Vriendschap tussen jongen en meisje

[sjaak1]

Ik zal me eerst even voorstellen: ik ben een jongen van 20 die geen enkele band heeft met kerk/geloof. Sinds een jaar heb ik een leuke vriendengroep met alleen maar gereformeerden. Hele aardige jongens Aan het begin van de zomer heb ik ook het zusje van 1 van die jongens ontmoet. We konden wel goed met elkaar opschieten en sindsdien doen we wel eens wat leuks samen. Dit is echter puur vriendschappelijk, geen gevoelens van beide kanten. Alleen een deel van mijn vriendengroep en de vader van dat meisje vinden dat ik niet meer met haar om moet gaan, omdat ze al 3 jaar een vriend heeft. Ze snappen blijkbaar niet dat een jongen en een meisje ook vriendschappelijk met elkaar om kunnen gaan Dus ik weet niet zo goed wat ik nou moet doen. Ik wil mijn vriendengroep niet verliezen, maar het is ook niet netjes om haar zomaar in de steek te laten.

Omdat ik niet zoveel verstand heb van het gereformeerde geloof ben ik hier maar eens gaan kijken. Hoe zit het nou met vriendschappen tussen jongens en meisjes? Is dat geaccepteerd of wordt er meteen gedacht dat er meer is dan alleen vriendschap?

[Corine]

Volgens mij maakt het niet zoveel uit of je nu vriendschap hebt met een gereformeerd dan wel niet-kerkelijk meisje. Al het desbetreffende meisje een vriend heeft zul je van alle kanten vraagtekens krijgen. De vriend van je vriendin is denk ik wel degene die je hierover zult moeten spreken. Als hij er geen probleem mee heeft zou ik dit duidelijk maken aan je vriendengroep en aan de vader. Mocht die vriend het ook niet zo leuk vinden is het denk ik wel respectvol enige afstand te bewaren. Ik zou er niet te krampachtig mee omgaan. Maar als je merkt dat de verhouding verandert zou ik daar wel eerlijk in zijn en zonodig nog meer afstand nemen.

[Aragorn]

De vriend van je vriendin is denk ik wel degene die je hierover zult moeten spreken. Als hij er geen probleem mee heeft zou ik dit duidelijk maken aan je vriendengroep en aan de vader. Mocht die vriend het ook niet zo leuk vinden is het denk ik wel respectvol enige afstand te bewaren.

Ik denk dat je er beter met haarzelf over kan praten. Het is toch in eerste instantie haar vriend en haar verantwoordelijkheid..

[Corine]

Ja, wellicht, maar ik denk dat als de twee een echte vriendschap hebben dat ze dat al wel gedaan hebben, vandaar dat ik het niet genoemd heb, maar je hebt wel een punt ja.

[MissF]

Wat ik wel om me heen zie bij mijn onchristelijke collega's en vrienden, is dat ik en mijn christelijke vriendinnen over het algemeen terughoudender zijn naar relaties met andere jongens dan niet christenen. Ik weet dat dat niet altijd opgaat hoor, maar ik merk aan mijn vriendinnen en mij dat trouw gigantisch belangrijk is. En wij/ik bedoelen daar ook mee, terughoudendheid naar het andere geslacht. Niet dat je daar niet mee om mag gaan hoor, maar ik vind het ook niet fijn als mijn vriend alleen met een ander meisje uit zou gaan. Ik zou dan toch wat onzeker worden. En omdat ik, vooral uit mijn geloof, trouw giga belangrijk vind, wil ik ook dat ik of mijn vriend geen aanleiding geven tot wantrouwen.
En ik weet dat ik dit niet zomaar mag zeggen, omdat er ook mensen zijn die te snel wantrouwen, en dat het ook zo kan zijn bij niet-christenen, maar ik denk dat het soms wel eens waar kan zijn.

Maar menselijk, zonder het geloof erbij, gedacht: ik vind het gewoon niet tof als mijn vriend met een meisje weggaat, omdat ik dan toch onzeker ga worden, of ik niet goed genoeg ben ofzo.
En begrijp me niet verkeerd: ik heb genoeg lieve vrienden, en hij ook vriendinnen, maar in een groep vind ik het iets anders dan 1 op 1.

[sjaak1]

Wat ik wel om me heen zie bij mijn onchristelijke collega's en vrienden, is dat ik en mijn christelijke vriendinnen over het algemeen terughoudender zijn naar relaties met andere jongens dan niet christenen. Ik weet dat dat niet altijd opgaat hoor, maar ik merk aan mijn vriendinnen en mij dat trouw gigantisch belangrijk is. En wij/ik bedoelen daar ook mee, terughoudendheid naar het andere geslacht. Niet dat je daar niet mee om mag gaan hoor, maar ik vind het ook niet fijn als mijn vriend alleen met een ander meisje uit zou gaan. Ik zou dan toch wat onzeker worden. En omdat ik, vooral uit mijn geloof, trouw giga belangrijk vind, wil ik ook dat ik of mijn vriend geen aanleiding geven tot wantrouwen.
En ik weet dat ik dit niet zomaar mag zeggen, omdat er ook mensen zijn die te snel wantrouwen, en dat het ook zo kan zijn bij niet-christenen, maar ik denk dat het soms wel eens waar kan zijn.

Maar menselijk, zonder het geloof erbij, gedacht: ik vind het gewoon niet tof als mijn vriend met een meisje weggaat, omdat ik dan toch onzeker ga worden, of ik niet goed genoeg ben ofzo.
En begrijp me niet verkeerd: ik heb genoeg lieve vrienden, en hij ook vriendinnen, maar in een groep vind ik het iets anders dan 1 op 1.

Dat bedoel ik ja. Christelijke mensen zijn veel terughoudender in vriendschappen aangaan met het andere geslacht. Dus áls een jongen en een meisje dan een keer wat leuks samen gaan doen wordt er meteen gedacht dat ze gevoelens voor elkaar hebben Dat meisje vindt vriendschap tussen jongens en meisjes overigens heel gewoon. Ze is wel gereformeerd opgevoed, maar ze gaat niet meer naar de kerk en gelooft er ook amper in.

Maarja, ik zal wel eens met wat mensen praten wat nu eigenlijk het probleem is. Als ze bij mij zijn merk ik nergens aan dat ze het vervelend vinden dat ik met haar omga, maar van haar hoor ik wel dat haar broer (1 van me vrienden) en haar vader slecht over me praten thuis Terwijl ik echt niks slechts doe, ik ben alleen bevriend met haar

[Maara]

In het topic "wat doe je wel en wat doe je niet" was er ook al zo'n soort gelijke discussie.
Ik vind dat je als je verkering hebt niet zomaar een op een met een andere jongen/meisje iets moet gaan doen.
Vriendschap is ook een relatie die ook best intiem kan zijn en soms is de grens tussen vriendschap en verkering niet zo groot.
Ik snap het best wel als haar vriend of de mensen erom heen er niet echt over te spreken zijn.
Ze kunnen niet controleren of het echt alleen maar vriendschap is en het vertrouwen dat je dan van ze vraagt is dan toch wel groot.
Bovendien is het vaak genoeg voor gekomen dat vriendschap in verkering is omgeslagen.
Ik zou in dit geval wat meer afstand nemen van mijn vrienden van het andere geslacht en ervoor zorgen dat er steeds een ander, bijvoorbeeld andere vrienden of je verkering, in de buurt zijn als je elkaar wilt ontmoeten.
Al was het alleen maar uit overdreven voorzorg en om te voorkomen dat anderen je relatie kapot kletsen.

[MissF]

Wat ik wel om me heen zie bij mijn onchristelijke collega's en vrienden, is dat ik en mijn christelijke vriendinnen over het algemeen terughoudender zijn naar relaties met andere jongens dan niet christenen. Ik weet dat dat niet altijd opgaat hoor, maar ik merk aan mijn vriendinnen en mij dat trouw gigantisch belangrijk is. En wij/ik bedoelen daar ook mee, terughoudendheid naar het andere geslacht. Niet dat je daar niet mee om mag gaan hoor, maar ik vind het ook niet fijn als mijn vriend alleen met een ander meisje uit zou gaan. Ik zou dan toch wat onzeker worden. En omdat ik, vooral uit mijn geloof, trouw giga belangrijk vind, wil ik ook dat ik of mijn vriend geen aanleiding geven tot wantrouwen.
En ik weet dat ik dit niet zomaar mag zeggen, omdat er ook mensen zijn die te snel wantrouwen, en dat het ook zo kan zijn bij niet-christenen, maar ik denk dat het soms wel eens waar kan zijn.

Maar menselijk, zonder het geloof erbij, gedacht: ik vind het gewoon niet tof als mijn vriend met een meisje weggaat, omdat ik dan toch onzeker ga worden, of ik niet goed genoeg ben ofzo.
En begrijp me niet verkeerd: ik heb genoeg lieve vrienden, en hij ook vriendinnen, maar in een groep vind ik het iets anders dan 1 op 1.

Dat bedoel ik ja. Christelijke mensen zijn veel terughoudender in vriendschappen aangaan met het andere geslacht. Dus áls een jongen en een meisje dan een keer wat leuks samen gaan doen wordt er meteen gedacht dat ze gevoelens voor elkaar hebben Dat meisje vindt vriendschap tussen jongens en meisjes overigens heel gewoon. Ze is wel gereformeerd opgevoed, maar ze gaat niet meer naar de kerk en gelooft er ook amper in.

Maarja, ik zal wel eens met wat mensen praten wat nu eigenlijk het probleem is. Als ze bij mij zijn merk ik nergens aan dat ze het vervelend vinden dat ik met haar omga, maar van haar hoor ik wel dat haar broer (1 van me vrienden) en haar vader slecht over me praten thuis Terwijl ik echt niks slechts doe, ik ben alleen bevriend met haar

Tja, die gedachte dat je dan meteen iets met elkaar hebt, komt misschien ook voort uit de gedachte dat je als meisje zo snel mogelijk een vriend moet hebben. Er zijn gezinnen waarin dat bijna het belangrijkste in het leven is.
Zelf ben ik niet 'gereformeerd' opgegroeid, en is dat ook geen heel belangrijk iets geweest. Maar er zijn idd gezinnen bij wie dat wel zo is. En dan snap ik die vader en broer ook wel Al ben ik het er niet mee eens.

[sjaak1]

Tja, die gedachte dat je dan meteen iets met elkaar hebt, komt misschien ook voort uit de gedachte dat je als meisje zo snel mogelijk een vriend moet hebben. Er zijn gezinnen waarin dat bijna het belangrijkste in het leven is.
Zelf ben ik niet 'gereformeerd' opgegroeid, en is dat ook geen heel belangrijk iets geweest. Maar er zijn idd gezinnen bij wie dat wel zo is. En dan snap ik die vader en broer ook wel Al ben ik het er niet mee eens.

Best jammer dat er zo moeilijk wordt gedaan door hun. Want er is niet veel aan de hand. Het ergste vind ik eigenlijk nog dat ze aardig doen tegen mij en achter mijn rug om slechte dingen zeggen

[lammetje]

Niet dat ik je hier echt mee kan helpen, maar een aantal jaar geleden had ik ook een vriend (verkering) en hij had dus een hele goede vriendin waar hij meer mee optrok en die hij meer vertelde dan mij. Je voelt je dan als vriendin met verkering echt wel aan de kant gezet.
Van die kant gezien vond ik het dus totaal niet leuk!

Ik zou met haar én haar vriend er over praten, om er ook achter te komen hoe die vriend er over denkt. Als je gewoon 'bevriend' bent met elkaar zou er toch niks verkeerds aan zijn lijkt me....
En wat anderen zeggen.... tja je kunt niet iedereen tevreden stellen toch?

[mw]

ik herken het enigzins wel
ik heb ook gewoon normaal contact met jongens, maar mijn ouders zoeken er gelijk wat achter. Terwijl ze weten dat ik er ook voorzichtig meeben.Gewoon uitleggen dat er niks achter zit en het meisje zelf ook duidelijk laten zijn richting ouders en vriend.

[Lalage]

Niet te moeilijk over doen hoor! Als je een fijne vriendschap kunt aangaan, zou ik dat niet uit de weg gaan. Ik weet uit ervaring dat dat helemaal geen belemmering hoeft te zijn voor je verkering.

[sjaak1]

Niet te moeilijk over doen hoor! Als je een fijne vriendschap kunt aangaan, zou ik dat niet uit de weg gaan. Ik weet uit ervaring dat dat helemaal geen belemmering hoeft te zijn voor je verkering.

Ja, maar het voelt nu alsof ik moet kiezen tussen mijn vriendengroep en dat meisje. En daar heb ik geen zin in, het kan best naast elkaar, maar dan moeten ze begrijpen dat we niks hebben.

En @ lammetje: die vriend ken ik niet echt, heb ik misschien 2 keer gezien. Hij weet in ieder geval wel dat ik goede vrienden ben met haar.

[Lalage]

Hmmm kiezen is niet makkelijk :-S Kan het echt niet allebei? Moeilijk hoor!

[Smurffie]

Niet te moeilijk over doen hoor! Als je een fijne vriendschap kunt aangaan, zou ik dat niet uit de weg gaan. Ik weet uit ervaring dat dat helemaal geen belemmering hoeft te zijn voor je verkering.

Ja, maar het voelt nu alsof ik moet kiezen tussen mijn vriendengroep en dat meisje. En daar heb ik geen zin in, het kan best naast elkaar, maar dan moeten ze begrijpen dat we niks hebben.

En @ lammetje: die vriend ken ik niet echt, heb ik misschien 2 keer gezien. Hij weet in ieder geval wel dat ik goede vrienden ben met haar.

Uit je reactie begrijp ik dat dat die vriend van je goede vriendin niet in de vriendengroep zit? Misschien kun je hem overhalen, (of via je goede vriendin) te integreren in de vriendengroep? Dan wordt het gevoel dat je moet 'kiezen' wellicht minder als hij er meer bij betrokken is.