Handelingen 2 17 En het zal zijn in de laatste dagen, (zegt God) Ik zal uitstorten van Mijn Geest op alle vlees; en uw zonen en uw dochters zullen profeteren, en uw jongelingen zullen gezichten zien, en uw ouden zullen dromen dromen.
Wat is gezichten zien?
Ik heb twee "dromen" gehad.
De eerste ging over een meteorietenregen die hun stenen over de aarde uitstorten. Het begint in Japan (het is daar licht, dus ergens overdag) en Japan staat werkelijk in brand. De regen valt via Mongolië, Rusland en oost Europa ook in Nederland. Ik droomde dat het hier donker was en dat er overal stenen uit de lucht vielen. Van brand was niet echt sprake. Grote stenen waren het ook niet, maar ze veroorzaakten wel overal kraters.
De tweede ging min of meer over het op drift raken van de aarde. Ik droomde dat ik naar de sterrenhemel keek en dat het min of meer onregelmatig schommelde. Er schieten sterren door de lucht en ook hier vallen er meteorieten uit de hemel. De zon bleef niet zichtbaar, hoe de aarde ook schommelde. In de droom kreeg ik heel veel informatie zoals dat de wetenschappers voorspelden dat het wel weer goed zou komen, maar dat dit uit bleef. Ik meen dat ik dacht dat de maan steeds kleiner werd en dat ie rood was, maar dat weet ik niet zeker. De droom duurde heel lang, maar het verloop en alle details kan ik me niet meer herinneren.
Normaal zou ik dit niet zo bijzonder vinden, maar dit is wetenschappelijk te onderbouwen dat het mogelijk is. Daarnaast heb ik vaker dromen gehad die uitkwamen. Soms niet zoals ik droomde, maar toch is van toeval niet meer te spreken.
Zo droomde ik van een plek waar bruinkleurige huizen waren en dat ik op een klinkerstraatje stond. Ik keek over een grasveld naar een zwarte wolk in de verte. Zo nu en dan zie ik roodachtige lichtflitsen. Ik meende toen ik droomde dat ik naar een soort van fantasieonweer zat te kijken. Op een gegeven moment was er een felle witte lichtflits en ik wachte op de donder die er op zou volgen. Deze bleef uit, maar ik werd plotseling omver gegooit en belandde met mijn hoofd op de klinkers.
Ik droomde eens dat ik op een soort viaduct stond en keek naar een grote weg die vol stond met auto's. Naast de weg stonden enorme gebouwen. Het sneeuwde grijze sneeuw en ik snapte het niet. Daarna begon ik te rennen, net als de mensen om mij heen. We renden een gebouw in. Politieagenten renden achter ons aan. Ik dacht dat ze achter mij aanzaten, maar ze haaldden mij in zonder me een blik waardig te keuren. Mijn verbazing hierover was groot.
Zo kan ik nog wel even door gaan.
Hoe je het beoordeeld moet je zelf weten. Misschien ben ik gek, misschien ben ik iemand die gezichten ziet.