Moeder gevoelens

[Haai]

Dat vind ik nou echt een rare opmerking, Haai. Kinderen zijn niet bedoeld om te doen wat de ouders ideaal vinden, dat weet je zelf toch ook.

De smiley stond er niet voor niets Lalage, het was niet helemaal serieus bedoeld

Maar feit blijft wel dat er nog altijd veel te veel ouders zijn (en misschien wel steeds meer komen??) die streven naar 'ideale' kinderen: ze moeten sporten, op muziekles, goed presteren op school (denk aan de drukte die er tegenwoordig om de Cito wordt gemaakt..) er leuk uitzien etc... En misschien zie ik het niet helemaal helder, maar ik heb wel de indruk dat dit projecteren van idealen vaker voorkomt bij kleine - als bij grote gezinnen (misschien omdat ouders daar minder gelegenheid hebben zich te focussen op alles wat hun kind doet??)

[Katlheen]

maar echt geen duizenden euro's op jaarbasis.

Moet je mij eens uitleggen hoe je dat doet. En ik weet eerlijk gezegd niet of ik wel kinderen wil. Ik haat gekrijs van kinderen, kan er spontaan een winkel voor uitlopen, of mijn biezen pakken op een verjaardag (ook al ben ik maar koud 5 minuten binnen). En wat de een een zegening vind, is voor de ander alles behalve dat. Een zegening in de zin van "door God gegeven", daar kan ik wel inkomen. Het is nog maar altijd de vraag of je een kind krijgt. Maar om dan gelijk te zeggen dat je zo ook MOET nemen, dat gaat mij echt veel te ver.

[Haai]

Een zegening in de zin van "door God gegeven", daar kan ik wel inkomen. Het is nog maar altijd de vraag of je een kind krijgt. Maar om dan gelijk te zeggen dat je zo ook MOET nemen, dat gaat mij echt veel te ver.

Weet je... eerlijk gezegd vind ik dit best een lastig punt. Voor mijzelf niet zozeer, want ik verlang naar kinderen en zie het ook echt als zegen als wij ze mogen krijgen. Maar wat als je het echt niet ziet zitten, zoals ik inmiddels uit dit forum van een aantal mensen heb begrepen. Natuurlijk is dat 'in de wereld van nu' niet zo'n probleem, want dan 'neem' je ze gewoon niet. Maar ik weet eerlijk gezegd niet goed hoe ik dit in Bijbels licht moet zien, omdat daar volgens mij alleen maar wordt gesproken over het krijgen van kinderen als zegen, en nooit over het niet (willen) krijgen van kinderen. Er gaat bij mij dus altijd wat kriebelen als ik van anderen hoor dat ze geen kinderen willen, omdat dat voor mijn gevoel niet zo klopt met wat God wil. Maar nu in de discussie hier vraag ik me toch af of ik het niet allemaal wat te 'zwart - wit' zie. Hoe zie jij dan het niet willen van kinderen in Bijbels opzicht? Ben ik wel benieuwd naar eigenlijk....

[meschianza]

Ik heb geen moedergevoelens in die zin dat ik enorm verlang naar een eigen kind. Schijnt bij de ene vrouw ingebakken te zijn (een vriendin van mij) , andere vrouwen ervaren dat na een tijdje een vaste relatie, de volgende pas zodra ze zwanger zijn, of zelfs pas wanneer ze het kind in handen krijgen (een collega van mij) en enkele vrouwen schijnen zelfs dan nog geen moedergevoelens te krijgen.

Overigens heb ik wel een drang om op te komen voor kwetsbare kinderen, om ze te beschermen ofzo. Ik zou het ook niet erg vinden, als ik geld, mogelijkheid en kracht heb, om later pleegkinderen op te vangen.

[Liarose]

Er gaat bij mij dus altijd wat kriebelen als ik van anderen hoor dat ze geen kinderen willen, omdat dat voor mijn gevoel niet zo klopt met wat God wil. Maar nu in de discussie hier vraag ik me toch af of ik het niet allemaal wat te 'zwart - wit' zie.

Ik denk dat het heel belangrijk is of je samen met God leeft. En samen met Hem keuzes maakt. Dat is wat ik zelf ervaar, God heeft een plan voor mijn/ons leven en wij luisteren naar wat Hij wil. Maar als dan blijkt dat het de bedoeling is dat we eerst andere dingen doen voordat we een kindje gaan adopteren, dan kan niemand zeggen dat dat Gods wil niet is.

[Liarose]

Overigens heb ik wel een drang om op te komen voor kwetsbare kinderen, om ze te beschermen ofzo.

Als dat ook onder de categorie 'moedergevoelens' valt, heb ik héél veel moedergevoelens. Want ik zou bij wijze van spreken het liefst alle zielige, moeilijke, eenzame, zieke, verlaten kindjes in huis willen nemen...

[pol]

Voordat ik die 2 "apen" had, had ik ook zoiets van; dat gegil, dwarsliggen in de winkel enz enz. Wat moet je eigenlijk ermee. Als ze komen best, als ze niet komen ook best.
Nu hebben we 2 van die frommeltjes en echt.... je kan ze niet meer missen. En ze zijn echt niet altijd even lief, soms denk ik o help de vlg schatjes-aflevering wordt hier opgenomen, maar als je kijkt wat voor liefde, gezelligheid je ervoor terugkrijgt. En ik ben ook wel eens een keer saggerijnig en mogen kinderen dat niet zijn?? 't Zijn ook mensen!
(dat dacht ik niet trouwens toen dochterlief gillend voor de winkel lag, slapie hier doen en niet thuis, toen verlangde ik naar 4 rollen behang om ze achter te plakken!!!!)

[Katlheen]

Fijn om te zien dat kinderen dus niet alleen maar zegeningen zijn....

[*Annet*]

Ik denk dat het heel belangrijk is of je samen met God leeft. En samen met Hem keuzes maakt. Dat is wat ik zelf ervaar, God heeft een plan voor mijn/ons leven en wij luisteren naar wat Hij wil. Maar als dan blijkt dat het de bedoeling is dat we eerst andere dingen doen voordat we een kindje gaan adopteren, dan kan niemand zeggen dat dat Gods wil niet is.

Rosalie: Hoe weet jij nu wat Gods plan is met jouw leven? Hoe weet je dat je eerst andere dingen moet gaan doen voor je bijv. kinderen adopteert?

[Liarose]

Ik denk dat het heel belangrijk is of je samen met God leeft. En samen met Hem keuzes maakt. Dat is wat ik zelf ervaar, God heeft een plan voor mijn/ons leven en wij luisteren naar wat Hij wil. Maar als dan blijkt dat het de bedoeling is dat we eerst andere dingen doen voordat we een kindje gaan adopteren, dan kan niemand zeggen dat dat Gods wil niet is.

Rosalie: Hoe weet jij nu wat Gods plan is met jouw leven? Hoe weet je dat je eerst andere dingen moet gaan doen voor je bijv. kinderen adopteert?

Tsja, hoe moet ik dat goed uitleggen zoals ik het ook echt voel? We proberen heel nauw samen te leven met God. Toen ik tot geloof kwam voelde ik me heel rijk worden omdat ik Iemand had bij wie ik altijd terecht kon, met Wie ik samen kon leven. Snap je hoe ik dat bedoel?
God is de hele dag in mij, in mijn gedachten. Natuurlijk als ik aan het werken ben denk ik keihard aan mijn werk Maar bij alles wat ik doe, bid ik tot God. Dat doen mijn man en ik samen ook. En op die manier voel je heel goed wat God wil. Het is niet zo dat ik een stem uit de hemel hoor of zo die zegt wat ik moet doen. Maar door dingen die op je pad komen, dingen die je leest etc merk je dan "hey!". Snap je? En zo komt bij ons elke keer Azië op ons pad. In de zin zoals hierboven beschreven.
Hopelijk komt het over zoals ik het bedoel. Stel maar vragen als het niet duidelijk is of zo!

[Marnix]

Een zegening in de zin van "door God gegeven", daar kan ik wel inkomen. Het is nog maar altijd de vraag of je een kind krijgt. Maar om dan gelijk te zeggen dat je zo ook MOET nemen, dat gaat mij echt veel te ver.

Weet je... eerlijk gezegd vind ik dit best een lastig punt. Voor mijzelf niet zozeer, want ik verlang naar kinderen en zie het ook echt als zegen als wij ze mogen krijgen. Maar wat als je het echt niet ziet zitten, zoals ik inmiddels uit dit forum van een aantal mensen heb begrepen. Natuurlijk is dat 'in de wereld van nu' niet zo'n probleem, want dan 'neem' je ze gewoon niet. Maar ik weet eerlijk gezegd niet goed hoe ik dit in Bijbels licht moet zien, omdat daar volgens mij alleen maar wordt gesproken over het krijgen van kinderen als zegen, en nooit over het niet (willen) krijgen van kinderen. Er gaat bij mij dus altijd wat kriebelen als ik van anderen hoor dat ze geen kinderen willen, omdat dat voor mijn gevoel niet zo klopt met wat God wil. Maar nu in de discussie hier vraag ik me toch af of ik het niet allemaal wat te 'zwart - wit' zie. Hoe zie jij dan het niet willen van kinderen in Bijbels opzicht? Ben ik wel benieuwd naar eigenlijk....

Ik weet het niet, de Bijbel zegt inderdaad niet veel over het niet willen krijgen van kinderen. De meesten wilden dat toen wel, de cultur van nu is iets anders, wat individualistischer, kinderen zijn ook minder belangrijk, vroeger wel (toen je vaak met meerdere generaties in een huis woonde, en je kinderen op je oude dag voor je zorgden, ipv de regering)

Je hebt wel deze tekst:

27 En Hem volgde een grote menigte van volk en van vrouwen, die zich op de borst sloegen en over Hem weeklaagden. 28 En Jezus wendde Zich tot haar en zeide: Dochters van Jeruzalem, weent niet over Mij, maar weent over uzelf en over uw kinderen, 29 want zie, er komen dagen, waarop men zeggen zal: Zalig de onvruchtbaren, en de schoot, die niet heeft gebaard, en de borsten, die niet hebben gezoogd. 30 Dan zal men beginnen te zeggen tot de bergen: Valt op ons, en tot de heuvelen: Bedekt ons.

Maar die is volgens mij gericht aan de Israelieten, de Joden die Jezus kruisigden....

Maar goed, misschien is adoptie ook een goede optie? Het is een mogelijkheid tot het krijgen van kinderen als het op de natuurlijke manier niet kan.

[Liarose]

Maar goed, misschien is adoptie ook een goede optie? Het is een mogelijkheid tot het krijgen van kinderen als het op de natuurlijke manier niet kan.

Adoptie is ook een mogelijkheid als het op de natuurlijke manier wel kan...

[Marnix]

natuurlijk, dat klopt. Maar mensen kiezen dan toch eerder voor eigen kinderen.... hoewel het natuurlijk ook beiden kan. Helemaal mee eens. Goede nuance.

[pol]

Vorige week was er trouwens op tv met journaal of netwerk dat er weinig adoptiekinderen meer zijn. De meeste landen proberen de kinderen "binnenlands" onder te brengen bij adoptiegezinnen. Die vrouw van die vereniging vertelde nog dat als mensen nu aanmelden voor adoptie ze waarschijnlijk te laat waren.

[Lalage]

(toen je vaak met meerdere generaties in een huis woonde, en je kinderen op je oude dag voor je zorgden, ipv de regering)

Nou wist je dat ik soms wel denk van straks ben ik bejaard en wie moet dan voor me zorgen... want als er niet genoeg kinderen worden geboren, dan is er inderdaad niemand om ons te verzorgen later!