Hoe kun je stoppen met hopen?

[Lenny]

moeilijk joh!! wel super dat je je steun bij God vind. Van Hem mag je het ook verwachten!
kheb zelf een poosje terug ook meegemaakt dat mn verkering uit ging na bijna twee jaar... Was super moeilijk. Maar achteraf toch wel goed (Het is na 6 weken weer aangegaan).
Het is het moeilijkst als je hem nog regelmatig ziet (had ik ook).
Maar tis idd een 'knop' die je om moet zetten, maar dat kon ik dus ook niet
Wat bij mij het beste hielp: probeer je aandacht ergens anders op te zetten, zoek afleiding etc.!! En probeer zo normaal mogelijk te doen tegen hem, al is dat moeilijk!
sterkte!!!

[Jess]

liefdesverdriet, vreselijk pijn kan dat doen.

Ik ben een paar jaar verliefd geweest op een gast die mij totaal niet zag staan, zitten of what ever. Maar ik ben toch gelukkig getrouwd met een ander en toch.... een jaar of wat geleden kwam ik hem onverwacht tegen (na hem jaaaaren niet gezien te hebben) en ik moest er echt even van bijkomen. Voelde toch weer even dat gevoel wat ik voorheen ook had.

[MissF]

Mag er ook een succesverhaal tussen?
Ik ben toen ik 16/17 was een jaar verliefd geweest op een jongen. Toen mijn verkering met een ander uitging, werd ik weer verliefd op hem. Ik was toen 18. Op mijn 19e kreeg ik (eindelijk ) verkering met hem, en sinds 4 weken zijn we getrouwd

En ik weet nog dat ik zei:' Ik snap er helemaal niets van. Ik weet zeker dat dit Gods bedoeling is, dat ik met hem verder ga, maar hij wil me niet!'
En het kwam goed (en nu lijkt het net of ik hem gedwongen heb ongeveer, maar zo ging het gelukkig niet )

[Tiny]

Eej allemaal..

Ja, jullie hebben ook gewoon allemaal gelijk.. Fijn dat jullie zoveel begrip tonen! Heb deze week gewoon 2 uur achter elkaar bij hem in de bus/trein gezeten.. en niets gezegd Dus daar ben ik stiekem wel trots op.. Maar goed, het is en blijft moeilijk.. en het is gewoon zo, dat als je verliefd bent, alles veel leuker lijkt.. echt heel je leven gewoon! En als dat weg is, dan valt opeens alles weer zwaarder.. dat is gewoon klote! Ik ben gewoon haske labiel .. Maar het praten met vrienden helpt echt heel erg.. alleen ben ik wel iemand, die dat moeilijk vind, om me zwak te tonen! En tja.. lang blijven hopen, is ook wat mij angst in boezemt.. ik probeer nu wel telkens, als er 1 of ander droom scenario in mn hoofd komt, snel te gaan bidden tot God, of hij mij in wil geven, wat goed is voor mij... en ik hoor van mensen om mij heen, dat ik dat ook echt uitstraal, dat ik vertrouwen heb op Hem! En dat vind ik dan weer zo gaaf.. dat is het mooiste compliment wat mensen kunnen geven.. en dan denk ik wel eens.. kijk eens wat ik wel heb! We hebben onze relatie trouwens ook wel hier mee afgesloten, zo van: we leggen het in Gods hand! En we hebben daarna iedere dag voor elkaar gebeden.. dat is echt heel waardevol geweest.. Spui trouwens ook gerust je eigen verhaal, als je ook ergens mee zit.. dan kunnen we daar ook op reageren!

[jaccootje85]

Bedankt voor al jullie snelle reacties! Echt lief zoveel medeleven..
Het idee ook, dat de meeste van jullie, nu weer gewoon gelukkig zijn...
Maar ik weet ook idd wel dat het het beste is om hem niet te zien, maar hij woont dus bij mij in het dorp, en zitten in dezelfde kerk en ook bij elkaar op belijdeniscatechesatie (aangezien we dat eerst samen zouden doen) Ik heb een aantal weken geleden wel het initiatief genomen, om niet meer te praten met hem. Dus we zeggen nu alleen nog "hoi"en "doei". Daar is echt niets aan..maarja het is wel het beste. Je hoeft dan iig niet meer te hopen dat je met hem zal praten. Hoewel we vrijdag wel weer even een praatje hebben gemaakt.. en hij lacht ook telkens naar me op cat.. Ik zit er soms echt over na te denken, om er af te gaan, want het heeft veel invloed op me. Maar ik denk ook wel weer zo, dat ik ook dat niet nog eens op wil geven... Wat zouden jullie hiermee doen?

Ten eerste: belijdeniscatechesatie doe je niet voor elkaar, maar voor jezelf. Als je er zelf zeker van bent om het te kunnen doen, blijf er dan vooral mee doorgaan! Probeer dan zo te gaan zitten dat hij niet steeds in je gezichtsveld is. Anders blijf je idd steeds naar hem kijken.
Als je het aankunt (op dat moment zonder hopen), vraag dan eens waarom hij zo naar je blijft lachen. Ik weet niet wie het uit gemaakt heeft, maar probeer er eens eerlijk met elkaar over te praten. Maar wel alleen als je t zelf aankunt! Je moet er zelf niet aan onderdoor gaan.
Kun je het niet, probeer hem dan zoveel mogelijk te ontlopen. Het klinkt misschien gek, maar het werkt wel. Althans bij mij. Ik heb ooit ook een tijdje verkering gehad en t ging uit. Hij maakte het uit. Ik ging hem ontlopen omdat ik het niet aankon hem steeds te zien. We werkten toen nog in dezelfde supermarkt, dus t kwam voor dat we samen pauze hadden. Dan deed k vaak net alsof mn pauze al voorbij was. Ik ging in ieder geval weg, want k kon t niet aan. Ik heb er teon veel over gepraat met mn vriendin en zij gaf aan: jij hebt nix verkeerd gedaan dus je hoeft hem niet te ontlopen. En idd, zelfs dat werkte! Hij ging mij ontlopen!!!! Zodoende had ik al snel door, dat ik niet meer verliefd was op hem. t Werd voor mij duidelijk. Hij is ook vrij snel vertrokken bij die supermarkt terwijl ik er nog ruim 2 jaar met plezier gewerkt heb na dit voorval.
Ik hoop dat t ontlopen bij jou ook een beetje mag helpen! Be strong in the Lord!!!
sterkte ermee!

[MrSokkie]

Mijn relatie van 6 jaar is ondertussen 8 maanden verleden tijd. En dat doet nog steeds pijn. Vooral omdat zij met reuzesprongen vooruit is gegaan en ik weer volledig depressief aan de grond zit. Ik zou het niet moeten vergelijken, maar dat is erg moeilijk. Vergelijken is een zogenaamde nabije vijand.

dit viel me wel op:

Nu, ik probeer ook door allerlei afleiding en het onderdrukken van mijn emoties, niet meer te hopen.. maar als ik hem weer zie, dan komen de vlinders gewoon weer tevoorschijn.. hoe sleep ik mezelf hier doorheen? Heeft iemand hier tips voor? Ik ben zo bang, dat ik nog een jaar verliefd op hem blijf ofzo.. en dat is zo rot..

Met onderdrukken van je emoties ga je jezelf alleen maar meer leed aandoen ben ik bang. Neem je emoties gewoon waar zonder daar verder iets mee te doen en dan zullen ze waarschijnlijk eerder verdwijnen dan wanneer je je er met hand en tand tegen verzet.

[Tiny]

Hey MrSokkie,

Wat ontzettende moeilijk voor je, dat is echt een heel lange tijd, 6 jaar! Ik wens je God's zegen toe! Moeilijk he, om de ander vooruit te zien gaan. Terwijl je misschien nog hoop had? Maar het kan misschien ook een gedeelte schijn zijn .. Of hoor je het ook uit haar mond? Want het lijkt mij dat het voor haar ook heel moeilijk moet zijn/ is gweest. Na zo een lange tijd met jou opgetrokken te zijn. Ik wens je in ieder geval heel veel sterkte met je depressie, ik weet een klein beetje hoe het voelt.. en dat is eenzaam.. en iedere dag weer dat gevoel is slopend.. maar als je er zelf niet uitkomt, zoek dan hulp!

Als ik naar mijzelf kijk, zie ik er denk ik ook wel weer gewoon blij uit, in zijn ogen. Ik zeg zo vrolijk mogelijk "hoi" tegen hem, en stuurde um pas nog een smsje dat t al veel beter ging, door ook weer erg naar positieve dingen in mijn leven te kijken. Dat is ook wel zo, op bepaalde momenten. Maarja de momenten dat ik dat niet zie, zijn er ook regelmatig! Maar God is er, mijn beker vloeit over van de liefde van Hem. Leg al je woede, frustratie bij hem neer. Juist door dit te doen, kan HIj het ook wegnemen. Bij mij helpt dit in ieder geval heel erg! Maar op dit moment is mijn grootste vraag aan mijn ex denk ik : WAAROM heb je niet voor ons gevochten? Was ik het je dan gewoon niet waard? ... dat blijft maar spoken.. misschien moet ik het hem gewoon maar vragen, alleen dan voel ik me weer zo zielig. Ik denk dat ik er nog maar even mee wacht..

Iedereen die hier mee te maken heeft, sterkte!

[MrSokkie]

Leg al je woede, frustratie bij hem neer. Juist door dit te doen, kan HIj het ook wegnemen. Bij mij helpt dit in ieder geval heel erg!

Ik ben blij te lezen dat jij daar steun aan ontleent. In mijn geval zal dat helaas niet gaan Maar toch bedankt voor je bemoedigende woorden.

[Ben Binnenlander]

Oja trouwens..

Ik heb ontzettend veel steun aan God, dat wel...
Ik leg ook werkelijk iedere traan bij hem neer.. juist als ik mij zwak toon, raakt Hij me aan, met zijn liefde.. En dan kan ik alles even vergeten! Dat is supergaaf

Zo hallo dan zeg..............

Pfoe dan is God wel een heel reëele goeie Kracht voor jou, zo te lezen.

[Ben Binnenlander]

Hoi allemaal,

Ik ben nieuw op dit forum! En ik bombardeer jullie meteen met een topic

Ik heb gezien dat er al meer forums waren over liefdesverdriet en dergelijke, ik heb hier ook last van. Mijn relatie is nu bijna 2 maanden uit. Maar ik blijf gewoon hardnekkig hopen. Ik las dat iemand van af het eerste moment tegen zichzelf had gezegd, dat diegene niet meer mocht hopen, en dat het ook was gelukt. Nu, ik probeer ook door allerlei afleiding en het onderdrukken van mijn emoties, niet meer te hopen.. maar als ik hem weer zie, dan komen de vlinders gewoon weer tevoorschijn.. hoe sleep ik mezelf hier doorheen? Heeft iemand hier tips voor? Ik ben zo bang, dat ik nog een jaar verliefd op hem blijf ofzo.. en dat is zo rot..

Alvast bedankt voor jullie reacties!

Zonder (hoop op) liefde geen leven, want 'hoop doet leven' zeggen ze altijd.

Mensen zonder een liefdesrelatie zijn relatief minder stabiel / evenwichtig vindt, denk en ervaar ik.

[Gerdien B.]

Het is maar net hoe jij daar zelf mee omgaat Ben Binnenlander

[Napoleon]

Zonder (hoop op) liefde geen leven, want 'hoop doet leven' zeggen ze altijd.

Mensen zonder een liefdesrelatie zijn relatief minder stabiel / evenwichtig vindt, denk en ervaar ik.

klopt, ik ben ook al 5 jaar erg uit mijn evenwicht.

mag ik je misschien vragen waar je dit eigenlijk op baseert? ik en heel veel mensen die geen liefdesrelatie hebben, en vrij stabiel en evenwichtig overkomen.

[Ben Binnenlander]

Zonder (hoop op) liefde geen leven, want 'hoop doet leven' zeggen ze altijd.

Mensen zonder een liefdesrelatie zijn relatief minder stabiel / evenwichtig vindt, denk en ervaar ik.

klopt, ik ben ook al 5 jaar erg uit mijn evenwicht.

mag ik je misschien vragen waar je dit eigenlijk op baseert? ik en heel veel mensen die geen liefdesrelatie hebben, en vrij stabiel en evenwichtig overkomen.

Dat mag...

Maar dit is uiteraard voor een ieder wel een delicate en complexe materie hoor.
Dus ik ga nu nog maar eens een deel van de nacht erover slapen om deze vraag de komende dagen wellicht te kunnen beantwoorden.

Welterusten.

[Riska]

Maar dit is uiteraard voor een ieder wel een delicate en complexe materie hoor.
Dus ik ga nu nog maar eens een deel van de nacht erover slapen om deze vraag de komende dagen wellicht te kunnen beantwoorden.

Misschien zou je eens dingen moeten opschrijven nadat je er een nachtje (of meerdere nachten) over hebt geslapen.

[MissF]

Hoi allemaal,

Ik ben nieuw op dit forum! En ik bombardeer jullie meteen met een topic

Ik heb gezien dat er al meer forums waren over liefdesverdriet en dergelijke, ik heb hier ook last van. Mijn relatie is nu bijna 2 maanden uit. Maar ik blijf gewoon hardnekkig hopen. Ik las dat iemand van af het eerste moment tegen zichzelf had gezegd, dat diegene niet meer mocht hopen, en dat het ook was gelukt. Nu, ik probeer ook door allerlei afleiding en het onderdrukken van mijn emoties, niet meer te hopen.. maar als ik hem weer zie, dan komen de vlinders gewoon weer tevoorschijn.. hoe sleep ik mezelf hier doorheen? Heeft iemand hier tips voor? Ik ben zo bang, dat ik nog een jaar verliefd op hem blijf ofzo.. en dat is zo rot..

Alvast bedankt voor jullie reacties!

Zonder (hoop op) liefde geen leven, want 'hoop doet leven' zeggen ze altijd.

Mensen zonder een liefdesrelatie zijn relatief minder stabiel / evenwichtig vindt, denk en ervaar ik.

Huh? Het is juist goed als je ook stabiel bent zonder relatie. En een liefdesrelatie kun je ook hebben zonder dat je verkering hebt, of getrouwd bent. Ik heb een prachtige relatie met mijn ouders, waardoor ik, toen ik geen verkering had of getrouwd was, prima stabiel was.
Liefde heeft iedereen nodig, ben ik met je eens, maar dat hoeft mijns inziens absoluut geen man/vriend te zijn. Gelukkig niet!