In het Gereformeerde protestantisme zijn er complete theologische bouwwerken opgetrokken rondom het begrip 'wedergeboorte', als je echter bij de Kerkvaderen kijkt, dan lijken ze er gewoon de doop zélf mee te bedoelen. Echter, Calvijn lost dit op door deze uitspraken te vergeestelijken en te zeggen dat de vaderen slechts 'sacramenteel' spraken.
Mijn vraag is dan, waarop baseert Calvijn en z'n volgelingen deze doctrine? Heeft hij voor deze doctrine op z'n beurt ondersteuning bij de vaderen en/of bij concilies? Of is het een indirecte abstractie? Of is het puur een gevolg van z'n eigen Bijbelinterpretatie?