standen in het genadeleven

[Sjaan]

Het gaat tegenwoordig regelmatig over de leer van standen in het genadeleven, zoals die in de gergem geleerd wordt. Wat houdt die leer precies in en wat zijn de voor- en tegenargumenten? (of is hier al een topic over?)

[meschianza]

Naar mijn idee wordt er gewoon het groeien in het geloof mee bedoeld. Maar hebben ze daar weer speciale talekanaanstermen voor.
dacht ik hoor

[ndonselaar]

We mogen best spreken over een groeien en opwassen in het geloof. Dat is bijbels. Zo schreef Petrus 'wast dan op in de kennis van onzen Heere Jezus Christus'.

Het is echter onbijbels om te leren 'wast dan op tot de kennis van onzen Heere Jezus Christus'.

Als we van groeien en opwassen spreken kan dat alleen een groeien in de geloofskennis zijn.

Groeten,

[Solus]

We mogen best spreken over een groeien en opwassen in het geloof. Dat is bijbels. Zo schreef Petrus 'wast dan op in de kennis van onzen Heere Jezus Christus'.

Het is echter onbijbels om te leren 'wast dan op tot de kennis van onzen Heere Jezus Christus'.

Als we van groeien en opwassen spreken kan dat alleen een groeien in de geloofskennis zijn.

Groeten,

Er zijn standen: in het begin van het genadeleven is Christus nog een verborgen persoon, er is een verdere ontdekking van eigen verdorvenheid (terugleiding naar het paradijs), er is een ontsluiting in het Evangelie, vervolgens als een zondaar het recht Gods gaat toevallen een openbaring van de Middelaar (kerstfeest in de ziel), en een nadere weldaad is de toepassing van Zijn lijden en sterven aan het hart, in de verzekering van je aandeel aan Christus en de vrijspraak des Vaders.

[Klaas]

Prachtig Solus, maar kun je het ook bijbels onderbouwen?

Klaas

[Kaw]

Bovendien eist elke dominee en elke kerk weer andere standen om aan te voldoen. Ik vind het nogal methodistisch klinken.

[Sabra]

Het is een misplaatst systeemdenken. Maar breng dat maar eens aan het verstand.

[hijwel]

Er zijn standen: in het begin van het genadeleven is Christus nog een verborgen persoon, er is een verdere ontdekking van eigen verdorvenheid (terugleiding naar het paradijs), er is een ontsluiting in het Evangelie, vervolgens als een zondaar het recht Gods gaat toevallen een openbaring van de Middelaar (kerstfeest in de ziel), en een nadere weldaad is de toepassing van Zijn lijden en sterven aan het hart, in de verzekering van je aandeel aan Christus en de vrijspraak des Vaders.

Ik ben het met je eens dat het zo kan.
Maaree.... is dit de enige weg?

-Ik ben de weg de waarheid en het leven, niemand komt tot de vader dan door Mij.

[Equilibrist]

Ja, ik heb hier ook vaker van gehoord. Jammergenoeg ben ik nog niemand tegengekomen die dit alles bijbels kan onderbouwen. Toen ik het voor de eerste keer hoorde deed het gnostisch aan. Nu vind ik het vooral vaag, als je het mij vraagt.

[Solus]

Ja, ik heb hier ook vaker van gehoord. Jammergenoeg ben ik nog niemand tegengekomen die dit alles bijbels kan onderbouwen. Toen ik het voor de eerste keer hoorde deed het gnostisch aan. Nu vind ik het vooral vaag, als je het mij vraagt.

Ik zal vandaag of morgen een posting plaatsen met een Bijbelse onderbouwing van mijn stukje "standenleer".
Voor de geïnteresseerden kan ik het boekje van ds. Moerkerken aanbevelen "Bethel en Pniël; over standen in het genadeleven"

[caprice]

Er zijn toch altijd mensen die net bekeerd zijn door God en mensen die al jaar en dag bekeerd zijn? Zij hebben wel verschil in ervaringen. De tweede heeft al veel meer doorgemaakt en geleerd dan de eerste, maar wezenlijk zijn ze allebei verlost van de straf op de zonden.

[ndonselaar]

We mogen best spreken over een groeien en opwassen in het geloof. Dat is bijbels. Zo schreef Petrus 'wast dan op in de kennis van onzen Heere Jezus Christus'.

Het is echter onbijbels om te leren 'wast dan op tot de kennis van onzen Heere Jezus Christus'.

Als we van groeien en opwassen spreken kan dat alleen een groeien in de geloofskennis zijn.

Groeten,

Er zijn standen: in het begin van het genadeleven is Christus nog een verborgen persoon, er is een verdere ontdekking van eigen verdorvenheid (terugleiding naar het paradijs), er is een ontsluiting in het Evangelie, vervolgens als een zondaar het recht Gods gaat toevallen een openbaring van de Middelaar (kerstfeest in de ziel), en een nadere weldaad is de toepassing van Zijn lijden en sterven aan het hart, in de verzekering van je aandeel aan Christus en de vrijspraak des Vaders.

Voor déze standen is geen bijbelse onderbouwing. Christus is in het begin van het genadeleven géén verborgen Persoon! Dat Zijn weldaden al niet altijd even helder schijnen kan waar zijn.
Velen komen in de verwarring omdat als iemand zegt dat Christus géén verborgen Persoon is, zij denken dat zo iemand dan wil zeggen dat hij of zij altijd verzekerd moet zijn van de vergeving der zonden. Dat is echter een geloofs / genadeweldaad die zwak of helder kan schijnen.
De Schrift om nog maar eens terug te komen spreekt altijd als het gaat over de rechtvaardiging door het geloof. Waar gelooft dan een mens in, voor wie Christus verborgen is? Soms wordt dan 1 Johannes 2 aangehaald, waar de Schrift ons schrijft over 'kinderen, jongelingen en vaders'. Opmerkelijk is dat Johannes als hij spreekt over kinderen hij het volgende schrijft 'Ik schrijf u, kinderkens, want de zonden zijn u vergeven om Zijns Naams wil.' Ook hier is het niet zo dat de vergeving alleen door een bijzondere stem of visioen te verkrijgen is! Nee, het geloof in het naakte Woord rechtvaardigd ons.

Groeten,

[marle]

Was het niet ds. W. Visscher die zich laatst in de Saambinder keerde tegen de kritiek van ds. Hegger?

Hij verwierp daarin het verwijt van ds. Hegger dat de Ger. Gem. standen leert in het genadeleven.

Zelf vind ik het een onBijbelse zaak om een soort standenleer aan te brengen. God bekeerd ieder mens namelijk anders, heb ik eens een Ger. Gem. predikant horen zeggen

[Kaw]

Wat ik vaag vind is dat er in een preek over standen wordt gesproken, maar dit elders door dominees altijd ontkent wordt.

[Charity]

Er zijn standen: in het begin van het genadeleven is Christus nog een verborgen persoon, er is een verdere ontdekking van eigen verdorvenheid (terugleiding naar het paradijs), er is een ontsluiting in het Evangelie, vervolgens als een zondaar het recht Gods gaat toevallen een openbaring van de Middelaar (kerstfeest in de ziel), en een nadere weldaad is de toepassing van Zijn lijden en sterven aan het hart, in de verzekering van je aandeel aan Christus en de vrijspraak des Vaders.

Standen zijn heel onbijbels, het zelf zonden willen zien is eigenlijk iets van mensen. Ze willen zelf wat doen, dus voelen ze hoe diep hun zonden zijn. In het nieuwe testament zie je vaak hoe Jezus, Paulus, Petrus enz. tot mensen spreekt, maar daar hebben ze het nooit over zonden voelen. Natuurlijk is Christus gestorven voor de zonden van de mensen, maar hiervan zo diep bewust zijn is geen voorwaarde.