trijntjejohanna schreef:mijn vriendin is 1 okt. jl getrouwd.. ze is 19 en nu 37 weken zwanger... ze heeft het lang niet altijd makkelijk.. zij heeft er voor gekozen om wel te trouwen voordat het kind geboren was.. ik denk dat ik zelf rustig af zou wachten tot het kind er is en dan later gaan trouwen.. ik zou niet zo snel een overhaaste stap nemen... trouwen kan toch altijd nog??
Overhaast lijkt me deze stap al niet meer, na 7 maanden kunnen denken. Verder is het gemakkelijker als een kind in een huwelijk word geboren dan ervoor, het scheelt je veel papierrompslomp. Niet dat dit de reden moet zijn om te gaan trouwen maar als je toch besloten hebt om te gaan trouwen is het gewoon handiger.
Sabra schreef:Het is sowieso al vreselijk dom om het tot een zwangerschap te laten komen. Iedereen weet de risico's van geslachtsverkeer. Als je dan zo graag geslachtsverkeer wilt hebben doe het dan veilig, zodat er geen zwangerschap uit kan ontstaan.
Helaas worden reformatorische jongeren weinig verteld over sexualiteit. Zowel ouders als de scholen laten dit onderwerp vaak links liggen, met als gevolg dat veel meisjes zwanger raken.
Dat ben ik niet met je eens, geslachtsverkeer voor het huwelijk is fout, ook als het niet tot een zwangerschap leidt. En veilig, zodat het niet tot een zwangerschap leidt? De kinderen zijn niet te tellen die, ondanks voorbehoedsmiddelen, toch ontstaan zijn.
Een paar weken nadat het bekend was dat zij zwanger was moest zij in haar eentje openbare schuldbelijdenis doen van haar zonde, namelijk dat zij geslachtsverkeer had gehad voor haar huwelijk. Wat hypocriet zeg!
Wat ik dus jammer vindt is dat zij alleen schuldbelijdenis moest doen en niet met de jongen erbij, die is net zo schuldig.
Omdat deze zonde zichtbaar is voor iedereen moest ze schuldbelijdenis afleggen, maar mensen die andere dingen doen die niet zichtbaar zijn voor iedereen, hebben geen last van schuldbelijdenis afleggen voor in de kerk.
Het probleem van vernorgen zonden is dat meestal ook bijna niemand hier wat van af weet en dat zon persoon hier niet op aangesproken kan worden. Als zon persoon hier berouw van krijgt kan die zelf evt naar de kerkenraad of dominee stappen en dus schuldbelijdenis doen.
Ik heb medelijden met al die mensen die ditzelfde moeten ondergaan en
ik hoop van harte voor allen dat zij hier geen blijvende psychologische schade van zullen ondervinden.
Ik denk dat een zwangerschap van voor het huwelijk er dieper ingrijpt dan een schuldbelijdenis. Je mag, als het goed is, ook vergeving ontvangen.
