padvinder schreef:Hoewel ik christelijk ben opgevoed, ben ik een tijd lang "ver van het pad af" geweest. Ik werd besmet met het postmodernisme, twijfelde aan het bestaan van God, stopte met bijbellezen en bidden en wachtte eigenlijk op een bijzondere ervaring.
Inmiddels ben ik weer begonnen met bidden en bijbellezen; als Hij bestaat en Hij wil zich door mij laten kennen, is dit denk ik de weg.
Ik ben dus vrij intensief op zoek naar God, maar ben nog altijd niet zeker van Zijn bestaan. Toch neig ik er steeds meer naar om gewoon te geloven en te aanvaarden dat Hij bestaat, en niet meer op een bijzondere ervaring te wachten. Misschien moet ik God gewoon op Zijn Woord geloven.
Ondertussen echter wordt me in de gemeente waarin ik ben opgegroeid (gergem) en nog steeds (maar mogelijk niet lang meer ) kerk, op het hart gedrukt dat ik niet kan geloven en dat het daar niet om gaat (zou remonstrants zijn) en wordt de nadruk gelegd op zondebesef en verzoening. Terwijl ik dus heen en weer geslingerd wordt tussen geloof en ongeloof en het langzaam maar zeker naar een keuze toegaat, hoor ik in de kerk dat ik niet kan en mag geloven.
Op het moment ben ik echter niet zozeer met mijn algehele verdorvenheid, maar met mijn zoektocht naar God en ongeloof bezig.
Bij mij draait het op het ogenblik dus meer om zingeving van het leven in plaats van verlossing van mijn zonde. Is dit fout?
Ik denk juist dat als je tot geloof in God komt, je pas daarna je zonde echt gaat betreuren. (Ik bedoel, je kunt toch pas je zonde beseffen als je gelooft en onder de indruk bent geraakt van wat Jezus gedaan heeft?)
Bovendien, leiden er niet meerdere wegen naar Rome? Moet bekering bij iedereen hetzelfde verlopen?
Hoe denken jullie hierover?
Hoe vaak staat niet in de Bijbel: bekeert u.....
Natuurlijk is het Gods werk dat Hij ons roept, wij moeten alleen wel ja zeggen tegen Zijn aanbod van genade.
Wat is de zingeving hiervan? Nou, dat God ons talloze dingen belooft, lees bijvoorbeeld Spreuken 3 eens, alleen hierin staan meer dan 50 beloftes.
Of Rom.8:28 En wij weten, dat dengenen, die God liefhebben, alle dingen medewerken ten goede, namelijk dengenen, die naar Zijn voornemen geroepen zijn.
Dit zijn toch geweldige beloftes?
Zijn wij uitverkoren? Dat weet alleen God, maar Gods woord roept ons wel op:
Daarom, broeders, benaarstigt u te meer, om uw roeping en verkiezing vast te maken; want dat doende zult gij nimmermeer struikelen (2Pe 1:10).
We hoeven dus niet rustig achterover te zitten en te wachten.
Hoe dan?
Jezus zegt in Joh14:6 tegen Thomas: Ik ben de Weg, en de Waarheid, en het Leven. Niemand komt tot den Vader, dan door Mij.
Over het geloof: ik geloof niet dat ons hart op God gericht is, maar ik geloof wel dat God bij machte is om dat te veranderen. Romeinen 11:23 schrijft hierover: Maar ook zij, indien zij in het ongeloof niet blijven, zullen ingeent worden; want God is machtig om dezelve weder in te enten.
Vraag dus iedere dag God om Zijn zegen in jouw leven, en je zult opgebouwd gaan worden door Hem, die jou van harte liefheeft
Gods zegen,
Tom