single....

[spacy]

meschianza, zegt <- een dergelijke smiley je ook iets over de serieusheid van een bepaalde opmerking?

en dat veeleisende is iig herkenbaar,
Maar helaas ik kan aan uw wensen niet voldoen

Marnix als ik me reislustig voel zal ik nog wel eens op een meeting langs komen, alleen heb ik dat volgens mij ook al eerder eens beloofd.

[meschianza]

Rijk in het geloof sowieso.

Reislustig? Zeker, hij heeft een motor!

Over het uiterlijk van mannen kan ik niet goed oordelen.

Ah!
En is hij muzikaal, kunstzinnig of cultureel en maatschappelijk betrokken?

Ben jij zo'n type dat steeds weer met nieuwe eisen aan komt zetten?

Hee! Wie zegt dat het eisen zijn? Ik informeer gewoon even naar een potentiele huwelijkskandidaat om mij van mijn eenzame singlebestaan te verlossen!

[André]

Precies, na het informele deel komen pas de eisen, toch?
En wsl daarna, als het écht nodig is wat compromissen.

[Marnix]

Nee, eerst de beloften, dan de eis!

[Abdijbiertje om 1:00]

Tja, ook hier zo'n geval. 24 jaar en vrijgezel. En dan zijn er mensen die zeggen dat "het nu wel een keer tijd wordt". O? Nou, met dat gevoel heb ik wel geleefd ja. Telkens weer zag je nieuwe (jongere) stelletjes, en dan denk je op een gegeven moment even dat er voor jou niks komt. Gevolg? Achter veel dingen meer zien dan dat er in werkelijkheid is.

Met dat gevoel heb ik wel een tijd gezeten, werd veel te snel "verliefd" enzo. Gelukkig ben ik die periode voorbij. Niet dat het me niet meer interesseert, maar de druk is weg.

Ik heb met beide situaties vrede. Als vrijgezel kun je dingen doen die je altijd al wou doen (reizen, je eigen leven indelen enzo), maar dat geef ik net zo makkelijk op als ik iemand tegenkom van wie ik na een tijd weet dat ik bij haar veilig ben, dat ze me liefde geeft, dat ik niet meer zonder haar wil enz. enz.

Het is ook maar helemaal hoe je erin stapt; ik ben alweer 24, of ik ben nog maar 24. Een wereld van verschil.

En uiteindelijk mag je erop vertrouwen: Als het komt, dan komt het. Op Zijn tijd. Maarre... een knappe vrouw die mij aankan (en dat is níet arrogant bedoeld)

[Boekenlezer]

Tja, ook hier zo'n geval. 24 jaar en vrijgezel.

Het klinkt haast zo van: hier ook zo'n betreurenswaardig geval! schaterlach hysterisch

Ach joh, 24 jaartjes is nog hardstikke jong!
Ik ben 9 jaar ouder dan jij, en ook vrijgezel. En ik verwacht het nog lang te blijven ook. Want die types waar ik op val, daarmee weet ik het zo onderhand wel. Mijn gevoel kiest altijd voor de meest onhandige en lastigst bereikbare. Mijn verstand weet heel goed wat praktisch en handig is. Maar mijn gevoelens willen daarvan nooit weten, als het erop aan komt. Dus ach, ik weet onderhand wel hoe zinloos het is om er op te jagen, en de waarheid van mijn gevoelens niet onder ogen te willen zien. Het enige wat voor mij rest is gewoon lekker gezellig en ontspannen zijn, en alles van zijn zonnige kant te bekijken, dan geniet ik tenminste nog van de mensen om mij heen.

En voor wie denkt dat 33 jaar zo oud is... ik heb ook nog een vriendin die bijna 10 jaar ouder is dan ik! Echt een knappe en sympathieke vrouw. Iemand die er absoluut mag wezen, maar die blijkbaar nooit de ware is tegengekomen. En dat laatste, dat is volgens mij echt de enige reden dat zij nog vrijgezel is, want er mankeert absoluut niks aan haar.
Ik heb het onderhand wel afgeleerd om zo in getallen te denken, zo van: 'als je bijv. 25 bent, wordt het onderhand wel eens tijd.' Ik heb genoeg vrijgezellen gezien van boven de 30, of boven de 40. Dat helpt erg goed, om het normale van vrijgezel-zijn in te gaan zien. Bovendien staat de werkelijkheid van mijn gevoelens ook absoluut haaks op een dergelijk getallendenken. En ik kan mijn gevoelens eigenlijk ook geen ongelijk geven, hoe lastig ik het ook eigenlijk vind: het gaat er niet om dat je op een bepaalde leeftijd maar getrouwd bent. Het gaat om een gewichtige keuze voor de rest van je leven, en dus dat je de ware krijgt bij wie je wel een gat in de lucht van geluk kan springen als je haar eenmaal hebt! yahoooo omhelzing

Laat ik voorlopig maar lekker genieten van het rijden op heftige motoren, en dergelijke vrijgezellenhobbies.

[Debor@]

Laat ik voorlopig maar lekker genieten van het rijden op heftige motoren...

Maar daar scoor je toch juist vrouwtjes mee? Althans, dat beweert mijn vader altijd

Anyway, 'men' wil het allemaal zo graag voor je beslissen. Als je een jaar na een relatie nog steeds geen serieuze relatie hebt wordt er via omweggetjes gevraagd of je nou nog steeds geen nieuwe liefde hebt. Mén, rielekst!

[Jort]

Tja, ook hier zo'n geval. 24 jaar en vrijgezel. En dan zijn er mensen die zeggen dat "het nu wel een keer tijd wordt". O? Nou, met dat gevoel heb ik wel geleefd ja. Telkens weer zag je nieuwe (jongere) stelletjes, en dan denk je op een gegeven moment even dat er voor jou niks komt. Gevolg? Achter veel dingen meer zien dan dat er in werkelijkheid is.

Met dat gevoel heb ik wel een tijd gezeten, werd veel te snel "verliefd" enzo. Gelukkig ben ik die periode voorbij. Niet dat het me niet meer interesseert, maar de druk is weg.

Precies. Het kan er ook weleens naar mijn idee mee te maken hebben hoe kritisch je bent. Er zijn veel mensen die er veel moeite voor doen....en dan worden ze ook minder kritisch en nemen ze maar wat. Prijs je dan maar gelukkig dat je kritisch genoeg was naar jezelf Er zijn genoeg mensen die op die basis trouwen, of je dan gelukkig bent.... :

Het moet echt de ultieme vrouw zijn, wat ik gewoon niet kan omschrijven. Eerlijkheid, zuiverheid, zoiets, maar ook weer niet iedereen die zuiver en eerlijk is. Maar als ik dat gevoel heb (weing blijkbaar, afgelopen 5/6 jaar sinds ik studeer welgeteld 1 keer) kan ik er diret weinig mee. Ik werd althans afgelopen twee jaar geestelijk en sociaal dermate gestoord, dat ik het nooit meer hoop te hebben. Terwijl gewoon normaal en leuk ermee omgaan zoals met andere mensen op zijn minst hetzelfde resultaat had opgeleverd en mss een leuk neutraal contact

Ik geloof dat ik vrijgezel blijf. Ik zie wel een beetje tegen eenzaamheid op (want ik wil na mijn afstuderen wel eens op mijzelf gaan wonen), maar als ik Boekenlezer zo hoor in topics over single zijn etc. kan dat best meevallen. Ik kan moeilijk omdat mijn sociale omgeving het wil en vanwege mogelijke eenzaamheid, een vrouw zoeken.

[Boekenlezer]

Laat ik voorlopig maar lekker genieten van het rijden op heftige motoren...

Maar daar scoor je toch juist vrouwtjes mee? Althans, dat beweert mijn vader altijd

Er zal bedoeld worden: je scoort er aandacht mee. Zoiets.
Ik kan eerlijk gezegd niet echt een verschil ontdekken met de tijd dat ik geen motor had.
Alleen, als ik bij mijn motor ben, ja, dan zie ik soms wel eens blikken van: "Wow! Dat is wel kicken voor jou!" Maar volgens mij zijn het meer de mannelijken die zich een dergelijke opwinding voor kunnen stellen.

O ja, een meisje die bij mij in de buurt woont, een turkse, die heeft wel eens gevraagd of ze eens bij mij achterop mag. Maar van haar heb ik nadien nooit meer iets gehoord of vernomen.

Gistermiddag, lopend op weg naar de kerk, kom ik een vrouw tegen. Ineens groet ze mij, met een vriendelijke glimlach op haar gezicht. Terwijl ze een wildvreemde is, zo op straat. (Ook geen kerkganger, die toevallig iets te maken had met de kerk.) Ze was ook wel redelijk knap. Ik heb maar netjes terug gegroet.
Dat ging toch echt zonder motor.

[Boekenlezer]

Ik geloof dat ik vrijgezel blijf. Ik zie wel een beetje tegen eenzaamheid op (want ik wil na mijn afstuderen wel eens op mijzelf gaan wonen), maar als ik Boekenlezer zo hoor in topics over single zijn etc. kan dat best meevallen. Ik kan moeilijk omdat mijn sociale omgeving het wil en vanwege mogelijke eenzaamheid, een vrouw zoeken.

Die kant van de eenzaamheid is er wel met vrijgezel zijn. Die voel ik best wel eens. Maar dat kan onmogelijk een smoes zijn om dan maar aan een vrouw te beginnen. Zo werkt het niet.
De betere weg is dan: die eenzaamheid maar op de koop toe nemen, omdat het er nu eenmaal bij hoort. Verder heb ik gehoord, dat je in een huwelijk ook wel eens eenzaam kan zijn. Ja, ik moet nu zelfs denken aan wat kardinaal Simonis - ook zo'n eeuwige vrijgezel (celibaat) - eens zei: hij had in huwelijken meer eenzaamheid gezien dan hij in zijn eigen leven kent.

Verder denk ik dat mijn studieuze aanleg mijn eenzaamheid ook wel eens bevordert. (Door dat soort drang voel ik de eenzaamheid dan helemaal niet meer.) Dat ik voor het laatst weer eens met een vriendin gebeld heb is ook alweer meer dan een maand geleden. Ik heb gewoon even een tijd geen zin gehad.

[Debor@]

Dat ging toch echt zonder motor.

Als het goed is val je ook eerst voor de man, en dan pas voor de motor ja. Maar ach, mn pa is nog van de ouwe generatie, die deed dat nog op die manier

[Rainbowgirl]

Gistermiddag, lopend op weg naar de kerk, kom ik een vrouw tegen. Ineens groet ze mij, met een vriendelijke glimlach op haar gezicht. Terwijl ze een wildvreemde is, zo op straat. (Ook geen kerkganger, die toevallig iets te maken had met de kerk.) Ze was ook wel redelijk knap. Ik heb maar netjes terug gegroet.
Dat ging toch echt zonder motor.

Haha... er zijn genoeg vriendelijke niet-kerkgangsters hoor!

Ik volg dit topic trouwens met veel plezier!

[annvisser]

Dat ging toch echt zonder motor.

Als het goed is val je ook eerst voor de man, en dan pas voor de motor ja. Maar ach, mn pa is nog van de ouwe generatie, die deed dat nog op die manier

ligt er net aan hoe je dit bekijkt

[Marnix]

Tja, ook hier zo'n geval. 24 jaar en vrijgezel. En dan zijn er mensen die zeggen dat "het nu wel een keer tijd wordt". O? Nou, met dat gevoel heb ik wel geleefd ja. Telkens weer zag je nieuwe (jongere) stelletjes, en dan denk je op een gegeven moment even dat er voor jou niks komt. Gevolg? Achter veel dingen meer zien dan dat er in werkelijkheid is.

Met dat gevoel heb ik wel een tijd gezeten, werd veel te snel "verliefd" enzo. Gelukkig ben ik die periode voorbij. Niet dat het me niet meer interesseert, maar de druk is weg.

Precies. Het kan er ook weleens naar mijn idee mee te maken hebben hoe kritisch je bent. Er zijn veel mensen die er veel moeite voor doen....en dan worden ze ook minder kritisch en nemen ze maar wat. Prijs je dan maar gelukkig dat je kritisch genoeg was naar jezelf Er zijn genoeg mensen die op die basis trouwen, of je dan gelukkig bent.... :

Het moet echt de ultieme vrouw zijn, wat ik gewoon niet kan omschrijven. Eerlijkheid, zuiverheid, zoiets, maar ook weer niet iedereen die zuiver en eerlijk is. Maar als ik dat gevoel heb (weing blijkbaar, afgelopen 5/6 jaar sinds ik studeer welgeteld 1 keer) kan ik er diret weinig mee. Ik werd althans afgelopen twee jaar geestelijk en sociaal dermate gestoord, dat ik het nooit meer hoop te hebben. Terwijl gewoon normaal en leuk ermee omgaan zoals met andere mensen op zijn minst hetzelfde resultaat had opgeleverd en mss een leuk neutraal contact

Ik geloof dat ik vrijgezel blijf. Ik zie wel een beetje tegen eenzaamheid op (want ik wil na mijn afstuderen wel eens op mijzelf gaan wonen), maar als ik Boekenlezer zo hoor in topics over single zijn etc. kan dat best meevallen. Ik kan moeilijk omdat mijn sociale omgeving het wil en vanwege mogelijke eenzaamheid, een vrouw zoeken.

Je maakt je er veel te druk om. Misschien dat je daarom ook wel "sociaal en geestelijk gestoord" werd En als je zo veeleisend bent blijf je denk ik inderdaad vrijgezel, ik weet niet precies wat je onder de "ultieme vrouw" verstaat maar misschien goed om je af te vragen of de vrouw van jou dromen in werkelijkheid wel bestaat. Zet het een ebetje van je af, geniet gewoon van het leven en dan kom je haar vanzelf wel een keer tegen. Of niet. Dat merk je vanzelf. Maar van tevoren gaan bedenken dat dat nooit zal gebeuren is puur inspelen op je eigen gevoelens.... en niet op de realiteit. Ik heb het me ooit ook wel eens afgevraagd, heb me er niet druk om gemaakt en toen gebeurde het opeens, plotseling. Sluit die mogelijkheid voor jezelf dus ook niet uit.... ga liever kijken hoe je ervoor kan zorgen dat je er dan ook o peen goede manier mee om kan gaan. Daarvoor moet je denk ik, als ik je reacties zo lees, je zelfbeeld, vrouwbeeld en hoe die twee ooit kunnen samengaan wat veranderen

[Jort]

Tja, ook hier zo'n geval. 24 jaar en vrijgezel. En dan zijn er mensen die zeggen dat "het nu wel een keer tijd wordt". O? Nou, met dat gevoel heb ik wel geleefd ja. Telkens weer zag je nieuwe (jongere) stelletjes, en dan denk je op een gegeven moment even dat er voor jou niks komt. Gevolg? Achter veel dingen meer zien dan dat er in werkelijkheid is.

Met dat gevoel heb ik wel een tijd gezeten, werd veel te snel "verliefd" enzo. Gelukkig ben ik die periode voorbij. Niet dat het me niet meer interesseert, maar de druk is weg.

Precies. Het kan er ook weleens naar mijn idee mee te maken hebben hoe kritisch je bent. Er zijn veel mensen die er veel moeite voor doen....en dan worden ze ook minder kritisch en nemen ze maar wat. Prijs je dan maar gelukkig dat je kritisch genoeg was naar jezelf Er zijn genoeg mensen die op die basis trouwen, of je dan gelukkig bent.... :

Het moet echt de ultieme vrouw zijn, wat ik gewoon niet kan omschrijven. Eerlijkheid, zuiverheid, zoiets, maar ook weer niet iedereen die zuiver en eerlijk is. Maar als ik dat gevoel heb (weing blijkbaar, afgelopen 5/6 jaar sinds ik studeer welgeteld 1 keer) kan ik er diret weinig mee. Ik werd althans afgelopen twee jaar geestelijk en sociaal dermate gestoord, dat ik het nooit meer hoop te hebben. Terwijl gewoon normaal en leuk ermee omgaan zoals met andere mensen op zijn minst hetzelfde resultaat had opgeleverd en mss een leuk neutraal contact

Ik geloof dat ik vrijgezel blijf. Ik zie wel een beetje tegen eenzaamheid op (want ik wil na mijn afstuderen wel eens op mijzelf gaan wonen), maar als ik Boekenlezer zo hoor in topics over single zijn etc. kan dat best meevallen. Ik kan moeilijk omdat mijn sociale omgeving het wil en vanwege mogelijke eenzaamheid, een vrouw zoeken.

Je maakt je er veel te druk om. Misschien dat je daarom ook wel "sociaal en geestelijk gestoord" werd En als je zo veeleisend bent blijf je denk ik inderdaad vrijgezel, ik weet niet precies wat je onder de "ultieme vrouw" verstaat maar misschien goed om je af te vragen of de vrouw van jou dromen in werkelijkheid wel bestaat. Zet het een ebetje van je af, geniet gewoon van het leven en dan kom je haar vanzelf wel een keer tegen. Of niet. Dat merk je vanzelf. Maar van tevoren gaan bedenken dat dat nooit zal gebeuren is puur inspelen op je eigen gevoelens.... en niet op de realiteit. Ik heb het me ooit ook wel eens afgevraagd, heb me er niet druk om gemaakt en toen gebeurde het opeens, plotseling. Sluit die mogelijkheid voor jezelf dus ook niet uit.... ga liever kijken hoe je ervoor kan zorgen dat je er dan ook o peen goede manier mee om kan gaan. Daarvoor moet je denk ik, als ik je reacties zo lees, je zelfbeeld, vrouwbeeld en hoe die twee ooit kunnen samengaan wat veranderen

Gedeeltelijk heb je gelijk, behalve dat mijn zelfbeeld wel goed is, alleen door mijn creatieve geest heb ik een sterk ontwikkeld angtsmechanisme.

Maar ik ben haar reeds tegengekomen (en de kans dat ik nog eens dergelijke gevoelens beleef lijkt mij minimaal ) alleen het operationaliseren van e.e.a. blijkt lastig te zijn. Vandaar. Misschien mijn vrouwbeeld ja Maar ach, je hebt wel gelijk, niet te druk om maken. En ik zal aan mezelf werken (dagelijks)