Leej schreef:Heb jij wél of (nog) geen belijdenis gedaan?
ja

vorig jaar
Wat is je reden daartoe?
God heeft het verlangen in mij gewerkt. God werkte in mijn leven en ik merkte steeds meer en meer dat ik niet zonder Hem kon, maar ook niet wilde. Hij werd mijn Borg en Middelaar.
Ik heb nooit zelf de keuze gemaakt, zovan ik sta op een tweesprong en ik kan links en rechts: wel of niet. Het doen van belijdenis vloeide voort uit het werk van God in mij.
Wanneer ben je 'eraan toe' om belijdenis te doen?
dit weet ik eigelijk niet.
Toen ik 16 was wilde ik graag belijdenis doen. Om de een of andere reden heb ik nooit de ds gebeld, achteraf goed want in dat jaar ben ik eerst heel ver van God afgeweest wat me later dicht bij God bracht, waarna ik dus wel op bel.cath ben gegaan. Dat ene jaar was voor mij echt nodig om 'er aan toe te zijn'.
Nu denk ik wel eens: als ik nu belijdenis zou doen, zou ik er weer heel anders in staan. Maar toch klopt dat niet, want in het afgelopen jaar ben ik dichter naar God toegetrokken en is mijn geloof intenser geworden door bijv. het HA. Dat was niet gebeurd als ik geen belijdenis had gedaan, dus had ik er nu ook niet anders ingestaan.
Dit vertel ik om te laten zien dat je niet kan definieren wanneer je er voor klaar bent. De een is er om zn 16e klaarvoor, de ander op zn 72ste
Welke adviezen heb je voor iemand die voor deze keuze staat?
doe het niet als je geen 'toestemming'hebt van God
vertrouw niet op je eigen keuzes
bedenk ook: nu niet, volgend jaar misschien net zo goed een antwoord naar God toe is als een volmondig JA.
blijf bidden en vertrouwen
bedenk dat als je belijdenis gedaan hebt, je er nog niet af bent, het dan pas begint.