vind ik heel wat anders dan de anderen laten staan. Jij oordeeld dan over de persoon, terwijl dat aan God is en niet aan ons. (4)

(1) Dat zeg ik niet. Maar het voorbeeld wat je gaf wel. Er zijn dingen die ik niet doe, maar waar ik bij een ander zelfs nog niets van zal zeggen. Maar daar waar Gods Woord helder en eenvoudig iets zegt, wil ik geen duimbreed wijken.
(2) Ik krijg het idee dat je nog steeds niet begrijpt waarom niet. Ik wil God gehoorzamen. Dat houdt concreet in dat ik geen ruimte wil laten voor de zonde.
(3) Ik zal jou in jou huis geen principes opleggen, hooguit zal ik niet meer bij je binnen willen komen. Als bij iemand MTV aan zou staan, dan zou ik vragen of het uit mag, ja. En als dat niet gebeurt dan ga ik weg.
(4) Dit vind ik niet netjes van je. Ik oordel niet over personen, maar over daden. En we hoeven ook niet bang te zijn dat God anders oordeelt dat dat Hij in Zijn Woord ons laat zien.

[Gerdien B.]

antwoord 3 is dus precies het punt wat ik bedoel. Jij geeft de ruimte niet aan de ander. het moet gaan zoals jij wilt, want anders volgen er sancties van jou kant. Dan ga je namelijk weg. Dan leg jij dus wel degelijk de ander iets op. Je stelt zelfs iemand voor een keus: tv uit of niet en daar hang je zelfs je vriendschap aan op.


aanvulling op antwoord 4:

je oordeelde wel, want je schreef:
Naar zo'n dienst zou ik nooit gaan, zelfs niet al zou het mijn kind zijn. Evenmin zou ik iemand willen feliciteren die deze stap zet, je feliciteert iemand toch niet met een stap naar de ondergang?

maar de inhoudelijk homohuwelijkdiscussie wil ik hier niet gaan voeren.