Ik ben het met je eens. Ik ken ook een echtpaar dat is 60 jaar gelukkig getrouwd. Ze hebben heel veel meegemaakt, hij was niet altijd de liefste maar ze zijn altijd bij elkaar gebleven.MissF schreef:Ik heb het even vluchtig gelezen, maar ik ben het er niet helemaal mee eens. Ik ken gelukkig genoeg echtparen die dolgelukkig EN verliefd zijn met elkaar.
Mijn ouders waren gister 25 jaar getrouwd, en nog even of zelfs gelukkiger dan toen ze trouwden. Ik ken ook genoeg mensen in het verzorgingshuis die gelukkig hun 60e huwelijks jubileum vierden.
Tuurlijk moet je realistisch blijven. Een huwelijk is niet altijd vrede. En daarom ben ik zo blij dat wij in onze verkeringstijd al de nodige strubbelingen hebben gehad, zodat we daar op een goede en verantwoorde (met GOD!) manier mee om kunnen gaan als we getrouwd zijn.
Dat vind ik echt het belangrijkste, samen met God een huwelijk aangaan, en dat moet je in je verkeringstijd zeker al leren, om met zijn drieen die realtie aan te gaan, niet met zijn tweetjes...
Maar verder een mooi stuk!
We hebben een paar weken geleden huwelijkscathecisatie gehad en daarin hebben we geleerd om met zijn 3en het huwelijk in te gaan. Als je dat in je verkeringstijd niet leert, kan je een hoop missen!