Thuisblijfmoeder of werkende moeder

[pol]

Ik weet het niet. Ik heb altijd in de administratieve tak gezeten, maar dat trekt me absoluut niet meer. Wil meer in de verzorging, thuiszorg, mensen om me heen!

[leki]

Ik denk dat opleidingsniveau er best iets mee te maken heeft. Hoe hoger je opleidingsniveau, hoe meer en langer je bezig bent geweest jezelf te ontwikkelen en te ontplooien. Dat zit er dan een beetje ingebakken denk ik. En tja......Van thuis poetsen en luiers verschonen vordert je eigen ontwikkelingsniveau niet echt......Voor mij ligt daar tenminste niet echt een uitdaging. (Gelukkig is het luiertijdperk bij mij allang voorbij)
Misschien heeft het er ook iets mee te maken dat als je hoger bent opgeleid, het toch "zonde" is om daar niets mee te doen.....
Of , ook belangrijk: de overheidscampagne: "Een echte meid is op haar toekomst voorbereid!"
Ik denk dat het belangrijk is dat een vrouw niet in alles helemaal van haar man afhankelijk is. Maar dat kun je natuurlijk op allerlei manieren oplossen, daarvoor hoef je niet persé buitenshuis te werken.

[jamillah]

Ik heb een opleiding gedaan en doe er niets meer mee. Sta lekker op de markt. Onder de mensen en hard werken. Al sluit ik niet uit dat als de kinderen straks op school zitten ik wel weer iets in mijn vakgebied ga doen. Momenteel is dat gewoon haast niet te realiseren.

En ergens knaagt daar altijd nog de drang tot het afmaken (overnieuw beginnen ws) van de Pabo..

[lammetje]

Ik wil de opleiding toch ook af gaan maken, wil toch ooit weer in de psychiatrie gaan werken, trekt me toch wat meer dan de thuiszorg eerlijk gezegt Maargoed, nu even rustig aan en genieten van de kleine, als ze wat groter is zien we wel verder.

[Galateia]

Als ik kinderen heb, dan ga ik zeker weten fulltime werken en mijn man iets minder. Ik moet er niet aan denken om een thuisblijfmoeder te zijn. Nee, dan liever helemaal geen kids. Voor mijn man is het dus heel eenvoudig: of hij neemt de verzorging op zich (we gaan adopteren), of er komen geen kids. Hij wil graag kids en weet dus wat daarvoor nodig is. Hij zit daar overigens helemaal niet mee, heeft er helemaal zin in.

Of het met opleidingsniveau te maken heeft? Geen idee. Ik kan me wel voorstellen dat je met een hogere opleiding eerder denkt dat het zonde is om er niets meer mee te doen. Heb zelf een universitaire opleiding, maar zie toch ook wel voorbeelden om me heen van hoogopgeleide vrouwen die heel anders denken dan ikzelf. Dus tja. Het heeft misschien meer met de persoonlijkheid te maken!

[tante-tortel]

Als ik kinderen heb, dan ga ik zeker weten fulltime werken en mijn man iets minder. Ik moet er niet aan denken om een thuisblijfmoeder te zijn. Nee, dan liever helemaal geen kids. Voor mijn man is het dus heel eenvoudig: of hij neemt de verzorging op zich (we gaan adopteren), of er komen geen kids. Hij wil graag kids en weet dus wat daarvoor nodig is. Hij zit daar overigens helemaal niet mee, heeft er helemaal zin in.

Of het met opleidingsniveau te maken heeft? Geen idee. Ik kan me wel voorstellen dat je met een hogere opleiding eerder denkt dat het zonde is om er niets meer mee te doen. Heb zelf een universitaire opleiding, maar zie toch ook wel voorbeelden om me heen van hoogopgeleide vrouwen die heel anders denken dan ikzelf. Dus tja. Het heeft misschien meer met de persoonlijkheid te maken!

Hoe heet dat ook al weer: onderdanig???? OF feministisch ?

[Galateia]

Hoe heet dat ook al weer: onderdanig???? OF feministisch ?

Wat probeer je nu precies te benoemen? Dat mijn man onderdanig zou zijn, of ik feministisch? Als ik dalijk mijn gezin onderhoud door te werken, dan is dat toch niet feministisch? Als mijn man zorgt voor het huishouden en onze kinderen, dan is hij daarmee toch niet onderdanig?

[jamillah]

Welnee, aunt-turtle heeft weer zin in een smeuïge discussie..

[Galateia]

Welnee, aunt-turtle heeft weer zin in een smeuïge discussie..

[tante-tortel]

Nee, ik geef daarmee aan dat er van de Christelijke huwelijks verhoudingen niets te zien is. Je bent in ieder geval niet onderdanig, jij bepaald en zegt wat hij moet doen. Eigenlijk vind ik dat een erg rare verhouding binnen een huwelijk.
Dat de ene persoon de ander iets kan dwingen op te leggen door er een actie aan vast te knopen. Als je dit wil moet je dat.
Krijg daar enorm de kriebels van.

[Galateia]

Nee, ik geef daarmee aan dat er van de Christelijke huwelijks verhoudingen niets te zien is. Je bent in ieder geval niet onderdanig, jij bepaald en zegt wat hij moet doen. Eigenlijk vind ik dat een erg rare verhouding binnen een huwelijk.
Dat de ene persoon de ander iets kan dwingen op te leggen door er een actie aan vast te knopen. Als je dit wil moet je dat.
Krijg daar enorm de kriebels van.

Huh? Ik zeg hem helemaal niet wat hij moet doen! Net zo min als dat hij mij niet zegt wat ik moet doen! Het is voor ons gewoon heel eenvoudig: ik word er doodongelukkig van om thuis te zitten. Dan hoeft het van mij niet. Ik heb geen uitgesproken kinderwens. En dat weet hij al zolang als dat hij mij kent. Maar ik heb hem ook altijd beloofd dat ik hem nooit een gezin zal onthouden. Als hij een gezin wil, dan vind ik dat ok. Dan zal ik er alles aan doen om hem dat te geven. Om dat gezin te onderhouden, liefde te geven en mijn talenten in te zetten voor dat gezin.

En wat betreft die Christelijke huwelijksverhoudingen: wij zijn perfect in balans. Ik dwing mijn man nergens toe. Net zoals hij mij nergens toe dwingt. Dat ik misschien niet de doorsnee christelijke huisvrouw ben (die ik overigens altijd bewonder!), wil nog niet zeggen dat ik daarmee een vreemd huwelijk zou hebben. Integendeel. Het is uit liefde voor mijn man, dat ik hem een gezin wil geven. Het is deze wens die er voor zorgt dat ik bepaalde keuzes en mogelijkheden in mijn leven en studies niet gemaakt heb. En het is uit liefde voor mij, dat hij nooit van mij verlangt dat ik de praktische verzorging van gezin en huishouden voor mijn rekening neem.

Mijn man en ik, wij zijn twee verschillende personen. Mijn talenten zijn niet het huishouden, niet het praktisch verzorgen van kinderen. Maar dat zijn wel zijn unieke talenten. Dit weekend is hij op een kinderkamp als begeleider met een groep (voornamelijk arme, onchristelijke, uit gebroken gezinnen) kinderen . Hij heeft de unieke gave die kinderen aandacht, zorg en liefde te geven. Je hebt gewoonweg geen idee hoezeer ik dat bewonder. Dat zijn echt de grootste talenten van mijn man. Kinderen mogen bij hem zichzelf zijn. Ze voelen zich allemaal geaccepteerd, geliefd, het is een hele bijzondere gave!

Ik kan me geen beter persoon voorstellen voor de verzorging van onze kids. En ik zal met alle liefde zorgen voor een stabiel en zeker inkomen.

Ik zie hier werkelijk niets onchristelijks in.

[LauraC]

Als wij DV ons(ze) adoptiekindje(s) krijgen, dan stop ik lekker met werken! Ik kijk er nu al naar uit. Ik heb een hele leuke baan, met leuke collega's, maar niets kan voor mij op tegen huisvrouw zijn. Jajaja, ik weet het, over twee jaar piep ik wel anders

[Galateia]

Als wij DV ons(ze) adoptiekindje(s) krijgen, dan stop ik lekker met werken! Ik kijk er nu al naar uit. Ik heb een hele leuke baan, met leuke collega's, maar niets kan voor mij op tegen huisvrouw zijn. Jajaja, ik weet het, over twee jaar piep ik wel anders

Misschien piep je wel helemaal niet anders! Als je het heerlijk vindt om huisvrouw te zijn en als je het nog kan ook... nou ja, heerlijk toch

[MissF]

Wij waren van de week bij de dominee, en daar ging het deels over onderdanigheid, maar helemaaaaaal niet op de manier waarop het in veel kerken besproken wordt.
Wij hebben een ander trouwformulier dan achter in de bijbel staat, en daar staat in dat wij SAMEN voor ons gezin gaan zorgen. En dat zullen we ook doen! Helemaal niet dat de vrouw dat moet doen en dat de man lekker mag werken.
Scheelt bij ons dat ik dolgraag kinderen wil (mijn a.s. man ook), en dat ik huishouden enzo best leuk vind. Maar ook niet fulltime, denk ik tenminste nu. Dus wat is er dan erg aan dat mijn man dan een paar dagen zorgt?
Als Galateia nu voor deze oplossing kiest, is dat dan meteen niet christelijk?

[Galateia]

Als Galateia nu voor deze oplossing kiest, is dat dan meteen niet christelijk?

gezin is inderdaad een verantwoordelijkheid die je SAMEN draagt. Wie wat precies doet, lijkt me niet relevant!

En ik kies niet in mijn eentje voor deze 'oplossing'. Heb zelf een keer de mogelijkheid geopperd om zelf een paar jaar te stoppen met werken als het moment daar is, omdat hij zo graag een gezin wil. Mijn man wilde daar niks, maar dan ook echt NIKS, van weten. Hij pakte mijn hand, gaf me een kusje, schudde zijn hoofd en zei: "ik moet er niet aan denken."