Iedereen bedankt voor de antwoorden....
Ik heb alles eventjes uitgeprint en rustig doorgelezen. Toch reageer ik nog op een aantal punten terug. En reageer er gerust weer op terug!!
Praat er eens over wat je van elkaar en van je relatie verwacht.
Dat hebben we eigenlijks nog nooit gedaan. Ik weet dus eigenlijks niet wat hij van onze realatie verwacht, en andersom hij van mijn kant. Misschien denkt hij wel heel anders over verkering hebben dan mij, en wat we van elkaar kunnen verwachten.
Ik zou je ook adviseren om eens naar je eigen gedrag te kijken. Waarom erger je je aan de manier waarop hij op jouw dingen reageert? ligt dat niet aan jou? Ook daarbij denk ik dat hij wel een mening zal hebben dus spreek het uit.
Tuurlijk zal er ook wel wat aan mij liggen, van mijn kant zullen er ook dingen fout gaan, dat wil ik ook helemaal niet ontkennen. Ik erger me er soms gewoon aan hoe hij dingen doet, hij over komt. Dan denk ik wel eens, waarom gedraag je je nu niet volwassen en op andere momenten wel weer. Ik gedraag me misschien soms wel wat te oud voor mijn leeftijd, ik ben erg precies/netjes en seriues, ik kan ook wel tegen een grapje maar soms dan beschouw ik het gewoon helemaal niet meer als grapje. Dan denk ik het is gewoon kinderachtig gedrag wat je nu vertoont.
Hij geeft gewoon aan wat hij prettig vindt, en dat is toch prima?
Hoe bedoel je dit? Voor mijn gevoel geeft hij geen dingen aan wat hij prettig vind. Als hij bijvoorbeeld aan mij iets vraagt en er dan gelijk achteraan zegt ja toch of met zn hoofd ja knik en zn wenkbrouwen optrekt. Dan komt het bij mij over als dwangen, zovan toe zeg ff ja, doe het gewoon. En niet van dit vind ik prettig dus doe ik het zo. Of bedoel jij het heel anders?
Als ik je verhaal zo leest is je vriend ongeveer hetzelfde type als me broertje. die (pest) ook graag me zusje als ziet hij dat zelf als plagen. maar me zusje kan daar soms zeer onder lijden.
Ik hou zelf totaal niet van pesten, ik haal ook wel eens een geintje uit bij iemand. Maar dan heb ik zoiets van één keer en eventjes is leuk. Zelf ben ik in mijn schooljaren ook altijd behoorlijk gepest en m'n broertjes mij ook dikwijls. Helemaal toen me broertje zag dat ik borsten kreeg. Het was dan altijd jij met je tieten. Volgens me moeder moest ik maar niet van die strakke truitjes dan aantrekken. Ik zelf had zoiets van, ik ga niet in een vodde shirt lopen omdat ze anders zien dat ik borsten krijg, het hoort er toch gewoon bij. Ze doen maar gewoon. Nu zie ik dat ook wel bij het zusje van me vriend, die durft absoluut geen strakke truitjes aan te trekken omdat ze bang is dat haar broers dan zullen zien dat ze borsten krijgt en haar ermee gaan pesten. Ze doen dit af en toe ook al wel. Dan denk ik toe ff, hoe oud zijn jullie nu? Ook als ik zie dat ze zich terug trekt op de zondagmiddag op haar kamer. Ze heeft een heel ander karakter als haar broers, maar als die steeds zitten te etteren met elkaar heb ik zoiets van hou nou eens op, waar zijn jullie nu toch mee bezig. Ze hebben niet in de gaten dat het echt irriterend en plagend word en niet een gewoon leuk grapje. Tips misschien hoe dit kan opgelost worden?
Maarja ik zit niet hier om mijn eigen verhaal nu op te gaan hangen.
Geeft niet, je mag toch ook gerust je eigen ervaring/verhaal vertellen!?!
Als je allebij de dingen tegen elkaar verteld waar je aan ergert dan kan je ook rekening met elkaar houden en naar elkaar toe groeien. Mocht dat onmogelijk lijke. Dan kan je denk ik beter uit elkaar gaa dan dat je zo vaak aan elkaar ergert. Hoe beeld je je toekomst dan in als dat het geval is???
Ik begrijp zelf ook dat als het onmogelijk is, ik me aan me vriend blijf ergeren, hij zich misschien aan mij ergert, andere dingen erbij, je eigenlijks niet naar elkaar toegroeid dat het dan beter is om uit elkaar te gaan. Ik denk dat anders de toekomst er niet uit gaat zien zoals ik op dit moment verwacht.
Mocht je het isbn nr willen hebben dan zoek ik die graag voor je op.
Zou je dat willen doen? Alvast bedankt! Evnt. ook de schrijver? Dan kijk ik ofdat ik het boek in de bieb kan vinden en lezen dan natuurlijk

, hopelijk niet n mega dik boek, hier hou ik niet zo van. Duurt het zolang voordat ze uit zijn....

of het moet n boek wezen wat mij boeid

.
Misschien heb je hier beiden wat aan
Ik heb het uitgeprint en ga het op m'n gemak een keer lezen..... en misschien laat ik het dan eventueel ook aan mn vriend lezen.
Ik zie niet in hoe dat -overigens boordevol veroordelen, generalisaties en insinuaties zittende- stuk van toepassing is op deze casus.
Wat bedoel je hiermee? Ik begrijp het niet, of is het met betrekking tot het boek Mars en Venus?
Als je van elkaar houdt dan accepteer je dat van elkaar... misschien denk ik nu eenmaal te simpel in dit soort dingen.
Begrijp ik, als je natuurlijk met je hart van iemand houd dan accepteer je dingen van elkaar. Ik vind het erg moeilijk om de dingen waar ik tegen aan loop hem te vertellen. Ik ben bang voor zijn reactie
(dit denk ik heel snel, niet alleen bij me vriend maar ook bijvoorbeeld om hulp vragen m.b.t. school in de stage) bang dat ik hem kwets etc.
Of begrijp ik je verhaal verkeerd?
Ik irriteer me aan behoorlijk wat dingen, vooral eigenlijks aan zijn gedrag, hoe hij zich gedraagt in situaties als hij met z'n broertjes is. Als hij dingen bij mij doet die ik echt niet wil dan laat ik het hem dat ook weten, zo kneep hij bijv. regelmatig in m'n knie, hij bedoelde dit als grapje. Maar ik vond dit totaal niet leuk, ook omdat hij het dikwijls deed. Ik heb hem toen gewoon duidelijk laten weten dat ik het gewoon totaal niet leuk vond als hij dat deed, later deed hij het nog een keer, toen zei hij zelf als je vind het niet hè.... dan denk ik waarom doe je het dan toch wel? Het is niet zo dat ik me niet begrepen voel, af en toe wel eens een beetje, maar dat heeft iedereen. Bijvoorbeeld met mn perfectionisme, ik probeer iets al minder goed te doen en hij zegt toch nog eventjes probeer je het weer te goed te doen.....
Ik sluit me bij anderen aan: praat er over. Het is niet altijd even gemakkelijk, maar jij loopt je nu druk te maken om dingen die hij misschien heel niet zo bedoeld als jij denkt. Als hij weet hoe het bij jou overkomt kan hij zich misschien ook iets meer aanpassen aan jou maar jij ook aan hem. Een relatie vraagt geven en nemen van 2 kanten.
Praten is zeker niet gemakkelijk.... klopt misschien bedoeld hij dingen wel helemaal niet zo als het bij mij overkomt. Wat ik ook al in mijn verhaal zette, dat hij toegaf dat hij soms helemaal niet in de gaten had waar hij mee bezig was, bijvoorbeeld zijn broertjes klieren. Hij heeft dan niet in de gaten dat het heel irritant en pesterig overkomt. Hij gaf wel aan dat hij hier om zou proberen te denken

!
Het lijkt er een beetje op dat jij het niet zo kunt vinden met het karakter van je vriend. En dat is nou net iets wat je niet moet willen veranderen m.i.
M'n vriendin zei dit laatst ook al tegen mij. Jij kunt je vriend niet veranderen, hij is zoals hij is. Maar als ik erger en irriteer aan dingen van hem, die hij doet etc, dan kan die dingen toch proberen te veranderen? Of zie ik het dan verkeerd?
Je moet op dit punt van een relatie op zn minst een klein beetje in de wolken zijn toch?
Ik vind het vaak ook fijn om hem weer te zien, gezellig samen eventjes wat gaan doen o.i.d. maar als hij dan zo irritant doet en ik me voordurend een tijd aan hem erger dan heb ik zoiets van kom op...... dit wil ik zo helemaal niet. En ben ik blij als het weekend voorbij is. Dan heb ik echt zoiets van ja ik weet het niet. Moet ik er nu een punt achter zetten of niet? En als ik het soms evenjes niet meer zie zitten, dan heb ik zoiets van ja wat ik nu, wat heb ik nu aan m'n leven? Maarja dan zijn er weer dingen en dan denk je gelukkig dat ik er geen punt achter heb gezet....
hou oud is je vriend? Hou oud ben je zelf?
Dippie heeft gelijk

, ik ben 17 (bijna 18 ) en me vriend is 19 (bijna 20), we schelen 1 jaar en 364 dagen

.
Ik vind het overigens best wel moedig en goed van je dat je zo de dingen neer zet en bespreekbaar maakt.
Dankje

! Via de mail etc. kan ik hele verhalen typen, schrijven etc. maar om in werkelijk iets tegen iemand te vertellen durf ik bijna niet

.
Na een half jaar wist ik het helemaal niet meer zeker.
Dat gevoel heb ik ook wel eens, zit alles me ff tegen en weet ik het ook niet meer wat ik nu moet doen, welke keuze ik moet maken. Niet alleen met me vriend is dat zo maar ook met mn opleiding.
Toen hebben we veel gepraat, en nu is het echt een super relatie.
Gelukkig maar

, hopelijk gaat het bij ons ook goedkomen!
Ik dacht dat ik heel brilliant was, toen ik een paar maanden terug dat handje vasthouden in de kerk uitvond, maar niet dus..
Haha nee dus....
Zoals vele van jullie al gezegd hebben, praten met elkaar. In een goede relatie moet je dat natuurlijk ook kunnen met elkaar. Alleen communicatie is een zeer moeilijk gedeelte voor mij. Ik loop er tegenaan op school, stage, thuis, met me vriend dan en zo bij alles eigenlijks. Gister werd er bijvoorbeeld op school tegen mij gezegd door een lerares, heel cru, dat zei ze van te voren al, je moet je bek gewoon opentrekken, zeggen wat je denkt, wat je wilt etc. anders is het logisch als ze tegen je zeggen je bent niet geschikt voor deze opleiding

(SPW),en je kunt beter een opleiding volgen op administratief gebied daar heb je niet zo heel erg veel te maken met communicatie, tegen de computer hoef je niet te praten

. Maargoed hopelijk heb ik binnenkort de moed om een goed gesprek met me vriend te hebben, hem duidelijk te kunnen vertellen hoe ik tegen dingen aankijk, wat ik van dingen vind. Hem vragen hoe hij tegen dingen aan kijkt, hij dingen vind etc.
Blijf gerust terug reageren!