Soms is het wat wij aanzien voor lust, geen morele zwakheid, maar gewoon testosteron. Zijn we dan niet verantwoordelijk om dat te beheersen, natuurlijk wel!
Wat al eerder genoemd is, is de tekst uit Mattheus 5:28:
'Iedereen die naar een vrouw kijkt en haar begeert, heeft in zijn hart al overspel met haar gepleegd'. Wat de Heer niet zei was: "Als je een mooie vrouw ziet en een innerlijke aantrekkingskracht voelt, dan heb je gezondigd!'
Een aantrekkelijke vrouw waarnemen en daarop emotioneel reageren is geen lust! Het is de tweede keer kijken, bedoeld om haar met je ogen te volgen, die overspelig is. Stel je iemand voor die door de stad rijdt om boodschappen te doen. Hij was te druk om in de gaten te hebben dat de tijd om te luchen al voorbij was. Wat gebeurt er als hij in de buurt komt van een restaurant o.i.d. en de geuren van eten hem overweldigen?? De reactie is onmiddelijk spontaan. Zijn maag knort, hij krijgt speeksel in zijn mond en moet slikken. Een gevoel van zwakheid overspoelt hem. Hij kan bezwijken of hij kan doorrijden, maar hij kan niet beheersen wat er op dat moment in zijn lichaam gebeurt. Waar hij wel controle over heeft, is hoe hij erop reageert.
Hoewel de behoefte aan seks (anders dan voedsel) niet noodzakelijk is om te kunnen overleven, is ze sterk verbonden met de diepe behoefte aan liefde. En dat heeft dan wel weer met overleven te maken. In schaamte en schuld te voelen over een eerste aantrekkingskracht is net zo zinloos als jezelf veroordelen voor het hebben van honger om één uur 's middags. Hoe je op het eerste gevoel van aantrekking reageert en wat je er mee doet, bepaalt de moraliteit van je keuze.
enne man kan je natuurlijk net zo goed omruilen voor vrouw
