Is de Kerk de bruidsgemeente?

[madel]

men hoort nog wel eens zeggen dat de Kerk (ware gelovigen) de bruidsgemeente is die zal 'huwen' met Christus bij Zijn wederkomt als de wereld vergaat.

maar vormen de gelovigen in deze tijd de bruidsgemeente?
Zou God beelden mixen?

geeft Paulus niet aan dat wij, als gelovigen in deze tijd, het Lichaam vormen. dat wij de Nieuwe Mens zijn in Jezus Christus. dat we verborgen zijn in Hem. dat Hij het Hoofd is en wij Zijn Lichaam? dat we moeten opwassen tot een volkomen Man. zowel individueel als gezamelijk. Christus heeft 1 Nieuwe Mens geschapen. Christus is een mannelijk figuur.
we lezen wel meerdere aanhalingen dat God zich voorstelt als een Man en Israel als een Vrouw en dat deze zullen gaan huwen.
als wij dus als gelovigen in Hem geborgen zijn, Zijn Lichaam vormen waarvan hij het Hoofd is, hoe kunnen we dan huwen met Hem? zijn wij en Zijn Lichaam en de bruidsgemeente waarmee Christus zal huwen?
er staat toch dat wij Met Hem zullen verschijnen in heerlijkheid?
op aarde zal er een bruiloft plaats vinden maar is dat met ons als gelovige?
ik geloof dus niet dat wij als gelovigen de bruidsgemeente is waarmee Christus zal huwen bij de wederkomst. je kan niet met jezelf huwen.
de Vrouw waarmee gehuwd zal worden is een andere groep verlosten dan wij zijn.
maar er zullen er hier vast zijn die er anders over denken. graag jullie gedachten hier over.

[Klaas]

De bruidsgemeente wordt gevormd door de gelovige Joden en de gelovige heidenen. God mixt geen beelden maar gebruikt verschillende beelden om verschillende aspecten van de gemeente of de relatie met de gemeente tot uiting te brengen.

De gedachte dat termen als 'bruid' en 'volk' alleen van toepassing zouden zijn op het volk Israel worden door het NT weersproken doordat allereerst nooit het onderscheid expliciet gemaakt wordt en anderzijds doordat beelden die in het OT op Israel worden toegepast in het NT op de gemeente worden toegepast.

In het geval van het bruid zijn is 2 Kor. 11:2 m.i. duidelijk genoeg:

Want ik ben ijverig over u met een ijver Gods; want ik heb ulieden toebereid, om u als een reine maagd aan een man voor te stellen, namelijk aan Christus.(SV)

Ik waak over u zoals God over u waakt. Ik heb u aan één man uitgehuwelijkt, aan Christus, en ik wil u als een kuise bruid aan hem geven.(NBV)

[elbert]

De gedachte dat termen als 'bruid' en 'volk' alleen van toepassing zouden zijn op het volk Israel worden door het NT weersproken doordat allereerst nooit het onderscheid expliciet gemaakt wordt en anderzijds doordat beelden die in het OT op Israel worden toegepast in het NT op de gemeente worden toegepast.

Als ik madel goed begrijp sluiten volgens hem de "Hoofd-Lichaam" en "Buidegom-Bruid" metaforen elkaar uit en vallen de partijen (Lichaam versus Bruid) daarin niet samen. De achterliggende gedachte is een hermeneutische vooronderstelling, nl. een strikt Israel-Gemeente onderscheid, waarbij beide volksaanduidingen uit elkaar gehouden dienen te worden.

Maar als je mij concreet de vraag stelt: "behoort apostel X (Petrus, Johannes, Paulus, allen besneden gelovige joden in de Messias Jezus) nu tot de Gemeente of tot Israel?", dan ben ik zelf geneigd om te zeggen: "tot beide".

In het geval van het bruid zijn is 2 Kor. 11:2 m.i. duidelijk genoeg:

Want ik ben ijverig over u met een ijver Gods; want ik heb ulieden toebereid, om u als een reine maagd aan een man voor te stellen, namelijk aan Christus.(SV)

Ik waak over u zoals God over u waakt. Ik heb u aan één man uitgehuwelijkt, aan Christus, en ik wil u als een kuise bruid aan hem geven.(NBV)

Een ander voorbeeld is Efeze 5. Daar wordt de verhouding tussen man en vrouw gespiegeld aan die tussen Christus en de gemeente (het gaat in dit gedeelte om praktisch onderwijs over het huwelijksleven).
Zoals van de vrouw (Eva) gezegd kon worden dat ze vlees van Adam's vlees was en been van Adam's gebeente, zo kan van de gemeente gezegd worden dat ze van Christus' vlees en benen is (Ef. 5:30). Paulus legt hier een ondubbelzinnige link met Genesis 2:

Gen. 2:23 Toen zeide Adam: Deze is ditmaal been van mijn benen, en vlees van mijn vlees! Men zal haar Manninne heten, omdat zij uit den man genomen is.
24 Daarom zal de man zijn vader en zijn moeder verlaten, en zijn vrouw aankleven; en zij zullen tot een vlees zijn.
Ef. 5:30 Want wij zijn leden Zijns lichaams, van Zijn vlees en van Zijn benen.
31 Daarom zal een mens zijn vader en moeder verlaten, en zal zijn vrouw aanhangen; en zij twee zullen tot een vlees wezen.
32 Deze verborgenheid is groot; doch ik zeg dit, ziende op Christus en op de Gemeente.

De gemeente is vrouwelijk (Manninne), maar heeft haar identiteit in Christus. Ze is uit Hem genomen, net zoals de rib uit Adam genomen is. Daarom is de eenheid tussen beiden (Hoofd en Lichaam) mannelijk, aangezien de Man het Hoofd is en het Lichaam door het Hoofd geregeerd wordt.

Overigens is Efeze 5 een typisch voorbeeld van paulinisch spreken waarbij de beide Hoofden (Adam en Christus) waarin de velen begrepen zijn, tegenover elkaar gezet worden, zie ook bijv. Rom. 5:18 e.v. en dit topic.

[Peter L]

Paulus maakt duidelijk, dat er geen onderscheid (meer) is tussen Jood en Griek. God heeft maar één volk en dat bestaat uit hen die in Christus geloven (Jood of heiden is niet van belang). Abraham is de vader van alle gelovigen. Omdat het onderscheid niet meer bestaat, bestaat de door jou gestelde tegenstelling dus ook niet.

[madel]

Klaas, Elbert en Peter,

toch heb ik nog enige bedenksels en ben ik niet overtuigd.

in Jesaja 54 lezen we dit.
SVV Isaiah 54:3 Want gij zult uitbreken ter rechter hand en ter linkerhand; en uw zaad zal de heidenen erven, en zij zullen de verwoeste steden doen bewonen.
SVV Isaiah 54:4 Vrees niet, want gij zult niet beschaamd worden, en word niet schaamrood, want gij zult niet te schande worden; maar gij zult de schaamte uwer jonkheid vergeten, en den smaad uws weduwschaps zult gij niet meer gedenken.
SVV Isaiah 54:5 Want uw Maker is uw Man, HEERE der heirscharen is Zijn Naam; en de Heilige Israels is uw Verlosser; Hij zal de God des gansen aardbodems genaamd worden.
SVV Isaiah 54:6 Want de HEERE heeft u geroepen, als een verlaten vrouw en bedroefde van geest; nochtans zijt gij de huisvrouw der jeugd, hoewel gij versmaad zijt geweest, zegt uw God.

SVV Hosea 2:2 Twist tegen ulieder moeder, twist, omdat zij Mijn vrouw niet is, en Ik haar Man niet ben; en laat ze haar hoererijen van haar aangezicht, en haar overspelerijen van tussen haar borsten wegdoen.

SVV Hosea 2:14 Daarom, ziet, Ik zal haar lokken, en zal haar voeren in de woestijn; en Ik zal naar haar hart spreken.
SVV Hosea 2:15 En Ik zal haar geven haar wijngaarden van daar af, en het dal Achor, tot een deur der hoop; en aldaar zal zij zingen, als in de dagen harer jeugd, en als ten dage, toen zij optoog uit Egypteland.
SVV Hosea 2:16 En het zal te dien dage geschieden, spreekt de HEERE, dat gij Mij noemen zult: Mijn Man; en Mij niet meer noemen zult: Mijn Baal!
.......

SVV Hosea 2:19 En Ik zal u Mij ondertrouwen in eeuwigheid; ja, Ik zal u Mij ondertrouwen in gerechtigheid en in gericht, en in goedertierenheid en in barmhartigheden.
SVV Hosea 2:20 En Ik zal u Mij ondertrouwen in geloof; en gij zult den HEERE kennen.

SVV Isaiah 62:5 Want gelijk een jongeling een jonkvrouw trouwt, alzo zullen uw kinderen u trouwen; en gelijk de bruidegom vrolijk is over de bruid, alzo zal uw God over u vrolijk zijn.

Voorlopig is in al deze teksten Israel de context. of jullie moeten dat anders lezen.

klaas haalt terecht aan dat Paulus de korinthiers hier voorstelt als een reine maagd.
de brief aan de korinthiers is geschreven in de handelingen periode.
Daar komen we de hope Israels tegen waarom Paulus gevangen zit.
Volgens Paulus worden de tot geloof gekomen heidenen ingeent in de olijfboom Israels! om welke reden? om de olijfboom Israels tot jaloersheid te brengen. daarom worden er takken van Israel weggebroken en heidenen ingeent. zij delen dus in de zegeningen van de olijfboom. daarom kan Paulus hen ook voorstellen als een reine maagd. tezamen met een deel van Israel.
niet allen zijn israel die uit israel zijn.
vandaag de dag worden er geen heidenen ingeent op de olijfboom. je kunt blijven enten maar zolang God de verharding niet wegneemt kun je blijven enten maar het werkt niets uit.
de bruid heeft ook te maken met het hemels jeruzalem dat als een bruid toebereidt wordt. het is het hemels jeruzalem waar abraham naar uitkeek volgens de hebreenschrijver.
de volgorde is mij niet helemaal duidelijk
in openbaring lezen we ook over een bruiloft des Lams. hier gaat het niet over ons. er wordt daar gesproken over fijne linnen die rechtvaardige daden inhouden.
er zijn op die bruiloft ook genodigend. er zijn meerdere groepen die een onderdeel vormen van die bruiloft.
de bijbel spreekt ook over de vrienden van de bruidegom en over jonkvrouwen. iedere groep zal zijn eigen aandeel hebben in die bruiloft.

Elbert haalt efeze 5:30 aan. Nu is het denk ik wel zaak om te letten dat er hier niet gesproken wordt over een huwelijk tussen man en vrouw maar gaat het hier om de verhouding!!!
Een uitleg hierover heb ik overgenomen uit het boek ‘het geheimenis bekend bekend gemaak’ van HB en PA slagter.
[Binnen een huwelijk zijn man en vrouw aan elkaar verbonden. Door een verbond, namelijk: het huwelijksverbond. Ze hebben elkaar het ja-woord gegeven en leven zo als echtpaar onder 1 dak. Daarbij is de man het hoofd van de vrouw. (1 kor 11:3). En als de man als hoofd gezien wordt, kan de vrouw dus als lichaam gezien worden. In die zin is ze dus het lichaam van de man. Tegelijk blijft de vrouw ook een eigen persoon en heeft ze ook haar eigen hoofd. (lett.) en kan ze gaan en staan waar ze wil.
Gaan we nu verder in op de man, dan kunnen we stellen dat hij ook hijzelf een lichaam heeft. Om het zover te krijgen, heeft hij met dat lichaam nooit een verbond hoeven sluiten. Nee, bij zijn geboorte, en eigenlijk al daarvoor, had hij het al. En met dat lichaam vormt de man een onlosmakelijk geheel. Hoofd en lichaam zijn daarin veel meer 1 dan dat dit ooit door een (huwelijks)verbond ooit zou kunnen

Dit alles kunnen we ook zo meenemen naar de verhouding van Christus tot de gelovigen. Tot en met de Handelingenperiode was er sprake van een verbond tussen God en Zijn volk. Of dit nu het oude of het nieuwe verbond is. Gedurende de Handelingen was dit in ieder geval het NV waardoor er sprake was van een man/vrouw relatie tussen Christus en de gemeente in die dagen. Daarom schrijft Paulus ook in 2 kor.12:2. Want ik ben ijverig over u met een ijver Gods; want ik heb ulieden toebereid, om u als een reine maagd aan een man voor te stellen, namelijk aan Christus.
Tegelijk had deze reine maagd in haar verbondspositie zelf een lichaam, dat in zijn geheel uit de verschillende gelovigen tezamen bestond. In het beeld dat Paulus in 1 kor.12 hierover oproept, komt zelfs naar voren dat ook het hoofd gevormd werd door de gelovigen zelf en niet door Christus.
SVV 1 Corinthians 12:16 En indien het oor zeide: Dewijl ik het oog niet ben, zo ben ik van het lichaam niet; is het daarom niet van het lichaam ?
SVV 1 Corinthians 12:17 Ware het gehele lichaam het oog, waar zou het gehoor zijn? Ware het gehele lichaam gehoor, waar zou de reuk zijn?
SVV 1 Corinthians 12:21 En het oog kan niet zeggen tot de hand: Ik heb u niet van node; of wederom het hoofd tot de voeten: Ik heb u niet van node.
Ook in het OT werd Israel gezien overigens gezien als een opzichzelf staand lichaam.
SVV Isaiah 1:5 Waartoe zoudt gij meer geslagen worden ? Gij zoudt des afvals des te meer maken; het ganse hoofd is krank, en het ganse hart is mat.
SVV Isaiah 1:6 Van de voetzool af tot het hoofd toe is er niets geheels aan hetzelve; maar wonden, en striemen, en etterbuilen, die niet uitgedrukt noch verbonden zijn, en geen derzelve is met olie verzacht.
Wat in efeze openbaar werd is dat Christus Zelf ook nog een Lichaam heeft, waarmee Hij als Hoofd een eenheid vormt. Met dat Lichaam hoefde Hij geen verbond te sluiten o.i.d. Nee, dat Lichaam was er in Gods plan al voor de grondlegging der wereld. (ef 1:4). En dat Lichaam wordt gezien als opgroeiend tot een volkomen Man, namelijk 1 in en met Christus als Hoofd]

Voorlopig blijf ik nog bij mijn gedachte dat de kerk niet de bruidsgemeente kan zijn. maar dat zij een nog veel inniger positie heeft. namelijk in Christus en de Gemeente van nu daarom een Man is en dat deze Man, waar wij deel van uitmaken, straks gaat huwen met een vrouw en dat deze vrouw niet de kerk als bruidsgemeente is maar o.a. uit Israel zal zijn.

[Klaas]

Ik heb het idee dat je de dingen nodeloos ingewikkeld maakt. Het is duidelijk dat je gedachten beïnvloed zijn door het dispensationalisme. Daar is op dit forum al het nodige over gezegd dus als die beïnvloeding onbewust is geweest zou je daar eens naar moeten zoeken.

Kort door de bocht gaat het dispensationalisme uit van allerlei verschillen: verschillende tijdvakken in de heilgeschiedenis, verschillende 'volken' van God etc. Daar waar andere woorden gebruikt worden wordt al gauw een wezenlijk verschil veronderstelt. Ik zie dat ook in jouw reactie terug. Uit het feit dat er verschillende beelden (bruid - lichaam) gebruikt worden zou volgen dat het om verschillende groepen gaat en om dat aannemelijk te maken veronderstel je verschillende tijdperken (handelingentijdperk tegenover een niet nader aangeduid tijdperk). Ik vind het allemaal erg spannend maar een bijbelse onderbouwing ervan heb ik nooit gezien.

Daarnaast heb ik een voorkeur voor eenvoudige oplossingen. Als ik veronderstel dat God verschillende beelden gebruikt voor de gemeente dan heb ik geen enkel probleem. Met 1 enkel uitgangspunt los je de problemen op. Ik zie dat meer als kenmerk van de waarheid dan het opeen stapelen van aannames.

Als derde opmerking zou ik willen aangeven dat je dergelijke beeldspraak nooit moet overvragen of onderwerpen aan de kille wetten van de logica. "Je kunt niet tegelijkertijd het lichaam en de bruid van Christus zijn want dan zou Christus met zichzelf trouwen" klinkt wel logisch maar slaat nergens op. Simpelweg omdat het hier om beeldspraak gaan: het is heel goed mogelijk iemand middels verschillende beelden aan te duiden, Iemand kan zowel een koele kikker als een kip zonder kop zijn. Net zo goed kan Israel vergeleken enerzijds worden met een bruid en anderzijds met kuikens. Daaruit trekken we toch ook niet de conclusie dat God met kuikens trouwt? Voor mensen die dat poneren hebben we een ander beeld nl. uilskuikens

Je moet verder goed in het oog houden dat de verschillende beelden ook een verschillende functie hebben. Ik zou het na moeten kijken, maar ik heb de indruk dat het beeld van de bruid en de bruidegom telkens in het licht staat van de laatste dingen (eschatologie): het gaat om de uiteindelijke vereniging van Christus met de gelovigen. Als het gaat over het beeld van het lichaam dan gaat het over het functioneren van de gemeente hier en nu (ecclesiologie).

vandaag de dag worden er geen heidenen ingeent op de olijfboom. je kunt blijven enten maar zolang God de verharding niet wegneemt kun je blijven enten maar het werkt niets uit.

Ik zie de logica van deze uitspraak niet in. Die verharding was reeds een feit toen Paulus zijn brief schreef. Dat blijkt duidelijk uit Rom. 11:25. Paulus spreekt niet over een verharding die zal komen maar over een (gedeeltelijke) verharding die gekomen is. Ondanks die verharding worden nu heidenen ingeplant in de olijfboom net zoals dat in de tijd van Paulus gebeurde. Er is ook niets in dit gedeelte dat suggereert dat dat onzinnig zou zijn.

Als je veronderstelt dat de gelovigen uit de handelingentijd een andere positie innemen dan de huidige gelovigen roept dat ook de nodige vragen op. Er zou dan niet alleen verschil zijn tussen gelovige Joden en gelovige heidenen, maar ook tussen gelovige heidenen van nu en uit de handelingentijd. Volgens jouw gedachtegang behoren die laatsten met de Joden tot de bruid en wij tot het lichaam. Mensen die dus precies hetzelfde geloof delen worden door God toch in 2 verschillende groepen gedeeld. Het spijt me, maar zo groot is mijn duim niet.

de bruid heeft ook te maken met het hemels jeruzalem dat als een bruid toebereidt wordt. het is het hemels jeruzalem waar abraham naar uitkeek volgens de hebreenschrijver.
de volgorde is mij niet helemaal duidelijk

Ik snap niet helemaal welke volgorde je niet snapt....

in openbaring lezen we ook over een bruiloft des Lams. hier gaat het niet over ons. er wordt daar gesproken over fijne linnen die rechtvaardige daden inhouden.

Waarom gaat het daar niet over ons? Wij zijn toch 'met Christus bekleed'? God rekent Zijn daden toch aan als de onze?

er zijn op die bruiloft ook genodigend. er zijn meerdere groepen die een onderdeel vormen van die bruiloft.
de bijbel spreekt ook over de vrienden van de bruidegom en over jonkvrouwen. iedere groep zal zijn eigen aandeel hebben in die bruiloft.

Je moet een beeld niet overvragen m.a.w. je moet er niet meer in willen lezen dan er bedoeld wordt. In de evangeliën zien we meermalen dat Jezus in een gelijkenis de verkondiging van de profeten en Zijn eigen verkondiging aanmerkt als een nodiging tot een bruiloft. Het is evident dat deze uitnodiging naar Joden uitging. Toch worden ze niet genodigd om bruid te zijn maar worden ze genodigd als gasten. M.i. raak je hopeloos in de knoop als je dit soort beelden tegen elkaar uit gaat spelen.

[Peter L]

in Jesaja 54 lezen we dit.
SVV Isaiah 54:3 Want gij zult uitbreken ter rechter hand en ter linkerhand; en uw zaad zal de heidenen erven, en zij zullen de verwoeste steden doen bewonen.
...
Voorlopig is in al deze teksten Israel de context. of jullie moeten dat anders lezen.

Je blijft zo te zien ervan uitgaan, dat God twee volken heeft: Israël en de kerk. Daarvan is echter in de bijbel geen sprake. God is begonnen met Israël en heeft later heidenen toegevoegd en ook 'takken afgebroken', maar het beeld laat duidelijk zien, dat het om één volk gaat. En dat volk bestaat volgens Paulus uit de gelovigen (Rom. 9-11, Gal). Dat volk wordt vergeleken met een bruid. Als de door jou aangehaalde profetiën doen dit in de context van trouw, ontrouw en herstel. Dan gaat het dus over geloof, ongeloof, gehoorzaamheid en ongehoorzaamheid. En daar gaat het ook over in het N.T.-ische heilsplan.

Volgens Paulus worden de tot geloof gekomen heidenen ingeent in de olijfboom Israels!

Het dispensationalisme heeft bedacht, dat de olijfboom het volk Israël is, maar de boom is het Verbond. De Israëlieten zijn de takken - dat staat er met zoveel woorden. Wij gelovigen uit de volken zijn dus niet geënt op (=deel geworden van) het volk van de Joden, maar we hebben deel gekregen aan het Verbond.

om welke reden? om de olijfboom Israels tot jaloersheid te brengen. daarom worden er takken van Israel weggebroken en heidenen ingeent.

Die reden staat niet in Rom. 11 genoemd en het is ook niet de reden. Het was altijd al Gods plan (Ef. 1, waar gesproken wordt over de keuze die God al voor de grondlegging van de wereld maakte).

vandaag de dag worden er geen heidenen ingeent op de olijfboom.

Waarom denk je dat? Waar staat dat?

je kunt blijven enten maar zolang God de verharding niet wegneemt kun je blijven enten maar het werkt niets uit.

De bedoeling van het enten is om alle mensen te laten delen in het Verbond. Het werkt dus wel degelijk iets uit.

de volgorde is mij niet helemaal duidelijk
in openbaring lezen we ook over een bruiloft des Lams. hier gaat het niet over ons. er wordt daar gesproken over fijne linnen die rechtvaardige daden inhouden.
er zijn op die bruiloft ook genodigend. er zijn meerdere groepen die een onderdeel vormen van die bruiloft.
de bijbel spreekt ook over de vrienden van de bruidegom en over jonkvrouwen. iedere groep zal zijn eigen aandeel hebben in die bruiloft.

Ik ben altijd heel voorzichtig met niet alle details van bijbelse beeldspraak in te vullen. Je krijgt er de vreemdste theorieën van.

Elbert haalt efeze 5:30 aan. Nu is het denk ik wel zaak om te letten dat er hier niet gesproken wordt over een huwelijk tussen man en vrouw maar gaat het hier om de verhouding!!!
Een uitleg hierover heb ik overgenomen uit het boek ‘het geheimenis bekend bekend gemaak’ van HB en PA slagter.[...]

Dat verhaal van Slager vind ik dus typisch een voorbeeld van de eerder genoemde vreemde theorieën. Dit is geen bijbeluitleg, maar fantasie. Paulus tipt in Ef. 5 even het beeld huwelijk aan en Slagter maakt daarvan een heel verhaal van verschillende lichamen met bijbehorende hoofden. Er ingewikkeld allemaal, en niets daarvan staat in de bijbeltekst.
De bijbel gebruikt verschillende beelden, maar dat betekent niet, dat we die beelden helemaal moeten invullen en nog minder dat we ze moeten combineren. De gemeente is het lichaam van Christus, maar ook Zijn bruid. Als letterlijke waarheden zijn die twee niet te combineren, maar dat hoeft ook niet. Het gaat om wat die beelden duidelijk willen maken en dat is eigenlijk meteen duidelijk als je het leest. Maar als je dit soort beelden gaat combineren (terwijl ze in totaal verschillende context staan), krijg je onzin.
In feite komt Slagter - in navolging van andere dispensationalisten, hij heeft het niet allemaal zelf verzonnen - tot een aantal tegenstrijdigheden (gemeente = lichaam, gemeente = bruid, Israël = bruid), doordat hij er te ver op doorredeneert (zonder bijbelse basis). Het is typerend voor dispensationalisten, dat ze dat dan oplossen, door het Woord 'in plakjes te snijden' en verschillende teksten van toepassing te verklaren op verschillende tijdperken (dispensaties). Zo lijkt er geen tegenstrijdigheid te zijn: de teksten gaan gewoon over verschillende perioden. Toch vind ik dat een mwerkwaardig theorie, want als je dat volgt, zou je bijna moeten concluderen, dat God voortdurend van gedachten verandert en weer een nieuw plan ontvouwt. En dat terwijl de bijbel geen dispensaties kent, maar alleen verbonden. Hierbij is het Nieuwe Verbond de vervulling en vervolmaking van het Oude Verbond en niet ineens een hele nieuwe 'aanpak'.

Voorlopig blijf ik nog bij mijn gedachte dat de kerk niet de bruidsgemeente kan zijn. maar dat zij een nog veel inniger positie heeft. namelijk in Christus en de Gemeente van nu daarom een Man is en dat deze Man, waar wij deel van uitmaken, straks gaat huwen met een vrouw en dat deze vrouw niet de kerk als bruidsgemeente is maar o.a. uit Israel zal zijn.

Dat is de traditionele dispensationalistische visie, die ervan uitgaan, dat God in feite twee volken heeft (onbijbels), die op het einde pas worden samengevoegd. Ik moet zeggen dat ze wel een hele ingewikkelde redenering hebben opgezet om onder Ef. 5 uit te komen, want die tekst staat natuurlijk wel in de weg van het idee van de gemeente die huwt met Israël (onbijbels). Ik blijf liever bij de tekst.

[madel]

SVV Exodus 6:7 En Ik zal ulieden tot Mijn volk aannemen, en Ik zal u tot een God zijn; en gijlieden zult bekennen, dat Ik de HEERE uw God ben, Die u uitleide van onder de lasten der Egyptenaren.
Dergelijke uitspraken komen we vaker tegen van de Heere. ik spreek niet over twee volken, maar Israel en de Gemeente is wel degelijk onderscheiden. Israel heeft een aardse roeping. de Gemeente een hemels.

Het dispensationalisme heeft bedacht, dat de olijfboom het volk Israël is, maar de boom is het Verbond. De Israëlieten zijn de takken - dat staat er met zoveel woorden. Wij gelovigen uit de volken zijn dus niet geënt op (=deel geworden van) het volk van de Joden, maar we hebben deel gekregen aan het Verbond.

SVV Romans 11:17 En zo enige der takken afgebroken zijn, en gij, een wilde olijfboom zijnde, in derzelver plaats zijt ingeent, en des wortels en der vettigheid des olijfbooms mede deelachtig zijt geworden,

SVV Romans 11:24 Want indien gij afgehouwen zijt uit den olijfboom, die van nature wild was, en tegen nature in den goeden olijfboom ingeent; hoeveel te meer zullen deze, die natuurlijke takken zijn, in hun eigen olijfboom geent worden ?
Uit de context blijkt duidelijk dat de olijfboom wel degelijk Israel is.
Israel wordt ook voorgesteld als de Vijgeboom. de landeren van rondom als de overige bomen.
SVV Luke 21:29 En Hij zeide tot hen een gelijkenis: Ziet den vijgeboom, en al de bomen. (ook hier is de context Israel)

De reden van Paulus gevangenschap in de handelingenperiode staat wel degelijk in de bijbel. niet in romeinen maar wel in de handelingen.
SVV Acts 28:20 Om deze oorzaak dan heb ik u bij mij geroepen, om u te zien en aan te spreken; want vanwege de hope Israels ben ik met deze keten omvangen.
Wat is de hope Israels? zie handellingen 1,2 en 3.

Het principe is als volgt. als een olijfboom niet tot leven kwam is het mogelijk om door middel van het inenten van wilde loten de boom tot leven te brengen. wie moest er tot leven gebracht worden. om welke hoop gaat het? de hope Israels. de heidenen zijn hier een paardemiddel. om de joden tot jaloersheid te wekken.

De bijbel gebruikt verschillende beelden, maar dat betekent niet, dat we die beelden helemaal moeten invullen en nog minder dat we ze moeten combineren.

Volgens mij ben je aan het combineren door wat God onderscheidt gewoon samen te voegen. ik tracht de onderscheiding te handhaven. dat e.e.a. ingewikkeld is is onzin. je achtergrond is geheel anders.
het aangegeven voorbeeld is zeer duidelijk. laten we wel wezen.
SVV Ephesians 5:32 Deze verborgenheid is groot; doch ik zeg dit, ziende op Christus en op de Gemeente. die verhouding is niet een verhouding van een huwelijksverbond.
er wordt daar nergens over een aanstaand huwelijk gesproken. zie openbaring

SVV Revelation 21:9 En tot mij kwam een van de zeven engelen, die de zeven fiolen hadden, welke vol geweest waren van de zeven laatste plagen, en sprak met mij, zeggende: Kom herwaarts, ik zal u tonen de Bruid, de Vrouw des Lams.
Is hier de Bruid de Kerk die neerdaalt?

Volgens mij heb ik geen poging gedaan om onder efeze 5 uit te komen maar is de tekst netjes weerlegd. en ondersteund met bijbelteksten.
Daarbij kan ik me voorstellen dat het zicht op de verborgenheid moeilijk te verstaan is. men gaat dan redeneren dat er geen verborgenheid is. en dat de onnaspeurlijke rijkdom gewoon terug te vinden is in de bijbel.

SVV Ephesians 3:9 En allen te verlichten, dat zij mogen verstaan, welke de gemeenschap der verborgenheid zij, die van alle eeuwen verborgen is geweest in God, Welke alle dingen geschapen heeft door Jezus Christus;

God handelt wel degelijk onderscheiden in de tijd. zo lezen we dat de heidenen in de handelingen H15 zich helemaal niet onder de wet hoeven te stellen. niet alles is gelijk. de wet is er ook niet altijd geweest.

Daar waar er onderscheiden woorden worden gebruikt, door Gods Geest ingegeven, dienen wij goed te letten op deze onderscheiden woorden. die heeft de HG niet zomaar laten opschrijven. dergelijke verschillen dus afdoen als zijnde hetzelfde heeft te maken met theologie.
ook bemerk ik dat jullie totaal niet geloven in een toekomstige heerschappij van Christus. dat is wel erg kortzichtig broeders. dat is Gods van zijn kracht beroven. het Plan van God is idd veel groter dan je je kunt voorstellen. Gods gedachten zijn hoger dan onze gedachten. toch kunnen wij veel meer weten door te onderscheiden waar het op aankomt. niet onderscheiden is wat jullie doen. gewoon alles onder een noemer brenger. lekker duidelijk. niets is minder waar.

Daarnaast heb ik een voorkeur voor eenvoudige oplossingen. Als ik veronderstel dat God verschillende beelden gebruikt voor de gemeente dan heb ik geen enkel probleem. Met 1 enkel uitgangspunt los je de problemen op. Ik zie dat meer als kenmerk van de waarheid dan het opeen stapelen van aannames.

Jij kan wel een voorkeur hebben en zaken veronderstellen maar komt dat overeen met de bijbel? aannames heb ik nergens gedaan. gewoon onderbouwd met teksten. wat ik zie is nog niet altijd zoals God het ziet. daar dienen we voorzichtig mee te zijn.
voorbeeld zoals jullie de bijbel lezen is idd iets simpel maken.
daniel 12:2 staat velen en niet allen. en wat doen de meeste? ze lezen gewoon allen. dat is lekker duidelijk toch? straks bij de wederkomst houdt alles op dus staan alle doden op. dus llees je in daniel 12:2 gewoon allen. zo houdt je het simpel ja. maar is het wat de bijbel zegt?[/quote]

[elbert]

Elbert haalt efeze 5:30 aan. Nu is het denk ik wel zaak om te letten dat er hier niet gesproken wordt over een huwelijk tussen man en vrouw maar gaat het hier om de verhouding!!!

Het gaat hier weldegelijk ook over het huwelijk tussen man en vrouw, want daar gaat het onderwijs in Efeze 5 nu juist over.
Het gaat daarbij uiteraard ook en allereerst om de onderlinge verhouding, maar het onderwijs is daartoe niet beperkt. Je kunt namelijk pas over de onderlinge verhouding spreken, als de aard van de relatie (in Efeze 5 is dat toch echt het christelijke huwelijk) vastligt. Je zou kunnen zeggen dat het onderwijs over de verhoudingen binnen het christelijke huwelijk, waar Paulus over spreekt, voortvloeien uit de verhouding tussen Christus en de Gemeente. Dat is alleen zinvol, als de achterliggende relatie ook parallellen voortoont, m.a.w. als de relatie tussen Christus en de Gemeente te vergelijken valt met een huwelijk. Als dit niet zo zou zijn, zou het onderwijs van Paulus hier scheefgroei moeten vertonen en, zo geloven we, dat doet het niet. Het is zelfs zo dat het christelijke huwelijk pas tot haar bestemming komt, als dit een weerspiegeling is van de relatie tussen Christus en Zijn Gemeente. Daarom is hier sprake van wederkerigheid: een huwelijk is pas een goed huwelijk, als het lijkt op het huwelijk van Christus met Zijn Gemeente.

Dat dit de strekking van Paulus' woorden in Ef. 5 is, wordt ons des te meer duidelijk, als we de verwijzingen naar Genesis 2 hierin betrekken (Ef. 5:30-32), want er wordt in dat gedeelte verwezen naar de relatie (huwelijk) tussen Adam en zijn vrouw Eva. Eva is uit de man genomen (vlees van zijn vlees en been van zijn benen). Toch is zij een afzonderlijk persoon, ook met een eigen letterlijk hoofd, terwijl haar gezaghebbend Hoofd de man Adam is. Evenzo kunnen we stellen dat de Gemeente uit Christus genomen is, zij is vlees van Zijn vlees en been van Zijn benen. Je mag ook zeggen dat ze een letterlijk hoofd heeft (net als in de Romeinen- en 1 Korinthebrieven), maar dat haar gezaghebbend Hoofd Christus is. Zij vindt in Hem haar oorsprong en staat onder Zijn heerschappij. Dat Hoofd moeten we hier dus niet organisch zien (zoals: met neus, ogen, oren enz.), maar in termen van oorsprong van de gemeente en heerschappij over de gemeente. Op dit laatste kom ik verderop in deze post terug.

Een uitleg hierover heb ik overgenomen uit het boek ‘het geheimenis bekend bekend gemaak’ van HB en PA slagter.
[Binnen een huwelijk zijn man en vrouw aan elkaar verbonden. Door een verbond, namelijk: het huwelijksverbond. Ze hebben elkaar het ja-woord gegeven en leven zo als echtpaar onder 1 dak. Daarbij is de man het hoofd van de vrouw. (1 kor 11:3). En als de man als hoofd gezien wordt, kan de vrouw dus als lichaam gezien worden. In die zin is ze dus het lichaam van de man. Tegelijk blijft de vrouw ook een eigen persoon en heeft ze ook haar eigen hoofd. (lett.) en kan ze gaan en staan waar ze wil.
Gaan we nu verder in op de man, dan kunnen we stellen dat hij ook hijzelf een lichaam heeft. Om het zover te krijgen, heeft hij met dat lichaam nooit een verbond hoeven sluiten. Nee, bij zijn geboorte, en eigenlijk al daarvoor, had hij het al. En met dat lichaam vormt de man een onlosmakelijk geheel. Hoofd en lichaam zijn daarin veel meer 1 dan dat dit ooit door een (huwelijks)verbond ooit zou kunnen

Dit alles kunnen we ook zo meenemen naar de verhouding van Christus tot de gelovigen. Tot en met de Handelingenperiode was er sprake van een verbond tussen God en Zijn volk. Of dit nu het oude of het nieuwe verbond is. Gedurende de Handelingen was dit in ieder geval het NV waardoor er sprake was van een man/vrouw relatie tussen Christus en de gemeente in die dagen. Daarom schrijft Paulus ook in 2 kor.12:2. Want ik ben ijverig over u met een ijver Gods; want ik heb ulieden toebereid, om u als een reine maagd aan een man voor te stellen, namelijk aan Christus.
Tegelijk had deze reine maagd in haar verbondspositie zelf een lichaam, dat in zijn geheel uit de verschillende gelovigen tezamen bestond. In het beeld dat Paulus in 1 kor.12 hierover oproept, komt zelfs naar voren dat ook het hoofd gevormd werd door de gelovigen zelf en niet door Christus.
SVV 1 Corinthians 12:16 En indien het oor zeide: Dewijl ik het oog niet ben, zo ben ik van het lichaam niet; is het daarom niet van het lichaam ?
SVV 1 Corinthians 12:17 Ware het gehele lichaam het oog, waar zou het gehoor zijn? Ware het gehele lichaam gehoor, waar zou de reuk zijn?
SVV 1 Corinthians 12:21 En het oog kan niet zeggen tot de hand: Ik heb u niet van node; of wederom het hoofd tot de voeten: Ik heb u niet van node.
Ook in het OT werd Israel gezien overigens gezien als een opzichzelf staand lichaam.
SVV Isaiah 1:5 Waartoe zoudt gij meer geslagen worden ? Gij zoudt des afvals des te meer maken; het ganse hoofd is krank, en het ganse hart is mat.
SVV Isaiah 1:6 Van de voetzool af tot het hoofd toe is er niets geheels aan hetzelve; maar wonden, en striemen, en etterbuilen, die niet uitgedrukt noch verbonden zijn, en geen derzelve is met olie verzacht.
Wat in efeze openbaar werd is dat Christus Zelf ook nog een Lichaam heeft, waarmee Hij als Hoofd een eenheid vormt. Met dat Lichaam hoefde Hij geen verbond te sluiten o.i.d. Nee, dat Lichaam was er in Gods plan al voor de grondlegging der wereld. (ef 1:4). En dat Lichaam wordt gezien als opgroeiend tot een volkomen Man, namelijk 1 in en met Christus als Hoofd]

In je uitleg ga je ervan uit dat in de Efezebrief (en ook de Kolossenzenbrief) hoofd en lichaam als een samengesteld organisch geheel gezien worden, m.a.w. hoofd + lichaam = man. Het lichaam zou in dat beeld zijn samengesteld uit romp, armen en benen, maar niet het hoofd. Logische consequentie hiervan zou zijn, dat lichaam hier wat anders betekent dan in bijvoorbeeld de Romeinen en 1 Korinthebrieven, waar tot het lichaam ook het hoofd behoort. Hoewel dit onderscheid op het eerste gezicht misschien voor de hand zou liggen, is het nog maar de vraag of Paulus dit hier bedoelt.

Ik neig er momenteel toe om Hoofd en Lichaam niet als 1 samengestelde metafoor (hoofd + lichaam = man) te zien, maar als 2 afzonderlijke (wel nauw met elkaar verbonden) metaforen, die op Christus als Hoofd en de Gemeente als Lichaam van toepassing zijn. Dus:
1. Lichaam = Gemeente = mannelijk (Ef. 4:13) of vrouwelijk (Ef. 5!)
en
2. Hoofd = Christus = Heere.

Daar heb ik een aantal argumenten voor (ontleend aan Ridderbos: "Paulus, ontwerp van zijn theologie", pag. 423 e.v.):
1. In de eerste plaats wordt met het griekse woord σωμα (soma) altijd een geheel lichaam aangeduid, dus inclusief hoofd. Dus wanneer Paulus spreekt over de gemeente als lichaam, bedoelt hij dat inclusief het hoofd, ook in de Efeze- en Kolossenzenbrieven. Hij spreekt dus niet over de gemeente als romp plus armen en benen. In zijn vergelijking met de schepping van Eva uit Adam (Ef. 5:30) ziet Paulus Eva ook niet als slechts hoofdloze romp plus armen en benen, maar als volwaardig mens met een geheel lichaam. Zo ook dus de gemeente. Wat Paulus in de Efeze- en Kolossenzenbrieven schrijft over de Gemeente als Lichaam, is dus niet in tegenspraak met wat hij eerder in de Romeinen- en Korinthebrieven schreef. Eerder is het zo, dat er nog een metafoor bijkomt, nl. van Christus als Hoofd. Geen nieuwigheden dus, maar nadere uitwerking van de bestaande leer. Want ook in de Romeinen- en Korinthebrieven is al duidelijk dat Christus de Oorsprong is van en gezag heeft over de Gemeente, zij het dat dit in andere bewoordingen wordt weergegeven.
2. Verder wordt met de aanduiding van Christus als Hoofd niet bedoeld, dat Hij een lichaamsdeel van het Lichaam zou zijn. Dat wordt duidelijk als we Ef. 4:12-15 lezen, waarin staat dat de leden van het Lichaam (wij allen, zegt Paulus) opgroeien in het Hoofd, Christus. Ik weet niet wat voor samengestelde lichamelijke voorstelling hierbij zou moeten passen, want het is fysiologisch onmogelijk dat bijvoorbeeld een teen opgroeit in (of naar, hier wordt dus een richting aangeduid) het hoofd. Daarom is het Hoofd hier geen lichaamsdeel, maar doelt het op iets geheel anders. Dat wordt nog duidelijker als we Ef. 4:16 erbij betrekken, waar wordt gezegd dat het lichaam opwast naar de volwassenheid. Me dunkt dat Christus Zelf niet groeit naar de volwassenheid, maar dat dit voor het lichaam (de Gemeente) geldt. Als we ons bedenken dat het "uit Welken", waar vers 16 mee begint, niet slaat op het Hoofd als lichamelijke grootheid, maar op Christus (dus eigenlijk kun je beter vertalen met "uit Wie"), dan is helder dat met Hoofd hier niet iets organisch wordt bedoeld.
3. Met Hoofd wordt dus niet iets organisch bedoeld, maar wordt deze metafoor gebruikt om de positie en oorsprong aan te geven ten opzichte van de gemeente (het lichaam) en ten opzichte van "alle dingen" (Ef. 1:22) en "alle overheid en macht" (Kol. 2:10), die niet automatisch tot dat lichaam behoren. Het feit dat Christus Hoofd is, wil nog niet zeggen dat alles wat onder dat Hoofd valt, ook automatisch tot Zijn lichaam behoort. De qualificatie Hoofd heeft dus haar eigen zelfstandige betekenis, ongeacht of daarmee het overdrachtelijke spreken van een "lichaam" verbonden wordt (vandaar dus 2 metaforen en niet 1).
4. Het Hoofd zijn wijst op de positie van heerschappij en zeggenschap (ef. 5:22 e.v.)
5. Het Lichaam zijn wijst op de positie van oorsprong en afhankelijkheid van het Hoofd, aan wie ze haar bestaan te danken heeft, zie ook 1 Kor. 11:3,8,12. De vrouw is uit de man en is tegelijkertijd ook de heerlijkheid van de man (1 Kor. 11:7, Ef. 5:27). De metafoor Lichaam drukt het geheel enig karakter van het toebehoren tot Christus uit (zoals de vrouw aan de man toebehoort), in onderscheiding van alle dingen waarvan Christus wel het Hoofd is, maar die tesamen toch niet Zijn Lichaam vormen.

Consequentie van dit alles is, dat het Lichaam (de Gemeente) in Ef. 4:13 als mannelijk wordt gezien en in Ef. 5 als vrouwelijk. Dat is niet zo vreemd als het lijkt, aangezien in beide hoofdstukken verschillende onderwerpen aan de orde zijn, waarbij verschillende beelden gebruikt worden. In hoofdstuk 4 gaat het over het opwassen tot de mannelijke rijpheid en het is logisch dat daarbij het beeld van de man gebruikt wordt (mannelijk, sterk, groot). In hoofdstuk 5 daarentegen, gaat het om de positie ten opzichte van het Hoofd, Christus en dan behoort daarbij het beeld van de vrouw (oorsprong uit de man, onderdanigheid, afhankelijkheid).

De hamvraag in dit topic is, of het beeld van de Gemeente als Lichaam van Christus, die van het beeld van Bruidegom en Bruid uitsluit. Gezien bovenstaande uitleg, moet het antwoord nee zijn. Hier is geen sprake van elkaar uitsluitende beelden, maar eerder als elkaar complementerende beelden. Ze liggen in elkaars verlengde, waarbij Hoofd en Lichaam zien op het (nu nog onzichtbare) heden en Bruidegom en Bruid op de dan zichtbare toekomst, waarbij er feest gevierd wordt.

[Hero]

men hoort nog wel eens zeggen dat de Kerk (ware gelovigen) de bruidsgemeente is die zal 'huwen' met Christus bij Zijn wederkomt als de wereld vergaat. maar vormen de gelovigen in deze tijd de bruidsgemeente? Zou God beelden mixen?

Dat laatste, doet God zeker niet — plus dat het onderscheid tussen de gemeente enerzijds, en het (joodse) Israel anderzijds, ook in de prullebak mag, want het zijn gewoon : onbekeerde heidenen, die zich zullen gaan bekeren ....

De *bruidsgemeente*, is het samenkomst der gelovigen, welke ontdaan is van iedere REDE, en gezuiverd is van elke institutie ....

[madel]

Volgens mij kunnen we het hele geheimenis overboord gooien als ik de reacties zo eens lees.

Paulus is schromelijk aan het overdrijven en zegt zaken die niet kloppen.

SVV Ephesians 3:3 Dat Hij mij door openbaring heeft bekend gemaakt deze verborgenheid, (gelijk ik met weinige woorden te voren geschreven heb;
Verborgenheid? welke verborgenheid Paulus. niet overdrijven hoor.

SVV Ephesians 3:5 Welke in andere eeuwen den kinderen der mensen niet is bekend gemaakt, gelijk zij nu is geopenbaard aan Zijn heilige apostelen en profeten, door den Geest;
de mensen wisten het wel hoor. niet overdrijven Paulus. je kan het gewoon teruglezen in het OT.

SVV Ephesians 3:6 Namelijk dat de heidenen zijn medeerfgenamen, en van hetzelfde lichaam, en mededeelgenoten Zijner belofte in Christus, door het Evangelie;
Paulus, je hebt het hier wel over lichaam maar daar wordt Christus lichaam zelf niet mee bedoeld hoor.

SVV Ephesians 3:8 Mij, den allerminste van al de heiligen, is deze genade gegeven, om onder de heidenen door het Evangelie te verkondigen den onnaspeurlijken rijkdom van Christus,
welke genade is Paulus gegeven. dat is toch niets anders dan dat de Here Jezus en de discipelen ook gepredikt hebben. en dat kunnen we toch gewoon terugvinden. dat is toch gewoon na te speuren.

SVV Ephesians 3:9 En allen te verlichten, dat zij mogen verstaan, welke de gemeenschap der verborgenheid zij, die van alle eeuwen verborgen is geweest in God, Welke alle dingen geschapen heeft door Jezus Christus;
Pauls, ook dit is niet waar. het was helemaal niet verborgen. dat maak jij ervan maar je kunt het gewoon nalezen.

Nogmaals, wat geopenbaar is is volkomen nieuw. in het verbond is sprake van een huwelijk. man en vrouw gaan een verbond aan. zie OV en NV. twee partijen.
wat door Paulus wordt geopenbaard is dat gelovigen in deze tijd zelf deel uitmaken van de Man. Christus is daarbij het Hoofd van het Lichaam en de Gemeente Zijn Lichaam. dat is geen verbondssituatie. wij maken deel uit van Christus zelf. en dat was nog nooit geopenbaard. Hier is de Man 1.

[Hero]

wat door Paulus wordt geopenbaard is dat gelovigen in deze tijd zelf deel uitmaken van de Man. Christus is daarbij het Hoofd van het Lichaam en de Gemeente Zijn Lichaam. dat is geen verbondssituatie. wij maken deel uit van Christus zelf. en dat was nog nooit geopenbaard. Hier is de Man 1.

Wat bedoel je ...??

[Maja de Bij]

Ik heb het idee dat je de dingen nodeloos ingewikkeld maakt.

Mee eens. met name het woordje nodeloos is voor mij belangrijk. Want tot nu toe lees ik wel hoe Madel uiterst kunstzinnig de bijbel uitlegt. Maar wat ik mis in het verhaal is wat de betekenis voor die nieuwe uitleg is voor het dagelijkse leven dat ik leid. De consequenties van de uitleg liggen -als ik het goed begrepen heb- na de wederkomst. Als dat inderdaad zo is, zal het mij verder een zorg zijn.

[Hero]

Ik heb het idee dat je de dingen nodeloos ingewikkeld maakt.

wat ik mis in het verhaal is wat de betekenis voor die nieuwe uitleg is voor het dagelijkse leven dat ik leid. De consequenties van de uitleg liggen -als ik het goed begrepen heb- na de wederkomst. Als dat inderdaad zo is, zal het mij verder een zorg zijn

Inderdaad ... onze uitleg van de schrift, reikt altijd TOT_! de wederkomst — immers : zodra Jezus terug is, kan Hij het ons allemaal haarfijn uitleggen, en wij hebben dan #1000 jaar om het te snappen ...

[Klaas]

@Madel,

Zo te zien zit je behoorlijk vast in het dispensationalistische denken. Het heeft m.i. echter geen zin om dat hele systeem hier te gaan ontleden. In het kader van deze discussie is dat gelukkig ook niet nodig omdat aan de hand van de gedeelten die je uitlegt al duidelijk te maken is dat je uitleg niet klopt. Ik loop ze dan ook maar even langs.

Ik begin maar met Rom.11. Van de vergelijking met de olijfboom stel je 3 zaken:
- ten eerste dat deze boom voor Israel staat;
- ten tweede dat de boom dood is en
- ten derde dat de inenting van de gelovige heidenen tot doel heeft de olijfboom tot leven te brengen.

Ik zal hier puntsgewijs op ingaan.

1) Als ik heel eerlijk ben kan ik niet anders dan concluderen dat uit de context niet onomstotelijk is vast te stellen wat Paulus met die olijfboom bedoelt. Paulus legt zijn metafoor niet echt uit. Het is dan ook geen wonder dat er in de theologie al het nodige over de betekenis gediscussieerd is. Ik heb persoonlijk niet zo'n moeite met het idee dat de boom Israel is, maar het is dan uiteraard wel van belang wat je daaronder verstaat. In ieder geval blijkt m.i. uit het volgende punt dat de boom niet geheel Israel is en zeker niet het dode Israel. Wat verder opgemerkt moet worden is dat Paulus de wortel als apart onderdeel onderscheid.

2) Dat de boom dood is vind ik nergens in dit gedeelte terug. Wel vind ik (duidelijke) aanwijzingen voor het tegenovergestelde. Volgens de NBV mogen we delen in de vruchtbaarheid van de wortel (Rom.11:17). De SV heeft het over de 'vettigheid' van de olijboom. Helemaal geen dode boom dus, maar een vruchtbare boom. Als je wilt spreken over dood in deze context dan komen de afgebroken takken daar het dichtste bij. Die afgebroken takken zijn de Israelieten die niet geloven in Jezus Christus (vs.7,8,20 en 23). Zij zijn gestruikeld, verhard, afgebroken.

3) Als de olijfboom niet dood is dan kan de inenting ook niet ten doel hebben de boom levend te maken. Het tegenovergestelde is het geval: de ingeente takken ontvangen hun leven vanuit de olijfboom. Om precies te zijn uit de wortel. Paulus heeft het echter wel degelijk over 'tot jaloersheid verwekken' (vs.11). Het gaat dan echter niet om de olijfboom, maar om de afgesneden takken. Het is Paulus' oprechte hoop dat zij weer opnieuw worden ingeplant (vs.24).

Een ander gedeelte waar ik nog kort op in wil gaan is Efeze 3.

Jij schrijft hierover:

wat door Paulus wordt geopenbaard is dat gelovigen in deze tijd zelf deel uitmaken van de Man. Christus is daarbij het Hoofd van het Lichaam en de Gemeente Zijn Lichaam. dat is geen verbondssituatie. wij maken deel uit van Christus zelf. en dat was nog nooit geopenbaard.

De 'gemeente' is in zekere zin absoluut een geheimenis. Dat Gods heil bedoeld was voor de hele wereld was voor het overgrote deel verborgen in het OT. Dat 'wij' dus niet willen weten van een geheimenis is dus onzin. Ik ben echter wel van mening dat je erg onnauwkeurig leest als je in dit gedeelte een verschil leest tussen Israel en de gemeente als zijnde een verschil tussen lichaam en bruid. Kerntekst daarbij is Efeze 3:6 waarvan je het gedeelte waar het om gaat nota bene zelf vet maakt: Namelijk dat de heidenen zijn medeerfgenamen, en van hetzelfde lichaam, en mededeelgenoten Zijner belofte in Christus, door het Evangelie.

Paulus zegt hier inderdaad dat de gemeente deel heeft aan het lichaam van Christus. Wat echter opvalt is dat Paulus spreekt van hetzelfde lichaam en over medeerfgenamen en mededeelgenoten. Paulus duidt hier niet op een verschil tussen de gemeente en Israel maar juist op een overeenkomst! Paulus' woorden zijn niet anders te interpreteren dan dat er al andere mensen deel uitmaakten van datzelfde lichaam, deelgenoot waren aan de belofte in Christus en al erfgenamen waren. Het is natuurlijk overduidelijk dat dat over (gelovig) Israel gaat. In plaats van dat Paulus de gemeente hier tegenover Israel stelt en zegt dat de gemeente het lichaam is (en niet Israel) zegt hij dat de gemeente NET ALS ISRAEL behoort tot het lichaam (van Christus). DAT is het geheimenis, nl. dat de heidenen delen in het heil van Israel. Sterker nog: ze zijn 1 in dat heil. En wellicht ten overvloede: Israel wordt hier dus aangeduidt als het lichaam en niet als de bruid!