Mag je God geloven op Zijn Woord?

[padvinder]

Hallo mensen,

graag wil ik jullie mening horen over het volgende.
Net nu ik een beetje gelovig de bijbel begon te lezen, zei mijn dominee gisteren: "Die mensen (de uitverkorenen, Gods kinderen) die wachten geduldig af totdat God in hun leven spreekt, tot God Zèlf hen Zijn belofte geeft, in het hart. Dat zijn geen mensen die met de bijbel in hun hand aankomen en zeggen: "kijk eens, hier staat het, en daar staat het, en dat is ook voor mij bedoeld"". (Hij bedoelde beloften zoals: "Die tot mij komt, zal Ik geenszins uitwerpen", enz.)
Ik dacht dat je mag pleiten op de beloften die God in Zijn Woord doet. Moet je wachten op een speciale "bekrachtiging" in je hart, zoals mijn dominee dus stelt? God spreekt toch al in Zijn Woord, als Hij dat dan nog een keer in je hart moet doen, is dat toch dubbelop?
En als je niet durft te pleiten op de beloften in de Bijbel, ben je toch eigenlijk ongelovig? Maar dat is wat mijn dominee promoot.
Ik kwam dus helemaal down de kerk uit. Ik snap er echt helemaal niets meer van, ik ben weer helemaal terug bij af.
Ik ben een tijdlang geestelijk dood geweest, ik bad niet meer en las niet meer in de Bijbel. Nu ik God wil terughebben, naar Hem op zoek ben en hem voor mijn gevoel eindelijk begon te vinden, zegt deze dominee dus eigenlijk dat ik de Bijbel/ God Zelf niet serieus mag nemen (daar komt het toch op neer?).
Ik voel me weer mijlen van Hem verwijderd
Mijn vraag is nu: mag je God geloven op Zijn Woord (dus de Bijbel)?
Of moet je wachten met tot Hem te gaan en te geloven dat je een kind van Hem mag zijn tot Hij je daar "in je hart" zekerheid over geeft?

[Kaw]

Mijn geloof wordt bevestigd in geloof.

Niet zo cryptisch gezegt bedoel ik dat het geloof zichzelf bewijst. Door de smalle en moeilijke weg van het geloof op te gaan zul je tegen allerlij twijfels en problemen oplopen, maar je zult ook rijk gezegent worden door bevestigingen en concreten zegeningen van God zoals Zijn Heilige Geest en kracht om tegen zonden te vechten en om je trip vol te houden tot de dood toe.
Is er een eis: Ja, wandel niet alleen, maar altijd met God.

[padvinder]

Door de smalle en moeilijke weg van het geloof op te gaan zul je tegen allerlij twijfels en problemen oplopen, maar je zult ook rijk gezegent worden door bevestigingen en concreten zegeningen van God zoals Zijn Heilige Geest en kracht om tegen zonden te vechten en om je trip vol te houden tot de dood toe.

Bedankt Kaw! Maar dat is eigenlijk niet de vraag.
De vraag is: Mag ik die smalle en moeilijke weg van het geloof op gaan?
Ik heb nog nooit iets van God gevoeld, maar ik begon net een beetje te geloven. Nu zegt mijn dominee zondag dat ik moet wachten tot God mij in mijn "hart" roept.
Ik begon me net een beetje te laten leiden door de Bijbel (opdrachten en beloftes), maar dat durf ik nu niet meer. Moet ik wachten tot ik in mijn hart iets van God merk? Maar zo ja, wat heeft de Bijbel dan nog voor waarde?

[Kaw]

Mijn geloof wordt bevestigd in geloof.

Niet zo cryptisch gezegt bedoel ik dat het geloof zichzelf bewijst. Door de smalle en moeilijke weg van het geloof op te gaan zul je tegen allerlij twijfels en problemen oplopen, maar je zult ook rijk gezegent worden door bevestigingen en concreten zegeningen van God zoals Zijn Heilige Geest en kracht om tegen zonden te vechten en om je trip vol te houden tot de dood toe.
Is er een eis: Ja, wandel niet alleen, maar altijd met God.

Ow ja... Als antwoord op je vraag: Als God zegt en dat doet ie tot allen:"Komt en drink van het Levende Water." en "Iedereen die in Hem gelooft zal niet verloren gaan." dan moet je dit geloven en dat is een zeker weten dat God, omdat Hij dit beloofd heeft, je zult aannemen als Zijn kind en je zult brengen naar de verlossing.

Kijk maar naar het volk Israël in Egypte. Echte en ware belofte van aankomst, maar weinig geloof in die belofte, dus weinig mensen kwamen aan.

Geloof dat God je wil en zal redden en je zult geredt worden.

[Kaw]

Door de smalle en moeilijke weg van het geloof op te gaan zul je tegen allerlij twijfels en problemen oplopen, maar je zult ook rijk gezegent worden door bevestigingen en concreten zegeningen van God zoals Zijn Heilige Geest en kracht om tegen zonden te vechten en om je trip vol te houden tot de dood toe.

Bedankt Kaw! Maar dat is eigenlijk niet de vraag.
De vraag is: Mag ik die smalle en moeilijke weg van het geloof op gaan?
Ik heb nog nooit iets van God gevoeld, maar ik begon net een beetje te geloven. Nu zegt mijn dominee zondag dat ik moet wachten tot God mij in mijn "hart" roept.
Ik begon me net een beetje te laten leiden door de Bijbel (opdrachten en beloftes), maar dat durf ik nu niet meer. Moet ik wachten tot ik in mijn hart iets van God merk? Maar zo ja, wat heeft de Bijbel dan nog voor waarde?

God heeft je al geroepen als je in je hart verlangt om dit pad te betreden, want dat wil niemand van nature.

[meschianza]

Yow, dat herken ik wel, padvinder.

We moeten dus eerst geduldig afwachten of we wel uitverkoren zijn. Ik kan daar gewoon niet meer aan. Soms lijkt het wel of men de bijbel in een kerkleer probeerd te wringen ipv een kerkleer in de bijbel.

Zoek mij en leef! (mits u weet uitverkoren te zijn)
Ik geloof niet dat ik dat of iets verglijkbaars ooit in de bijbel ben tegengekomen.

Ik denk dat je altijd mag pleiten op Gods belofte, het offer van Jezus Christus. We hebben er niks voor in ruil, voor dat offer, geen zondebesef, geen goede werken, geen wonderlijke ingeving, niks. En voor mensen die niks meer hebben, kwam Jezus naar de aarde.

Hij wil je stem horen. Hij is de Alpha en de Omega. Als begint en eindigt bij Hem.

Er gebeuren bijzondere dingen als je Hem zoekt, als je Jezus volgt. Niet onmiddelijk misschien. Maar op gegeven ogenblik kan iedereen, dominees inclusief, hoog en laag springen en roepen dat het niet voor jou is, dan weet je je zeker dat God in jouw leven aan het werk is gegaan. En een goed werk zal Hij volleinden.

[Kaw]

Het eisen van een teken ter bevestiging van het geloof doet me vaak aan de volgende tekst denken:

Math 12:
38 Toen antwoordden sommigen der Schriftgeleerden en Farizeen, zeggende: Meester! wij willen van U wel een teken zien. 39 Maar Hij antwoordde en zeide tot hen: Het boos en overspelig geslacht verzoekt een teken: en hun zal geen teken gegeven worden, dan het teken van Jonas,den profeet. 40 Want gelijk Jonas drie dagen en drie nachten was in den buik van den walvis, alzo zal de Zoon des mensen drie dagen en drie nachten wezen in het hart deraarde. 41 De mannen van Nineve zullen opstaan in het oordeel met dit geslacht, en zullen hetzelve veroordelen: want zij hebben zich bekeerd op de prediking van Jonas:en ziet, meer dan Jonas is hier! 42 De koningin van het zuiden zal opstaan in het oordeel met dit geslacht, en hetzelve veroordelen: want zij is gekomen van de einden der aarde, om te horen, dewijsheid van Salomo: en ziet, meer dan Salomo is hier! 43 En wanneer de onreine geest van den mens uitgegaan is, zo gaat hij door dorre plaatsen, zoekende rust, en vindt ze niet. 44 Dan zegt hij: Ik zal wederkeren in mijn huis, van waar ik uitgegaan ben: en komende, vindt hij het ledig, met bezemen gekeerd en versierd. 45 Dan gaat hij heen en neemt met zich zeven andere geesten, bozer dan hijzelf, en ingegaan zijnde, wonen zij aldaar: en het laatste van denzelven mens wordterger dan het eerste. Alzo zal het ook met dit boos geslacht zijn.

[Sjaan]

Als de beloften alleen maar voor de 'uitverkorenen' in de Bijbel staan, weet je pas achteraf of de belofte voor jou was en dan heeft die belofte geen functie meer, want die is dan al vervuld.
Een belofte is niet hetzelfde als een voorspelling. Je moet er op pleiten en dan zal God horen, dat mag je gewoon doen. Sterker nog, dat móét je gewoon doen! Als je God zo zoekt, zul je merken dat hij jou al heeft gevonden.

[meschianza]

Augustinus schrijft dat het een harmonie is. De uitverkiezing en de oproep pm je te bekeren. Geen tegenstrijd.

Dat maakt het offer van Jezus zo indrukwekkend. Wij hebben er niet omgevraagd en wij kunnen het uit ons zelf niet opeisen.
Maar het geeft je ook rust, wat jij niet kan, waar jij altijd in faalt: geloven, God zoeken, daar komt God je in tegemoed. En daar mag, moet j eom vragen.

Er staat ons altijd een hoop in de weg. Hoe vaak ik wel niet moedeloos word en weer iemand te spreken wil om er over te praten...wil God mij wel, is mijn geloof oprecht? Is Gods eeuwige liefde ook voor mij? Pakt Hij mijn hand of verbeelde ik me maar wat? Dan heb ik zelfs het gevoel dat ik een overtreding bega als ik God aanroep.

En soms, als ik het niet meer weet, als ik weer in verwarring ben gebracht dan ga ik God aanbidden om wie Hij is. Dan kan je bijvoorbeeld een psalm bidden. Psam 130 is mij pas door iemand gegeven. Lees die eens, en bid die psalm.
(SV)
1 Een lied Hammaaloth. Uit de diepten roep ik tot U, o HEERE!
2 HEERE! hoor naar mijn stem; laat Uw oren opmerkende zijn op de stem mijner smekingen.
3 Zo Gij, HEERE! de ongerechtigheden gadeslaat; HEERE! wie zal bestaan?
4 Maar bij U is vergeving, opdat Gij gevreesd wordt.
5 Ik verwacht den HEERE; mijn ziel verwacht, en ik hoop op Zijn Woord.
6 Mijn ziel [wacht] op den HEERE, meer dan de wachters op den morgen; de wachters op den morgen.
7 Israel hope op den HEERE; want bij den HEERE is goedertierenheid, en bij Hem is veel verlossing.
8 En Hij zal Israel verlossen van al zijn ongerechtigheden.

[Kaw]

Ik moet ook wel eens aan Ps. 130 denken.

6 Mijn ziel [wacht] op den HEERE, meer dan de wachters op den morgen;

Hoe denk je dat wachters op een morgen wachten? Ze weten dat de morgen komt. Dat is zeker! Maar de morgen, oh wanneer!?

De wachters wachten op de morgen met blijde verwachting en zo is het ook met God. Je kunt God net als de morgen niet zelf aan en uit schakelen, maar je weet dat God zal komen, die Zich net als de morgen nooit uitstelt.

[meschianza]

oeps, klein foutje

[padvinder]

Maar het geeft je ook rust, wat jij niet kan, waar jij altijd in faalt: geloven, God zoeken, daar komt God je in tegemoed. En daar mag, moet j eom vragen.

Het geeft mij (nog) geen rust. Hoe komt Hij je dan tegemoet? En als je erom vraagt, krijg je het dan ook?

Er staat ons altijd een hoop in de weg. Hoe vaak ik wel niet moedeloos word en weer iemand te spreken wil om er over te praten...wil God mij wel, is mijn geloof oprecht? Is Gods eeuwige liefde ook voor mij? Pakt Hij mijn hand of verbeelde ik me maar wat? Dan heb ik zelfs het gevoel dat ik een overtreding bega als ik God aanroep.

Precies ja, dat herken ik helemaal.

En soms, als ik het niet meer weet, als ik weer in verwarring ben gebracht dan ga ik God aanbidden om wie Hij is. Dan kan je bijvoorbeeld een psalm bidden. Psam 130 is mij pas door iemand gegeven. Lees die eens, en bid die psalm.

Doe ik ook.

[Kaw]

Maar het geeft je ook rust, wat jij niet kan, waar jij altijd in faalt: geloven, God zoeken, daar komt God je in tegemoed. En daar mag, moet j eom vragen.

Het geeft mij (nog) geen rust. Hoe komt Hij je dan tegemoet? En als je erom vraagt, krijg je het dan ook?

Als je God er om vraagt, dan krijg je dat ook. Dat is een zekerheid die de bijbel ook geeft. "Bidt en u zal gegeven worden; zoekt en gij zult vinden; klopt en u zal opengedaan worden."

Hoe God je tegemoet komt...? Ik zou niet weten, maar dat Hij het doet is een zekerheid. God werkt via verschillende wegen.

[ndonselaar]

Bij de beloften in Gods Woord staat géén naam geschreven! Waarom niet? Omdat wij er onze naam door het geloof mogen schrijven.

Mag je nu God geloven op Zijn Woord? God eist het van ons! Gelukkig is die eis geen voorwaarde voor ons, want in de belofte ligt het geloof als weldaad opgesloten.

Wanneer houden predikanten nu eens op om hun gemeenten aan te spreken als 'uitverkorenen' etc. De kerk hier op aarde bestaat uit gelovigen / ongelovigen. De ene kant spreekt over het geloof of we het vanaf onze geboorte hebben en de andere kant wil ook niet spreken over het geloof, wetende dat de Schrift zegt 'de rechtvaardige zal door het geloof leven'. Zo ontspoort de kerk aan beide kanten.

Gr.

[Equilibrist]

Mag je nu God geloven op Zijn Woord? God eist het van ons! Gelukkig is die eis geen voorwaarde voor ons, want in de belofte ligt het geloof als weldaad opgesloten.

Gr.

Amen!