Smijten met psychiaters en hulporganisaties

De Archiefkast van het Forum. Oude discussies zijn hier nog eens na te lezen.

Moderator: Moderafo's

Riska

Berichtdoor Riska » 21 mar 2007 12:23

Smurffie schreef:Persoonlijk kan ik het me niet voorstellen dat je naar een psycholoog of psychiater wil, überhaubt. Al heeft de beste man er 10 jaar voor geleerd, hij kent mij niet. Ik heb het idee dat ze je in een hokje plaatsen vanwege bepaald gedrag en voor elk soort gedrag een therapie hebben. Goed, maar je hebt ook nog te maken met karakter, vandaar; 'Hij kent mij niet'.

Gaan naar een psycholoog is niet alleen een kwestie van gedrag aanleren. Het is vooral ook opsporen wat er precies aan de hand is.
En inderdaad, het moet wél klikken. Maar zoals je toch altijd een keer voor het eerst naar een huisarts moet (bij bv. verhuizing), zo moet je ook die eerste stap nemen naar een psycholoog of welke hulpverlener dan ook. Dat is een niet-makkelijke stap, maar kan heel heilzaam uitpakken..

Gebruikersavatar
Rufi
Sergeant
Sergeant
Berichten: 353
Lid geworden op: 11 aug 2004 20:54

Berichtdoor Rufi » 21 mar 2007 12:33

Ik heb ervaring met een psychiater en een psycholoog en tussen beide benaderingen is wat mij betreft weinig verschil. Het verschil is dat een psychiater medicijnen kan voorschrijven en een psycholoog niet. Ook zal een psycholoog bij vaststelling van een psychiatrisch ziektebeeld doorsturen naar een psychiater.
Er is volgens mij niets mis met psychotherapie. Je hoeft er niet psychisch ziek voor te zijn. Ikzelf heb last van klachten uit de neurotische hoek (depressie, angst, dwang, wat je psychisch ziek zou kunnen noemen, doe ikzelf niet) en volgens mij kun je daarvoor beter terecht bij een psycholoog of psychiater dan bij maatschappelijk werk.
Met de stelling dat er 'te snel mee wordt gesmeten' ben ik het ook niet eens. Er zijn nou eenmaal veel mensen met psychische klachten.

Gebruikersavatar
Gerdien B.
Generaal
Generaal
Berichten: 9098
Lid geworden op: 12 jul 2004 10:11
Locatie: Woerden
Contacteer:

Berichtdoor Gerdien B. » 21 mar 2007 13:04

Smurffie schreef:Persoonlijk kan ik het me niet voorstellen dat je naar een psycholoog of psychiater wil, überhaubt. Al heeft de beste man er 10 jaar voor geleerd, hij kent mij niet. Ik heb het idee dat ze je in een hokje plaatsen vanwege bepaald gedrag en voor elk soort gedrag een therapie hebben. Goed, maar je hebt ook nog te maken met karakter, vandaar; 'Hij kent mij niet'.


Een psychiater of dergelijke prikken echt wel er door heen wat karakter is of wat veroorzaakt wordt door andere factoren.
Soms kan je denken dat dingen in je karakter zitten maar dan blijkt het heel diep door een voorval uit het verleden te komen dat je zo handeld.

Ze laten je eigenlijk zien waar je gedrag vandaan komt. Doordat je de oorzaak weet, kan je het en plek gaan geven en veranderd daardoor vaak automatisch ook je gedrag al een stuk.
Een leuk kaartje sturen en krijgen doet altijd goed!

Gebruikersavatar
Smurffie
Generaal
Generaal
Berichten: 4606
Lid geworden op: 19 feb 2005 14:40
Locatie: Bleskenscity

Berichtdoor Smurffie » 21 mar 2007 14:16

Met de stelling dat er 'te snel mee wordt gesmeten' ben ik het ook niet eens. Er zijn nou eenmaal veel mensen met psychische klachten.


Natuurlijk, dat kan ik niet ontkennen. Het ging mij er vooral om dat mensen al snel hulpverlening -op welke wijze dan ook- adviseren, zonder dat het nodig hoeft te zijn. Je kunt iemand ook tè snel naar een hulpinstantie verwijzen, terwijl iemand in feite zelf ook een heel eind kan komen. Vrienden , familie en andere naasten zouden dat meer moeten stimuleren, vind ik.

André

Berichtdoor André » 21 mar 2007 14:23

Smurffie schreef:Je kunt iemand ook tè snel naar een hulpinstantie verwijzen, terwijl iemand in feite zelf ook een heel eind kan komen. Vrienden , familie en andere naasten zouden dat meer moeten stimuleren, vind ik.
Dat zou kunnen, ik denk als je zelf wel eens naar een psy of psy bent 'gesmeten' 8) je dan ook klachten bekend voor komen. Dus ik denk dat je er niet zomaar terecht komt, je moet op z'n minst een advies of verwijzing van je huisarts hebben.

Gebruikersavatar
Gerdien B.
Generaal
Generaal
Berichten: 9098
Lid geworden op: 12 jul 2004 10:11
Locatie: Woerden
Contacteer:

Berichtdoor Gerdien B. » 21 mar 2007 14:28

Ze kunnen je wel naar hulpverleners sturen, maar als jij niet wil dan kunnen ze toch niets doen.
Pas als jij er heen gaat met, ik loop hier en hier tegen aan: help mij hier mee, dan pas kan er echt iets bereikt worden.
Een leuk kaartje sturen en krijgen doet altijd goed!

Riska

Berichtdoor Riska » 21 mar 2007 14:42

Gerdien B. schreef:Ze kunnen je wel naar hulpverleners sturen, maar als jij niet wil dan kunnen ze toch niets doen.
Pas als jij er heen gaat met, ik loop hier en hier tegen aan: help mij hier mee, dan pas kan er echt iets bereikt worden.

Dat is zo waar als het maar zijn kan.
Ik heb een psycholoog gehad dus ooit, die je een vragenlijstje toestuurde, die moest je invullen, (met zo mogelijk een omschrijving van de hulpvraag), en dan belde hij niet, maar jij moest bellen, of dat formulier was ontvangen en of je een afspraak wilde maken. Dus een keer of drie vier moest je innerlijk die beslissing weer nemen. Daarna was hij er ook helemaal voor je, want dan was voor hem duidelijk dat je niet gestuurd was, maar het echt zelf wilde!

MrSokkie

Berichtdoor MrSokkie » 21 mar 2007 16:02

De menselijke geest is een ontzettend complex systeem. Het is dus helemaal niet gek dat daar soms problemen mee zijn waar de eigenaar zelf niet meer uitkomt. Zeker niet omdat de geest op zijn eigen feedback reageert en je dus hele negatieve loops kunt krijgen. Je bent negatief, je denkt negatief over jezelf, je wordt nog negatiever, etc etc, tot een depressie het gevolg is.

Een psycholoog is niet iemand die jouw geestelijke problemen voor je oplost. Het is iemand die jou de juiste gereedschappen aanreikt en je een beetje de juiste weg op probeert te sturen. De geest werkt bij lange na niet altijd zoals onze intuitie ons doet denken. Maar daar is dan ook die universitaire opleiding voor

Gebruikersavatar
MissF
Generaal
Generaal
Berichten: 8484
Lid geworden op: 16 nov 2004 22:25

Berichtdoor MissF » 21 mar 2007 16:05

Ik denk juist dat te veel mensen veel te lang wachten. Het woord psycholoog is helemaaaaal een ver van het bed show, en een coach (dat is veel meer 'in' tegenwoordig) of een maatschappelijk werker is ook wel ver gezocht vinden veel mensen. Je gaat pas naar zo iemand als je echt amper meer kunt leven ofzo. Ik vind het erg jammer dat veel mensen dat denken, coaches, maatchappelijk werkers en psychologen kunnen zo geweldig helpen!
Mijn zus is ouderenpsycholoog en vooral veel ouderen denken dat het niet meer nodig is, een psycholoog als ze al zo oud zijn, terwijl als ze geweest zijn ze er toch achter komen dat het juist heel fijn was, en ze veel geleerd hebben over hun verleden en zich bij bepaalde dingen beter neer kunnen leggen.

Een psychiater kom je niet zomaar, alleen als mediactie nodig is, of als je in een instelling zit ofzo. Daar heb je een verwijzing voor nodig, voor een psycholoog niet dacht ik
Uw Woord is een Lamp voor mijn voet, en een Licht op mijn pad...

Gebruikersavatar
Roodkapje
Sergeant
Sergeant
Berichten: 258
Lid geworden op: 23 mar 2006 23:46
Locatie: Groningen
Contacteer:

Berichtdoor Roodkapje » 21 mar 2007 16:10

Op zich is het heel menselijk (en gezond) als je eerst je eigen problemen wilt oplossen. Heel veel problemen en probleempjes kun je ook best zelf oplossen.
Dus daarom kan het even duren voor je ontdekt dat je nu tegen een probleem aanloopt dat je niet zelf kunt oplossen. En dan heb je meerdere opties. Voor het maatschappelijk werk en een eerstelijnspsycholoog heb je geen verwijzing nodig, je kunt zelf een afspraak maken. Voor tweedelijnszorg en medisch specialisten (psychiater) heb je wel een verwijzing nodig. Dat kan van je huisarts zijn, maar ook van een (eerstelijns)psycholoog.

Cisca

Berichtdoor Cisca » 21 mar 2007 20:13

'k Wil toch nog even kwijt, dat mensen die echt problemen hebben, er juist vaak tegenop zien om naar een hulpverlenende instantie te gaan, die drempel is best hoog, het is heel moeilijk om zo ver te komen, dat je werkelijk toegeeft dat je het alleen niet redt.
Dat heb ik zelf ondervonden, en daarna ook veel bij anderen gezien.
Zelf heb ik totaal aan de grond gezeten, er was werkelijk niets meer van me over, ook geen zelfbeeld meer, dat was er totaal uitgeramd.
De huisarts die ik toen had, interesseerde zich nergens voor, ik kreeg een verwijskaart en kon het verder uitzoeken, dat werd ook niets.
Gelukkig was ik destijds onder behandeling bij een fysiotherapeute, zij wist een goede psychologe voor me, na lang aarzelen en uitstellen heb ik daar contact mee opgenomen, en zijn we begonnen, dat was sowieso erg moeilijk, op dat moment durfde ik de straat niet eens meer op, als ik op wilde staan voelde ik me aan m'n bovenarmen vastgehouden worden en teruggetrokken worden in de stoel, terwijl dat helemaal niet zo was, maar zo groot was de angst.
Degene die ik nu als mijn moeder zie, heeft me daarbij geholpen door mee te gaan, op haar kon ik vertrouwen, niet op m'n eigen moeder.
Het heeft geen zin om verder in details te treden, het heeft echter zo'n 6 a 7 jaar gekost, voor ik eindelijk weer mezelf was, dat zijn echt heel moeilijke, angstige jaren van doorzetten geweest die enorm veel energie gevergd hebben, inderdaad een prima psychologe getroffen, het klikte perfect, zij had de handvaten die ik nodig had, ik heb het wel allemaal zelf moeten doen, maar zonder haar hulp was me dat niet gelukt, en nee ik had/heb geen psychische ziekte, het zijn mensen die je zo veel leed aan kunnen doen.
Als je zoiets niet hebt meegemaakt heb je geen idee hoe dat is, en hoe gelukkig ik nu ben, dat ik heb doorgezet en weer helemaal mezelf geworden ben, eindelijk kan ik leven zonder druk van anderen, ik mag mezelf zijn, en ook ik mag mijn grenzen stellen, net als ieder ander.

Mijn advies voor iemand die in problemen zit, wacht niet te lang, maar zoek hulp, het kost veel van je, maar je bent het waard.
Hoe langer je wacht, hoe dieper je in de problemen komt, waardoor het uiteraard langer gaat duren voor je er weer bovenop bent.

Liarose
Kolonel
Kolonel
Berichten: 3208
Lid geworden op: 17 aug 2006 12:43

Berichtdoor Liarose » 22 mar 2007 10:50

Cisca schreef:Mijn advies voor iemand die in problemen zit, wacht niet te lang, maar zoek hulp, het kost veel van je, maar je bent het waard.
Hoe langer je wacht, hoe dieper je in de problemen komt, waardoor het uiteraard langer gaat duren voor je er weer bovenop bent.

Hier sluit ik me graag bij aan! Hoe langer je wacht, hoe moeilijker het wordt! Natuurlijk kan je het niet alleen van een hulpverlener verwachten, je moet zelf ook knokken! Maar je kunt absoluut een steun in de rug krijgen door hulp te zoeken!

Gebruikersavatar
Gerdien B.
Generaal
Generaal
Berichten: 9098
Lid geworden op: 12 jul 2004 10:11
Locatie: Woerden
Contacteer:

Berichtdoor Gerdien B. » 22 mar 2007 10:53

Soms kan iemand van kleins af aan ergens in groeien. Dan heb je niet door hoe diep je eigenlijk zit en dat je hulp nodig hebt. Pas als je daar uit begint te komen merk je pas hoe diep je eigenlijk echt zat.

Als er iets is en je weet het, zoek dan idd hulp, want het is zo jammer om je leven nog langer te laten beinvloeden op een manier waarop je steeds vast loopt. Dan word je uit eindelijk ook niet gelukkig van.
Een leuk kaartje sturen en krijgen doet altijd goed!

schwesterchen
Verkenner
Verkenner
Berichten: 67
Lid geworden op: 01 sep 2005 22:15

Berichtdoor schwesterchen » 30 mar 2007 23:11

Cisca schreef:'k Wil toch nog even kwijt, dat mensen die echt problemen hebben, er juist vaak tegenop zien om naar een hulpverlenende instantie te gaan, die drempel is best hoog, het is heel moeilijk om zo ver te komen, dat je werkelijk toegeeft dat je het alleen niet redt.


Mijn advies voor iemand die in problemen zit, wacht niet te lang, maar zoek hulp, het kost veel van je, maar je bent het waard.
Hoe langer je wacht, hoe dieper je in de problemen komt, waardoor het uiteraard langer gaat duren voor je er weer bovenop bent.


dit wilde ik juist zeggen... de drempel is heel hoog...
Ik zal u niet begeven en Ik zal u niet verlaten!

Gebruikersavatar
*Annet*
Generaal
Generaal
Berichten: 4052
Lid geworden op: 24 apr 2003 21:20

Berichtdoor *Annet* » 31 mar 2007 23:25

Ik vind dat tegenwoordig ook zo ontzettend veel (jonge) mensen aan de anti depressiva zitten. Dan denk ik ook wel eens: kan je zelf nog wel vechten of is het wel makkelijk, een pilletje en je ziet het leven weer beter zitten. Als ik zo hier en daar mijn oor te luisteren leg is in elke omgeving wel iemand die die dingen gebruikt.

Vorig jaar had mijn lief ook allerlei vage klachten, op 1 dag was hij wel 7 keer van zijn graat gegaan en ik toch maar 's avonds met hem naar de HAP. Die arts onderzocht hem goed en "gelukkig" daar ging hij ook weer ondersteboven. Hij zat aan de top van de hyperventilatie. Kregen we gelijk maar recept voor Oxazepam mee naar huis. Volgende dag naar onze eigen huisarts die wilde hem ook al pillen voorschrijven. Hij wilde ze niet, want de halve wereld was eraan verslaafd en komt er niet meer van af. De huisarts ontkende dit niet. Na een moeilijke periode is hij er op eigen kracht weer uitgekomen. Daarom is mijn advies: vecht er zelf voor!


Terug naar “Archief”

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 16 gasten