In onze gemeente was het de gewoonte 's morgens, zittend in de banken, avondmaal te vieren. Brood werd doorgegeven en daarna de wijn. Ouders hielden in de gaten dat hun kroost niet 'stiekem' brood namen.
Ik zat vlak achter een verstandelijk gehandicapte, die geen belijdenis had gedaan. Die gehandicapte zat aan het begin van een bank en werd overgeslagen door de dienstdoende diaken
Ik was totaal verbijsterd en heb, thuisgekomen, gelijk een brief aan de kerkenraad gestuurd. Van veel verstandelijk gehandicapten kunnen wij, die zich 'normaal' noemen, nog heel wat leren.
Sindsdien heeft de kerkenraad het avondmaal opengesteld voor alle verstandelijk gehancicapten...
Het zijn door en door gevoelsmensen en heel zuiver in hun doen en laten. Zo zou bijna de dominee een keer de zegen uitspreken, toen één van de vaste kerkgangers onder de verstandelijk gehandicapten naar voren kwam en voor de microfoon vertelde, dat hij die week ruzie had gehad met een medebewoner en hij vroeg vergeving...
Wie van ons zou dat zomaar, spontaan, doen?
Ik gebruik bewust 'verstandelijk' gehandicapten. Geestelijk zijn ze ons vaak ver vooruit.
Ik kan alleen maar hopen en bidden dat aan deze mensen geen strobreed in de weg zal worden gelegd aan te gaan en geen kerkordelijke regels voor hen gelden...