Homofilie 3

[Cisca]

De christenen zijn nog lang niet om hoor, vergis je niet

[Debor@]

Goed, ik heb ook geen zoon en kan er dus niet veel van zeggen, maar laat ik het dan vervangen door broer (met wie ik in een soort van 2 handen op 1 buik-relatie sta). Ja, dan zou ik naar het (kerkelijk) huwelijk gaan. En waarom, heel erg eens met L'être: het kind/ mijn broer is niets minder omdattie homo is. De mens (in dit geval dus m'n bloedeigen broer) voor de godsdienst. Maar dat is natuurlijk heel persoonlijk, gelukkig

[Aragorn]

Een vraagje aan mensen die "gepractiseerde" homoseksualiteit niet toejuichen:

Stel, jouw zoon is homo. Hij komt thuis: "Pa, ik ben homo."

En stel, hij komt een tijdje later thuis met zijn vriend, een aardige, beleefde knul met een leuke baan.

En stel, ze willen trouwen (Optimatus is organist, dus de intredemuziek zal wel "No woman, no cry" zijn)

Kom jij, als vader of moeder, dan ook naar het (kerkelijk) huwelijk van je zoon en je schoonzoon?

Ik kan me moeilijk in die situatie verplaatsen, want ik heb geen zoon.
Maar als iemand daar 'ja' op zegt, heb ik wel zoiets van: 'Hallo, kort geleden bestond het homohuwelijk nog niet eens! Zelfs in de seculiere wereld mocht het toen dus niet! Het is er door die liberale D'66 gekomen, die niet van godsdienstig bepaalde normen en waarden houdt. Hoe kan het dan dat we als christenen zo snel om zijn?' ('We' is misschien wat erg collectief. Want ik ben in dat opzicht niet omgegaan.)

Je hoeft natuurlijk niet 'om' te zijn om je kind toch niet in de steek te willen laten op de belangrijke momenten in zijn of haar leven.

[Optimatus]

En bovendien is het kind niets minder omdat hij/zij homo is.

Sympathiek antwoord! Mocht één van mijn eventuele kinderen homo blijkben te zijn, dan zal ik dit antwoord zeker in herinnering houden.

De christenen zijn nog lang niet om hoor, vergis je niet

Er zijn meerdere kerken, grotere en kleinere, die het huwelijk ook voor twee mensen van gelijk geslacht hebben opengesteld, soms zelfs al eerder dan de overheid dit deed.

[Boekenlezer]

Een vraagje aan mensen die "gepractiseerde" homoseksualiteit niet toejuichen:

Stel, jouw zoon is homo. Hij komt thuis: "Pa, ik ben homo."

En stel, hij komt een tijdje later thuis met zijn vriend, een aardige, beleefde knul met een leuke baan.

En stel, ze willen trouwen (Optimatus is organist, dus de intredemuziek zal wel "No woman, no cry" zijn)

Kom jij, als vader of moeder, dan ook naar het (kerkelijk) huwelijk van je zoon en je schoonzoon?

Ik kan me moeilijk in die situatie verplaatsen, want ik heb geen zoon.
Maar als iemand daar 'ja' op zegt, heb ik wel zoiets van: 'Hallo, kort geleden bestond het homohuwelijk nog niet eens! Zelfs in de seculiere wereld mocht het toen dus niet! Het is er door die liberale D'66 gekomen, die niet van godsdienstig bepaalde normen en waarden houdt. Hoe kan het dan dat we als christenen zo snel om zijn?' ('We' is misschien wat erg collectief. Want ik ben in dat opzicht niet omgegaan.)

Je hoeft natuurlijk niet 'om' te zijn om je kind toch niet in de steek te willen laten op de belangrijke momenten in zijn of haar leven.

Misschien is het ook wel mogelijk, om het 'huwelijk' van je zoon dan niet te erkennen, en dientengevolge ook niet naar de bevestiging te gaan, maar om hem als zoon toch niet in de steek te laten. Als persoon zie je hem dan wel staan, maar je bent het gewoon niet eens met zijn keuzes.

[marina87]

Ik zou er bij willen zijn, niet omdat ik homohuwelijken nou zo toejuich maar omdat het mijn zoon is. 'Niet gaan' zou ik denk ik ervaren als mijn kind verloochenen. (Mijn ouders zouden één van de belangrijkste gasten op mijn bruiloft zijn)

[Harm-J]

Misschien is het ook wel mogelijk, om het 'huwelijk' van je zoon dan niet te erkennen, en dientengevolge ook niet naar de bevestiging te gaan, maar om hem als zoon toch niet in de steek te laten. Als persoon zie je hem dan wel staan, maar je bent het gewoon niet eens met zijn keuzes.

Je kunt van elk burgelijk huwelijk wegblijven. De vraag is waarom zou jij dat doen? Laat jij dan
niet zien aan elke aanwezige dat jij hiermee feitenlijk je zoon of dochter in de kou laat staan
op zijn/haar belangrijkste dag?

Je kunt toch ook gewoon je zoon/dochter vertellen dat jij niet achter zijn/haar keuze staat, maar
nog wel naar de voltrekking gaan?

[meboy]

Ik zou gewoon heel praktisch denken: de komst naar zo'n dienst is geen statement dat je het qua standpunt met je zoon of dochter eens bent.
Het is wel een statement dat je er bent door dik en dun en in alle omstandigheden.

[Aragorn]

Misschien is het ook wel mogelijk, om het 'huwelijk' van je zoon dan niet te erkennen, en dientengevolge ook niet naar de bevestiging te gaan, maar om hem als zoon toch niet in de steek te laten. Als persoon zie je hem dan wel staan, maar je bent het gewoon niet eens met zijn keuzes.

Tsja, maar dat hoef je hem/haar niet op die manier duidelijk te maken want als kind weet je natuurlijk allang hoe je ouders erover denken en naar de buitenwereld toe hoef je ook geen statement te maken aangezien het simpelweg hun zaak niet is.

Ik zou het mijn ouders iig zeer kwalijk nemen, temeer omdat ik hun levenswijze en ideeën ook gewoon respecteer.

[Gerdien B.]

Een vraagje aan mensen die "gepractiseerde" homoseksualiteit niet toejuichen:

Stel, jouw zoon is homo. Hij komt thuis: "Pa, ik ben homo."

En stel, hij komt een tijdje later thuis met zijn vriend, een aardige, beleefde knul met een leuke baan.

En stel, ze willen trouwen (Optimatus is organist, dus de intredemuziek zal wel "No woman, no cry" zijn)

Kom jij, als vader of moeder, dan ook naar het (kerkelijk) huwelijk van je zoon en je schoonzoon?

Ik zal als zijn moeder aanwezig zijn.
Ik kan hem alleen aangeven hoe ik er voor mijzelf over denk.
Hij moet zelf zijn keuzes maken. Het zal voor mij denk ik wel even slikken worden, maar ik laat mijn zoon niet in de kou staan omdat hij homoseksueel is. Hij is en blijft mijn zoon!

Als je nog een registrante zoekt.....

[Denkertje21]

Ik kan het alleen maar van de andere kant benaderen...
Als homo zou ik het mijn ouders niet kwlaijk nemen als zij niet zouden komen. Als zij mij in alle openheid zouden vertellen, dat ik hun kind blijf en dat ze van me blijven houden, maar dat het zo tegen hun geweten in druist om daar bij te zijn, dan zou ik dat begrijpen en evenveel van ze blijven houden, net als zij van mij.

Ik kan niemand verwachten dat ze tegen hun geweten in gaan ook al ben ik met hun overtuiging niet eens. Ik zou hen en ook familie en vrienden daarom blijven respecteren...

[Gerdien B.]

Dat vind ik ook heel mooi dat jij dat zo kan.
Maar net als van de andere kant: iedereen zit anders in elkaar en moet dat eigenlijk per situatie bekijken.
het is nu wel makkelijker praten dan als je er echt voor staat denk ik.

[Denkertje21]

Dat vind ik ook heel mooi dat jij dat zo kan.
Maar net als van de andere kant: iedereen zit anders in elkaar en moet dat eigenlijk per situatie bekijken.
het is nu wel makkelijker praten dan als je er echt voor staat denk ik.

Nope, ik stá er echt voor, dus het is niet makkelijker praten...

[AikonGirl]

En stel, ze willen trouwen (Optimatus is organist, dus de intredemuziek zal wel "No woman, no cry" zijn)

Volgens mij begrijp jij de titel niet helemaal,
en zo wel, dan snap ik niet daarom je dat lied dan wilt spelen. :/

Ik weet niet of ik er heen zou gaan.
Zou nu geen nee of ja kunnen zeggen. Zie ik dan wel weer.

[Optimatus]

Gevoel voor humor, dame.