Berichtdoor Denkertje21 » 25 feb 2008 22:33
[quote="columbus]en dat van die uit verband gerukte bijbelteksten is jouw mening, en van een handjevol theologen en zeker niet van een grote meerderheid christenen en theologen wereldwijd.[/quote]
Laat ik dan het stuk weergeven van Dr. Hoek in de Gezinsgids:
De Bijbel en mensen die homofiel zijn
In pastoraat aan homofiele gemeenteleden gaat het om nabij zijn in kwetsbaarheid. Deze vorm van pastoraat is in orthodox-protestantse kring nog altijd te schaars. Er valt op dit punt veel te verbeteren, vindt Prof. dr. Hoek. Hieronder gaat hij in op zes stellingen.
1. Het gaat om mensen.
Bij het stellen van de vraag ‘Wat zegt de bijbel over homoseksualiteit?’ is het in de eerste plaats van grote betekenis om niet naar losse teksten te kijken. De Bijbel is het boek van de menslievende God die niet wil dat wij dolen in het duister, maar dat we zullen leven in het licht. In heel de Bijbel horen we Gods hartenklop voor een wereld in nood. We zijn alleen dan ‘bijbelgetrouw’ wanneer in onze houding diezelfde hartelijke bewogenheid blijkt. In de door Hervormd Gereformeerde Jeugdbond (HGJB) uitgegeven ‘Handreiking voor gesprek met homoseksuele jongeren’ wordt gesteld dat de betreffende jongeren niet in de eerste plaats aan de pastor vragen hoe denkt u over homoseksualiteit Hun behoefte is veel meer; ‘Laat me merken dat je naast me wilt staan in mijn strijd en in mijn zoektocht: Mensen met homoseksuele gevoelens mogen niet tot ‘gevallen' gemaakt worden, tot personen over wie je een mening moet hebben. Voor we er erg in hebben, zijn we louter met standpunten bezig, terwijl we de mensen uit het oog verliezen. In genoemde handreiking wordt de uitspraak geciteerd "homoseksualiteit krijgt de aandacht die het niet verdient, de homo verdient de aandacht die hij niet krijgt". De pastorale begeleiding uit de kerken moet duidelijk maken dat Gods geboden heilzaam zijn. Gods richtlijnen zijn altijd ten leven en tot zegen.
2. Homoseksualiteit is gebrokenheid
Voor zover wij weten hebben de meeste mensen met homofiele gerichtheid daar niet voor gekozen. Het is niet hun ‘schuld’ dat ze zo zijn en evenmin – over het algemeen- de schuld van de ouders. Naar mij overtuiging is het gegeven dat mensen de ze gerichtheid hebben een symptoom van de gebrokenheid van de schepping en dus een gevolg van de zondeval (vlg. Rom. 8:20) vanuit de bijbel kun je niet zeggen dat homoseksuele oriëntatie een variant is in de goede schepping. Zij is niet gegeven met Genesis 1 en 2 maar komt voort uit het gebeuren in Genesis 3 daarom wijzen wij homoseksuele verbintenissen af. Tegelijkertijd betekent dit dat er geen enkele reden is om als heteroseksuele mensen op hen die homofiel zijn neer te kijken. Alle mensen zijn zondaars die van Gods genade moeten leven. Geef aan mensen met een homofiele gerichtheid ruimte om er voor Gods aangezicht en binnen de gemeente te zijn zo als ze zijn.
3. De Bijbel kent geen acceptatie van homorelaties.
Wanneer we de hoofdlijnen van de schrift nagaan, dan wordt daar duidelijk geleerd dat de HEERE God het huwelijk van één man en één vrouw heeft bedoeld als bedding waarbinnen de seksualiteit wordt beleefd. Eerlijk verteld de Schrift over veel verwording (veelwijverij, overspel, hoererij) maar gelijktijdig wordt Gods bedoeling gehandhaafd. De menselijke seksualiteit komt in het kader van het huwelijk tot zijn recht. De unieke twee-eenheid van man en vrouw in het huwelijk krijgt nergens in de bijbel een man-man of vrouw-vrouw relatie als alternatief naast zich. Het gaat in Genesis 1 en 2 duidelijk om niet tijdgebonden (cultuur bepaalde) gegevens maar om de blijvende orde van de schepping. De Heere Jezus en de apostelen grijpen hierop terug als normatieve gegevens, dus als blijvend richtsnoer voor het leven naar Gods wil.
4. Het is onjuist om alle homo - relaties op één hoop te gooien.
Bepaalde bijbelteksten beschrijven homoseksuele praktijken in het kader van verwilderde toestanden, totale losbandigheid en perversiteit. Dat is niet het zelfde als homoseksueel gedrag binnen een verbintenis in liefde en trouw. Het mag niet zo zijn dat mensen die een homoseksuele relatie als zondaars bij uitstek worden gezien en dat in vergelijking hiermee over bijvoorbeeld echtscheiding of heteroseksuele ontucht meer vergoelijkend wordt gesproken. Homoseksualiteit als zodanig gaat in tegen Gods scheppingsorde, toch zijn er, wat uitleving van het kwaad betreft, wel degelijk gradaties in de homoseksuele praktijk. Dat is toch bij seksualiteit in het algemeen ook zo? We keuren bijvoorbeeld het samenwonen van een jong stel zonder getrouwd te zijn beslist af, maar we stellen dit toch niet op één lijn met gruwelen als incest en verkrachting?
5. In Christus’ gemeente zijn alle gelovigen geroepen kruisdragers te zijn.
Het is goedkoop aan mensen die homofiel zijn voor te houden dat zij het zware kruis van seksuele onthouding moeten dragen terwijl men zelf van kruis dragen geen weet heeft en volop meedoet met de huidige genotcultuur er is veel gebrokenheid, niet alleen op homoseksueel gebied maar evenzeer op seksueel terrein in het algemeen, om van andere levensgebieden nog maar te zwijgen. Leven we daadwerkelijk met elkaar mee en bidden we voor hen die ene bijzonder zware strijd te voeren hebben? Homofiele mensen mogen we in de gemeente helpen om met hun gerichtheid naar God te gaan en hun problematiek in Zijn handen te leggen. De Heere kan wonderlijk genezing en bevrijding geven of kracht schenken om de steile weg van onthouding te gaan.
6. Liefdeloosheid is het grootste kwaad.
Liefde is de vervulling van de wet (Rom.13:10). Ik ben er bepaald niet gerust op de gereformeerde gezindte vrij is van liefdeloosheid. Je huivert soms van de toon van bepaalde ingezonden stukken in de krant. Wat erg wanneer jonge mensen die in verwarring zijn over mogelijke homofiele gevoelens dit niet bespreekbaar durven maken uit angst voor keiharde afwijzing. Waar zich dit voordoet, hebben we geen enkele reden om ons op onze rechtzinnigheid en principiële houding te beroemen. Integendeel, schijnbaar wetgetrouw verloochenen we dan het zwaartepunt van de wet, de liefde in navolging van Christus moet liefde de toon zetten en deze betoont zich in veel geduld en diepe solidariteit. Ik denk hier in het bijzonder aan ouders. Laten ze zich houden aan bijbelse principes en tegelijkertijd dicht bij de kinderen blijven, ook als ze een andere weg kiezen. Laat ze nooit los, maar laat ze zien dat je desondanks veel van hen houdt! Bidt om wijsheid en tact om samen verder te kunnen in alle openheid voor elkaar en gehoorzaamheid aan de Heere.
.
Ik weet het: ik ben vaak fel. Het is echter nooit mijn bedoeling om te meppen. En echt: MIJN mening doet er niet toe, maar ik heb zoveel mensen onderuit zien gaan, dat dat wel enige felheid veroorzaakt...
Begrijpelijk, daar mogen anderen ook best een beetje rekening mee houden.