Gisteren een “collega” gesproken, zijn vrouw is ernstig ziek en heeft niet meer dan een jaar te leven. Hoe moeilijk is het om iemand te “troosten”. Kan een mens troost geven?
Zeker, wij kijken over de berg van de dood heen. Maar hoe hartverscheurend is het.. om te ervaren hoe een ongelovig iemand.. juist dan.. diep en diep in de put zit.
De dichteres Jacqueline van der Waals krijgt op een kwade dag te horen dat zij ongeneeslijk ziek is. In een gedicht vertelt zij dit alsof zij bezoek krijgt van de Dood, die haar dit persoonlijk komt meedelen.
Sinds ik het weet treed ik wie ik ontmoet,
de vreemden en de vrienden op mijn wegen, ontroerder en vertrouwelijker tegen,
en groet ze met een vriendelijker groet.
Sinds ik het weet is God mij meer nabij.
En vaak, in d' ernst van 't aardse spel verloren, zo ernstig en zo diep als nooit tevoren,
gevoel ik plots Gods glimlach over mij.
Geen vragen dus, geen opstand. Wel een verdieping van het bestaan, een intenser aanraking van God. Zo kan het blijkbaar.
Gods zegen,
Rik