Berichtdoor biblebook » 01 jan 2007 16:48
Madel schreef;
Daniel 12:2 staat:
Velen van hen die slapen in het stof der aarde, zullen ontwaken,dezen ten eeuwig leven en genen tot versmading, tot eeuwig afgrijzen.
Johannes 5:29 staat:
verwondert u hierover niet, want de ure komt, dat allen die in de graven zijn, naar Zijn stem zullen horen, en zij zullen uitgaan, wie het goede gedaan hebben, tot de opstanding ten leven[/color], wie het kwade bedreven hebben, tot de opstanding ten oordeel.
Kort gezegd komt het hier op neer dat iedereen geoordeeld wordt naar de wet van God. De 10 geboden zoals Hij die op de stenen tafelen heeft geschreven maar altijd al hebben bestaan voor alle mensen. Ook in de hemel worden de geboden van God gerespecteerd.
Zij die in het boek des levens staan geschreven behoren bij tot degenene die in de opstanding des levens delen (eeuwig leven= de 1e opstanding der doden en opname van de trouwe levenden in Christus voor de 1000 jaren)
Zij die Gods wet negeren of genegeerd hebbenen, gaan verloren (tweede opstanding nà de 1000 jaren)
Dat gaat alle mensen van de beginne aan.
Dood en opstanding
Het loon van de zonde is de dood. Maar God, die alleen onsterfelijk is, zal aan de verlosten eeuwig
leven verlenen.
Tot die dag is de dood voor alle mensen een toestand van onbewust-zijn.
Wanneer Christus, die ons leven is, verschijnt, zullen de opgestane en de dan nog levende
rechtvaardigen verheerlijkt en opgenomen worden om hun Heer te ontmoeten.
De tweede opstanding, die der onrechtvaardigen, zal duizend jaar later plaatsvinden.
(Ps. 146:4; Pr. 9:5,6; Joh. 5:24,28,29; Rom. 6:23; 8:35-39; 1 Kor. 15:51-54; 1 Tess. 4:13-17; 1 Tim.
6:15,16; Op. 20:1-10).
Aangaande Johannes 5:29
Als we vanaf vers 15 de zaak bestuderen dan zien we dat het hier gaat over het wettische aspect van de verblinde Schriftgeleerden (Jezus die geneest op de Sabbat) tegenover het Geestelijke aspect dat Jezus aan de Sabbat koppelt. Jezus genas hier op wonderbaarlijke wijze. De vooroordelen over de Sabbatsviering én de wettsiche aspecten van het toepassen van Gods wet droegen bij aan de bitterheid van deze (ongeestelijke) vruchten. Het gedrag van de Schriftgeleerden ging tegen de aspecten van de Vrucht van Gods Geest in. Namelijk de Liefde!
Johannes licht de tegenstellingen tussen de Schriftgeleerden en Jezus toe. (verzen 17-21-26 en 30) Terwijl God de Vader -juist op de Sabbat- Christus de volmacht heeft gegeven om Zijn Liefde voor de mens te toenen en te bekrachtigen en het leven (eeuwige) de mensen wil schenken; in dit geval aan de verlamde!
Stel dat God de Vader alles, dat ons het leven mogelijk maakt, op de Sabbat zou uitschakelen - het daglicht bijvoorbeeld, wat dan. Dan zouden alle mensen op slag sterven. Wie nalaat op Sabbat het lijden van mens en dier te verlichten ( alle leven) zal niet onschuldig worden gehouden.
In Johannes 5:15-20 wordt ingegaan op het feit dat de God de Vader ( door de mensen) aangeklaagd omdat Hij (eeuwig-) leven schenkt aan de zwakke mens.
En zo hoort ook dan de Sabbat voor ons te zijn. Als God de Vader juist op de Sabbat, door Zijn Zoon, het bewijs van een Geestelijke toepassing van de wet geeft, waar immers -ook- het oordeel op gebaseerd is (Prediker 12 en Johannes 2), dan geldt dat ook voor ons en is er voor de zondag, waar de aspecten van zonaanbidding en de zonnegoden centraal staan, zou -feitelijk- in ons hart geen plaats moeten zijn. Een punt om over na te denken. Immers de Sabbat is het (4e) gebod van leven geven, in Christus en de Heilige Geest, zoals uit Johannes 5 wel blijkt. Dié dag is het uitgangspunt van leven geven in het pricipe van Gods liefde.
Gods kinderen leven immers van Saabbat tot Sabbat (zoals in de hemel)
Want als Jezus op de Sabbat uit gaat om goed te doen dan is dat steeds de 7e dag der week, gerekend vanaf de 1e dag na de Sabbat, zoals Christus de week aanduidt. En als Hij, door Zijn Vader gezonden en geleid door de Heilige Geest ons (eeuwig-) leven wil schenken door ons steeds op de Sabbat toe te rusten en wij zijn dan niet aanwezig (in de synagoghe=kerk) om Hem alle eer te geven en Gemeenschap met Hem te hebben, dan komt Hij te vergeefs. En aangezien God de Vader nooit van zijn wetten en geboden afwijkt, maar mensen wijst om Zijn weg ook na te volgen, doen wij onszelf maar ook Hem in de aanbidding te kort en misleiden wij onszelf, zonder het te beseffen. Immers uit de aangegeven Bijbelpassages blijkt dat het bij God de Vader en in het voorbeeld van Christus om de redding, de overwinning van de dood is tot een Opstanding in een eeuwig leven gaat en hieruit de wens en wil de redding van de mens centraal te stellen.
Dààr gaf Christus Zijn leven voor en was Hij daarom ook offer!
Gods wet en dus ook de essentie van de Sabbat, in Christus en dus Gestelijk, ontwikkelen blijheid en een waarachtig Christelijk karakter en welzijn; zoals Psalm 19:7-14 ons leert.
groet