hoeveel kinderen??

[Hippieblijhoofd]

Tuurlijk ken je elkaar. Maar samen wonen is gewoon anders. En wij wonen ook prima samen, geen moment gehad van: wow, het valt tegen.
Maar afstemmen is iets anders dan elkaar door en door kennen. En een relatie zonder samenwonen is ook gewoon anders.
Volgens mij wordt afstemmen met kinderen alleen maar anders. je bent allebei anders opgevoed, neemt allebei dingen van je ouders mee.
Dat is trouwens met samenwonen ook zo.
Tenminste, ik ben in een totaal ander gezin opgegroeid dan mijn man. En dat vergt afstemming. In allerlei dingen. Al is het maar in eten bewaren of weggeooien, in het theezakje in de gootsteen laten liggen of meteen weggooien, in het senseo apparaat meteen terug in de hoek duwen ipv op het randje laten staan, de vuilniszak meteen verwisselen alstie vol is, de vuilniszak meteen in de container mikken ipv in de garage laten staan.
Dat kom je gewoon tegen, en dat is ontzettend normaal.
met kinderen is alles anders. En zorgt voor nog meer afstemming, en als je dat tijdens de eerste maanden (of jaren) huwelijk niet hebt geleerd, zal het des te moeilijker zijn als je kinderen hebt denk ik.

Volgens mij is dit anders wanneer je allebei op kamers hebt gewoond, is het dan minder wennen

[lammetje]

dat klopt ja, als je een verre reis wilt maken voordat je 30 bent zijn kinderen niet echt handig, geef ik direct toe want een korte reis vind ik af en toe al lastig genoeg

Ik geloof niet dat je 5 jaar nodig hebt om aan elkaar te wennen. Maargoed, vlieger en ik woonden natuurlijk al 1 jaar in hetzelfde huis, we kennen elkaar ontzettend goed (gelukkig maar) en het was voor ons totaal geen belemmering dat ik meteen zwanger was. Deze zwangerschap heeft wat mindere kanten dus het scheelt misschien wel dat ik er toen totaal geen last van had.

Moet zeggen dat ik het financieël misschien handiger had gevonden dat ik nog een jaartje langer fulltime was blijven werken, al mogen we nu totaal niet klagen.

[ajl]

Volgens mij ben je juist wat flexibeler als je vanuit huis trouwt in plaats van als je al een tijdje op jezelf hebt gewoond. ik woonde nl al 5 jaar op mijzelf...dus alles in huis gaat al zoals ik het wilde. Mijn man woonde sinds zn 19e al niet meer thuis en heeft ook nog eens 10 jaar in het buitenland gezeten. Wij waren allebei niet meer zo gewend om ons in te schikken. Tel daar nog eens bij dat we allebei behoorlijk temperamentvol zijn, dan vonkt het echt wel in het eerste jaar van het huwelijk.

[jamillah]

Het niet aan kinderen toe zijn, of dat echt een psychische reden bij die persoon is kan ik niet beoordelen. Het lijkt wel of er een bepaalde angst bij mensen leeft om kinderen op te voeden, wat ik niet onlogisch vind.

Het is geen angst, maar misschien willen mensen eerst andere doelen verwezenlijken voordat zij kinderen krijgen zoals bijv. een lange reis maken, studeren etc. Dat is in ieder geval bij mij het geval.

Ik wil geen kinderen voordat ik 30 ben omdat ik eerst een aantal verre reizen wil maken en nog een studie wil doen. Kinderen beperken deze mogelijkheden.

Sja, Sabra, dat is een manier.. Mijn idee is dat ik als ik 50 ben uit de kleine kinderen ben en lekker kan gaan genieten van mn kleinkinderen.. En lekker op vakantie gaan enzo.

Dan ga ik wel lachen als papa Sabra op zn 60ste nog met zn kinderen op zwemles zit

[Jannoek]

Tuurlijk ken je elkaar. Maar samen wonen is gewoon anders. En wij wonen ook prima samen, geen moment gehad van: wow, het valt tegen.
Maar afstemmen is iets anders dan elkaar door en door kennen. En een relatie zonder samenwonen is ook gewoon anders.
Volgens mij wordt afstemmen met kinderen alleen maar anders. je bent allebei anders opgevoed, neemt allebei dingen van je ouders mee.
Dat is trouwens met samenwonen ook zo.
Tenminste, ik ben in een totaal ander gezin opgegroeid dan mijn man. En dat vergt afstemming. In allerlei dingen. Al is het maar in eten bewaren of weggeooien, in het theezakje in de gootsteen laten liggen of meteen weggooien, in het senseo apparaat meteen terug in de hoek duwen ipv op het randje laten staan, de vuilniszak meteen verwisselen alstie vol is, de vuilniszak meteen in de container mikken ipv in de garage laten staan.
Dat kom je gewoon tegen, en dat is ontzettend normaal.
met kinderen is alles anders. En zorgt voor nog meer afstemming, en als je dat tijdens de eerste maanden (of jaren) huwelijk niet hebt geleerd, zal het des te moeilijker zijn als je kinderen hebt denk ik.

Volgens mij is dit anders wanneer je allebei op kamers hebt gewoond, is het dan minder wennen

dat denk ik ook!
Wij wonen ook allebei op kamers, hij is ook gewend z'n eigen spullen op te moeten ruimen (was hij thuis niet gewend, ik trouwens ook niet ) en zoiets scheelt echt al wel.
't Lijkt me echt niet super erg wennen om dan in eens samen te wonen.

[Gerdien B.]

Ik ben zo enorm blij dat ik eerst op mezelf ben gegaan voordat we straks samen in een huisje gaan trekken.

[Evelien]

nou zeg dat wel!

[LeChat]

Volgens mij ben je juist wat flexibeler als je vanuit huis trouwt in plaats van als je al een tijdje op jezelf hebt gewoond. ik woonde nl al 5 jaar op mijzelf...dus alles in huis gaat al zoals ik het wilde. Mijn man woonde sinds zn 19e al niet meer thuis en heeft ook nog eens 10 jaar in het buitenland gezeten. Wij waren allebei niet meer zo gewend om ons in te schikken. Tel daar nog eens bij dat we allebei behoorlijk temperamentvol zijn, dan vonkt het echt wel in het eerste jaar van het huwelijk.

Precies, en dan heb je daar je handen al aan vol en zou ik er (in samenhang met al het andere en alle andere argumenten) geen kinderen bij kunnen/willen hebben...

[Lalage]

Volgens mij is dit anders wanneer je allebei op kamers hebt gewoond, is het dan minder wennen

Just my thought, wij wisten al precies van elkaar hoe we het huishouden deden, omdat we elk weekend bij elkaar logeerden. Dus dan ben je dat soort dingen allemaal al tegengekomen.

[Jo'tje]

Voor wennen heb je toch ook wel je verkeringstijd of niet dan? Natuurlijk is het even anders als je echt bij elkaar woont, maar door de weekenden samen etc. weten we echt al wel wat voor gewoontes we allebei hebben en heb je het er ook automatisch wel over hoe je dit of dat later anders zou willen. Lekker toch, beetje plannetjes maken enzo?
Ik vind het wel erg krom om te zeggen dat kinderen de kroon op je huwelijk zijn en dat je daarom pas moet gaan trouwen als je daar aan toe bent. Seks op zich is toch ook al iets moois wat God wil geven? Moet je daar eerst al mee wachten tot je gaat trouwen, kan er vervolgens ook meteen een kind uitrollen.. Niet oneerbiedig bedoelt hoor, voor sommigen is dit het droomscenario, maar voor velen ook niet.
Ik denk dat veel mensen wel toe kunnen zijn aan samen in een huis wonen en alles delen en ook seks hebben, maar dat ze niet meteen op kinderen zitten te wachten. Financieel is het toch ook een soort opstartperiode enzo. Of moet je dat óók allemaal al dik voor elkaar hebben voor je gaat trouwen? Geef me dan nog maar een jaar of 5

[Sabra]

Sja, Sabra, dat is een manier.. Mijn idee is dat ik als ik 50 ben uit de kleine kinderen ben en lekker kan gaan genieten van mn kleinkinderen.. En lekker op vakantie gaan enzo.

Ik heb dat idee ook. Dus ik combineer het aangename van twee mogelijkheden, laat kinderen en vroeg weer de kinderen uit huis. Als ze 18 zijn en enigszins verstand hebben kunnen ze studeren, dat betekent dat ik 50 ben als ze het huis uit gaan als ik op mijn 30ste en 32ste een kind krijg.

[pol]

Sja, Sabra, dat is een manier.. Mijn idee is dat ik als ik 50 ben uit de kleine kinderen ben en lekker kan gaan genieten van mn kleinkinderen.. En lekker op vakantie gaan enzo.

Ik heb dat idee ook. Dus ik combineer het aangename van twee mogelijkheden, laat kinderen en vroeg weer de kinderen uit huis. Als ze 18 zijn en enigszins verstand hebben kunnen ze studeren, dat betekent dat ik 50 ben als ze het huis uit gaan als ik op mijn 30ste en 32ste een kind krijg.

krijgen ze nog een oprotpremie mee?

[Sabra]

krijgen ze nog een oprotpremie mee?

Je hoeft niet zo negatief te doen. Weet je wel hoe duur studerende kinderen zijn? Dat kost je zo 5000 euro per jaar per kind.

Dat hier mensen zijn die graag de ene zwangerschap willen afwisselen met de andere omdat God het zou verbieden met enig verstand sex te hebben, of dat God zou willen dat je zoveel mogelijk kinderen moet krijgen, dat vind ik prima. Maar ga niet anderen opleggen dat zij ook zo veel mogelijk kinderen moeten krijgen.

Als je als man en vrouw wilt dat de vrouw volkomen uitgelubberd raakt na 10 zwangerschappen, prima, maar val mij niet lastig met die gereformeerde praat, maar laat mij vrij in mijn keuze.

Gelukkig zijn er hier ook nog vrouwen die willen werken aan een (wetenschappelijke) carriere.

[jamillah]

Mag ik je er wel op attenderen Sabra, dat een lichaam zich na je dertigste vele malen minder snel herstelt dan ervoor. Dus als je bang bent voor lubberende buikjes en hangende borsten dan zou ik toch zeker niet te lang wachten..

[Jo'tje]

Nou inderdaad, het lijkt hier soms wel bijna een groot schandaal te zijn als je er andere keuzes in maakt.
Ik ben van mezelf behoorlijk 'plannerig' en dat is voor mij ook een heel groot leerpunt. Ik moet leren dingen uit handen te geven en gewoon op de vrije loop te laten. Maar het is echt wel goed om je gezonde verstand te gebruiken hoor. Anders is er zoveel wat je niet van tevoren hoeft te plannen, of zelfs niet mág plannen.