Berichtdoor sela » 20 dec 2006 17:43
ik citeer rookmaker:
‘Calvinisme en kunst. Het is haast een vreemde combinatie. […] Het is ook waar dat het Calvinisme zich van het kunstleven sterk afzijdig heeft gehouden, althans, sinds het midden van de 17e eeuw. Het heeft, zij het op puriteinse wijze, haast volkomen ieder creatief bezig zijn op dit gebied nagelaten, hetzij, sterker nog, kunst is […] geheel en al gediskwalificeerd. Er is in Calvinistische kring ook weinig geschreven over kunst. En dat niet alleen, men heeft zelden gepoogd een gegrond antwoord te geven op de vragen die rijzen in onze omgang met de kunstwerken. […] Hetgeen gepresteerd werd beperkte zich vrijwel geheel tot een bespreking van literatuur - en ook hier was de oogst kwantitatief gering -. […] Waar echter een begin van een eigen aanpak, in de geest van eigen levensbeschouwing, ontbreekt, is het geen wonder dat zeer velen met vragen komen te zitten. Men bagatellisere die niet! Het zijn
dikwijls levensvragen. Ook hier, ja juist hier, treedt de crisis binnen Calvinistische, orthodox-christelijke kring duidelijk aan de dag.’
er zitten meerder kanten aan de zaak. en 1 daarvan is dat we ergens het recht niet om zo makkelijk over kunst en cultuur te praten.
'een vloek, ho maar. weg met die film.'
maar wij zijn het zelf die onze traditie van kunst en cultuur verzaakt hebben, terwijl dit ook iets is wat God geschapen heeft.
hoe gaan we toch eerzaam om met die gaven die God ook aan de mens gegeven heeft. hoe raken we er weer in thuis?